සත්පුරුෂයෙකු පිළිබඳ සීමිත උදාහරණ අතර ඇලෝයි (ස්ටීවන්) පෙරේරා නාමය මහද තුළ සදාතනිකය. මා කැනඩාවට පැමිණි අවදියේ සිට ඔහු මියයන තෙක් වසර විස්සක් පමණ කාලයක් ඔහුගේ වෙස්සන්තර පාරමිතාව අත්වින්දෙමි. ඔහුගේ කරුණා මහිමයට පාත්‍ර වූ විසල් පිරිස අතරට මා ද අයත් වීම ජීවිත භාග්‍යයකි. ඇලෝයි යනු ලංකාවේ සිට කැනඩාවට පැමිණි මුල්ම වැසියන් අතර කෙනෙකි. එහෙත් ඔහුට සිය මව්බිම කෙරේවූ බැඳීම මියයන තෙක්ම අත්හළ නොහැකි වූ අකලංක වූ එකක් විය. ඔහු මට මෙරට මුල් අල්ලා ගැනීමට උපකාර කළේය. ඔහුද කලක් Times හා Sun පුවත්පත්වල සේවය කළ කෘතහස්ත මාධ්‍යවේදියෙකි. ඔහුගේ ඉංග්‍රිසිය අතිෂය කෘතහස්ත එකකි. සම්භාව්‍ය සාහිත්‍ය ඇසුරු කිරීමෙන් ලද දැනුමෙන් පෝෂිතය. ඔහුගේ පීතෘ භාවය ලැබූ මිසසාගා විහාරය දහස් ගනන් ජනයාගේ පින් කෙතක් යැයි හැඳින්විය හැකිය.
අද (13) ඇලෝයි මහත්තයාගේ රූපකාය අහෝසි වී යන නමුත් ටොරොන්ටෝ ලාංකික සමාජය ගොඩනැගූ උදාරතරයෙකු සේ තවත් පරම්පරා දෙකක්වත් එතුමාගේ ගුණ කාය මතකයේ රඳවා ගනු නිසැක.
අපූරු සටහනක් . වැඩි සද්ද බද්ද නොකර ප්‍රජාවට මහත් මෙහෙයක් කල උදාර චරිතයක්.
ReplyDelete