1964 ලංකා සමසමාජයෙන් වෙන්වූ එඩ්මන්ඩ් සමරක්කොඩි ඇතුලු කණ්ඩායම හා එක්වී දේශපාලනයට පිවිසි මාර්ෂල් පෙරේරා බොහෝ කාලයක් තිරසර මාක්ස්වාදියකු ලෙස කටයුතු කළේය. (ඔහු කෙලෙස ආණ්ඩුකාරයෙකු වූවාදැයි නොදනිමි. )1960 පමණ ජැක් කොතලාවලලා සමසමාජ පක්ෂයෙන් බදුල්ල ආසනය ජයග්‍රහණය කරන විට එහි පිටුපස සිටි යෝධ මිනිස්සු අතර ඹාෂල් පෙරේරාද විය.
ප්‍රේමදාස පාලන සමයේ නිදහස් මාධ්‍ය ව්‍යාපාරයේ බදුල්ල රැස්වීමට ගිය අප දිවා ආහාරයට ඔහුගේ පුත් ඩිලාන්ගේ ආරාධනයෙන් මාර්ෂල් පෙරේරාගේ ගෙදරට ගියෙමු. එවිට අපේ එක් සහභාගිකයෙකු වූ ලූෂන් රාජකරුණානායක ඩිලාන්ගෙන් 'තාත්තා කෝ' කියා ඇසුවේය. ''ආ එයා අර පස්දෙනෙක් ඉන්න පක්ෂෙ මධ්‍යම කාරක සභා රැස්වීමට කොළඹ ගිහින් ' සිය අපහාස උපහාස ගැබ්වූ ස්වරයෙන් කීවේය. එදා ඩිලාන් බදුල්ල දිසිත්‍රික්කයේ මහජන පක්ෂය නියෝජනය කළ පළාත් සභා මන්ත්‍රීවරයෙකි. ලූෂන් කාටත් ඇහෙන්නට තාත්තාගේ අගය හා අවංකකම ඩිලාන්ට කියා දෙන විට ඔහුගේ මුහුණට වූ විපරියාසය මට තවමත් මතකය.
දේශපාලන රේඛාවේ එකිනෙකට පටහැනි අන්ත දෙකකින් දේශපාලනය පටන් ගත් පිය පුතුන් පසුකලෙක එකම මධ්‍යස්ත ලක්ෂ්‍යයකදී හමුවීම කියාපාන එක සත්‍යයක් ඇත. ඒ මාෂල් පෙරේරා වැනි දෘඩතර අවංක මිනිසෙකුට වුවද මේ ජරාජීර්ණ දේශපාලනය තුළ සිය ප්‍රගුණ කළ පරමාදර්ෂ රැකගෙන පැවැත්ම උගහට බවයි. ඒ කෙසේ වෙතත් මා විශ්වාස කරන්නේ මාෂල් ඔහුගේ පුත්‍රයා තරම් සිය හෘද සාක්ෂිය විනාෂ නොකරගත් බවයි.
ජේෂ්ඨ සහෝදරයාණෙනි ඔබගේ ශ්‍රේෂ්ඨ අතීතයට ආචාර කරමි.
-චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර
එකඟයි! ඩිලාන් ට වඩා සෑහෙන්න ඉස්සරහින් හිටි කෙනෙක්.. සුභ ගමන් ලොකු සර්!
ReplyDelete