හැම අඳුරක් ම
ආලෝකයක් වුණු කාලයක්
සඳ හිරු නොපායන මුත්
ආලෝකය පිරී ඉතිරුණු කාලයක්
සඳවත නිදි ගන්නා පැයේ දී
ඔබ මුදුන් වී අහස් කුසට
පාළොස්වක සඳක් සේ පෑයූ අයුරු මගෙ ලොවට,
අනන්තව අහස් කුස විසුළ තරු
ඕපාදූප නොසොයන්නට
නොමග යවා නිදි ගන්වා
ඔබ සඳ රැස් දහරක් සේ එවූ
සුසුම් රැළි දිය වී
දිය කඳුරක් වී
ඒ දිය කඳුර -ඇලක් දොලක්, ගඟක් සමුදුරක් වී
කෙලවර මා වෙළාගත්
සුනාමියක් (උදම් රළ පහරක්) මැවූ හැටි
මා ඉන් හෙම්බත් වූ හැටි
ඔබ නොනවත්වා මා වෙළා ගත් හැටි
ඒ වියරුව සඟවා සුපුරුදු ලයාන්විත සිනාව පෑ හැටි
ඒ උදම් රළ පහරට ඉඩ දී
කැමැත්තෙන් එයට බිලි වූ හැටි
සැමරුම් නැති ඒ සුනාමියට
දැන් වසර ........
No comments:
Post a Comment