(2015 දෙසැම්බර් 13 වන දින සත්හඩ පුවත්පතේ පළ වූ කොලම)
දින කිහිපයකට ඉහත දී ප‍්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ ඝාතනයට සම්බන්ධ හමුදා බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙකු හෝමාගම අධිකරණයට ඉදිරිපත් කළේය. එම අවස්ථාවේ හෝමාගම උසාවිය යාබදව එකී හමුදා නිලධාරීන්ට එරෙහිව කිසිවක් නොකරන්නැයි කියමින් උද්ඝෝෂනයක යෙදුණු පිරිසකි. ඔවුන් අත තිබුණු බැනර් සහ පුවරුවල තිබුණු පාඨවල පොදු තේරුම වූයේ ‘ජාතිය උවදුරෙන් බේරාගත් රණවිරුවනට එරෙහිව කිසිවක් නොකරනු’ යන්නයි. එමෙන්ම අනිවාරතේ යාපනේ අහිංසකයන් කිහිප දෙනෙකු මරා දැමූ සෙබළෙකුට එරෙහිව සාධාරණ විනිශ්චයක් මගින් පැනවුණු දඬුවම අහෝසි කරන්නට යැයි ඉල්ලා ලංකාවේ තැන තැන පෙත්සම් අත්සන් කරනු මම දුටුවෙමි. එමෙන්ම ‘ෆේස්බුක්’ අවකාශයේ සිය ජාතිවාදි අදහස් ප‍්‍රචාරණයට යොදා ගන්නා කිහිප දෙනෙකුම පාහේ එම සෙබලා නිදහස් කරන ලෙස සටහන් තබා තිබුණි.
2005 දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පාලන බලයට පැමිණීමත් සමග යුද්ධය පිළිබඳ පක්ෂපාතී මතවාදයක් රට තුළ දළුලා වැඩුණි. වාර්ගික සංවේදනා කළමනාකරණයේ දී රාජපක්ෂ රෙජීමය අතිශයින්ම අසමත්කම් පෑවේය. යුද්ධයට පක්ෂපාතී මතවාදයන් තුළ පැවති භයානක ජාතිවාදය, අනාගත උවදුරක් ලෙස ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා මානව අයිතිවාසිකම්වලට වින කටින බව උවමනාවෙන් ම වාගේ නොතකා හැරියේ ය. එක්කෝ දැනුවත්ව අනුමත කළෝය. සිංහලයා එක මිටට ගනිමින් තම අනාගත පැවැත්ම එමගින් තහවුරු කර ගත හැකි බව එකී රෙජීමය විශ්වාස කළේය. එකී මිථ්‍යාව වෙත රාජපක්ෂ රෙජීමය ඇදී ගියේ 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ලැබූ අතිවිශාල ජයග‍්‍රහණය නිසා විය හැකිය.
2005 වර්ෂයෙන් ආරම්භ වී 2014 ජනවාරි 8 න් නිමා වූ රාජපක්ෂ පාලන කාලය තුළ ඉතිහාසය ජාතිවාදයෙන් දෙවනත් කළ ඒ.ඇම්.පී. රාජරත්නලා, මෙත්තානන්දලා, දඹරාවේ රතනසාර හිමි ආදීන් නැවත නැවතත් උපත ලදහ. ඔවුන්ට රිසිසේ හැසිරීමට අවශ්‍ය රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහයද නොමදව ලැබුණේ ය.
2005 දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පාලන බලයට පැමිණීමත් සමග යුද්ධය පිළිබඳ පක්ෂපාතී මතවාදයක් රට තුළ දළුලා වැඩුණි. වාර්ගික සංවේදනා කළමනාකරණයේ දී රාජපක්ෂ රෙජීමය අතිශයින්ම අසමත්කම් පෑවේය. යුද්ධයට පක්ෂපාතී මතවාදයන් තුළ පැවති භයානක ජාතිවාදය, අනාගත උවදුරක් ලෙස ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා මානව අයිතිවාසිකම්වලට වින කටින බව උවමනාවෙන් ම වාගේ නොතකා හැරියේ ය. එක්කෝ දැනුවත්ව අනුමත කළෝය. සිංහලයා එක මිටට ගනිමින් තම අනාගත පැවැත්ම එමගින් තහවුරු කර ගත හැකි බව එකී රෙජීමය විශ්වාස කළේය. එකී මිථ්‍යාව වෙත රාජපක්ෂ රෙජීමය ඇදී ගියේ 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ලැබූ අතිවිශාල ජයග‍්‍රහණය නිසා විය හැකිය.
2005 වර්ෂයෙන් ආරම්භ වී 2014 ජනවාරි 8 න් නිමා වූ රාජපක්ෂ පාලන කාලය තුළ ඉතිහාසය ජාතිවාදයෙන් දෙවනත් කළ ඒ.ඇම්.පී. රාජරත්නලා, මෙත්තානන්දලා, දඹරාවේ රතනසාර හිමි ආදීන් නැවත නැවතත් උපත ලදහ. ඔවුන්ට රිසිසේ හැසිරීමට අවශ්‍ය රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහයද නොමදව ලැබුණේ ය.
දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජනකායකගේ ජීවිත අහිමි වුවත් එමගින් උගත් පාඩම් යුද්ධයේ පාර්ශවකරුවන් වූ යුරෝපා රටවල්, ඇමරිකාව හා ජපානය මානවවාදී දේශයන් බවට පත් කළේ ය. ඒ ඇසුරෙන් බොහෝ ආසියා අපි‍්‍රකානු රටවල් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ හා මානව අයිතිවාසිකම් හි මුල් පොත් කියවීය. එයම ඔවුන් ලැබූ භෞතික දියුණුවේම හරය බවට ද පත් විය. ලෝකයේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, මානව අයිතිවාසිකම් ආදිය පිළිබඳ එතෙක් ඇතිව තිබූ කතිකාවන් වඩාත් ශක්තිමත් මානව ශක්ති ප‍්‍රභවයන් ලෙස ප‍්‍රායෝගිකව වටහා ගැනීමට එකී රටවල් සමත් විය.
තිස් අවුරුදු යුද්ධයේ ප‍්‍රථිපලයක් ලෙස දෙමළ සිංහල ප‍්‍රජාවන් දෙක අතරම යුද වින්දිතයන් දස දහස් ගණනින් සිටී. යුද්ධය විසින් පිරහෙලන ලද රටක් ඇස් පනා පිට දකින්නට තිබේ. ඒ සියලූ අවාසනාවන්ත තත්වයන් දැක දැකත් පශ්චාත් යුදමය ලංකාව යළිත් එවැනි අවාසනාවන්ත ඉරණමක් හිමිනොවන රටක් ලෙස සැකසීම පිළිබඳ සංවාදය ප‍්‍ර‍්‍රාණවත් නොවන්නේ ඇයි?
‘අපි පාලකයන් වෙනස් කිරීමට වෙහෙස නොවී ජනතාව වෙනස් කිරීමට වෙහෙස වෙමු’ යයි ලිව්වේ බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්ය. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, අධිකරණ නිදහස, මානව අයිතිවාසිකම්, ආදිය පාලකයන්ට වැදගත් විය නො හැකිය. එක්කෝ එසේ වැදගත් ලෙස හිතන පන්නයේ වැදගත් පාලකයෝ අපට ලැබී නැත.
තමන්ගේම රිපබ්ලිකන් පක්ෂයත්, පස මිතුරු ඩිමොක්ටි‍්‍රක් පක්ෂයත් එරෙහිවෙද්දී ඉතිහාසයේ කළු පැල්ලමක් මකා දැමීමට සිය හෘද සාක්ෂියේ මෙහෙයවීමෙන් ඇමරිකාවේ වහල්ක‍්‍රමය නැති කිරීමේ පනත (ව්‍යවස්ථාවේ 13 වන සංශෝධනය) මහත් වූ අවදානමක් බාර ගනිමින් ගෙන ආවේ ඒබ‍්‍රහම් ලින්කන් ජනාධිපතිවරයාය. ඔහුගේ බිරිඳ මාරි ටොඞ්, කෙන්ටකි පළාතේ බලවත් වහල් සේවාවක් හිමි පවුලක ස්ති‍්‍රයකව සිටි නමුත් ඔහු තම හෘද සාක්ෂ්‍යයට අනුව වැඩ කළේය. එහෙත් එවැනි හෘදසාක්ෂියකින් මෙහෙයවන දේශපාලනඥයන් අපේ පාලක පැලැන්තීන් අතර නම් නොවේ.
තමන්ගේම රිපබ්ලිකන් පක්ෂයත්, පස මිතුරු ඩිමොක්ටි‍්‍රක් පක්ෂයත් එරෙහිවෙද්දී ඉතිහාසයේ කළු පැල්ලමක් මකා දැමීමට සිය හෘද සාක්ෂියේ මෙහෙයවීමෙන් ඇමරිකාවේ වහල්ක‍්‍රමය නැති කිරීමේ පනත (ව්‍යවස්ථාවේ 13 වන සංශෝධනය) මහත් වූ අවදානමක් බාර ගනිමින් ගෙන ආවේ ඒබ‍්‍රහම් ලින්කන් ජනාධිපතිවරයාය. ඔහුගේ බිරිඳ මාරි ටොඞ්, කෙන්ටකි පළාතේ බලවත් වහල් සේවාවක් හිමි පවුලක ස්ති‍්‍රයකව සිටි නමුත් ඔහු තම හෘද සාක්ෂ්‍යයට අනුව වැඩ කළේය. එහෙත් එවැනි හෘදසාක්ෂියකින් මෙහෙයවන දේශපාලනඥයන් අපේ පාලක පැලැන්තීන් අතර නම් නොවේ.
ජනවාරි අට වැනිදා රාජපක්ෂ රෙජීමය ඉවත් කිරීමෙන් ලැබුණු විමුක්ති අවකාශය තව තවත් පුළුල් කිරීමට පාලක පංතීන් කිසිවක් නොකරන බව අප තේරුම් ගත යුතුය. එය සම්පූර්ණයෙන් මහජන තෙරපුම මත රඳා පවත්නා කටයුත්තකි. එහෙත් එකී මහජන තෙරපුම වෙනුවට අද දකින්නට ඇත්තේ ලැබුණු විමුක්තිදායක ජයග‍්‍රහණයන් අතළොස්ස (ස්වාධීන අධිකරණ කි‍්‍රයාවලියක් ඔස්සේ වැරදිකරුවන්ට දඬුවම් දීම, ජාතියේ ධනය කොල්ල කමින් බලය අයුතු ලෙස පාවිච්චි කළ උදවිය නීතියේ කි‍්‍රයාකාරිත්වය හමුවට ගෙන ඒම, ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ප‍්‍රාණවත් කිරීම ආදිය) පවා අහෝසි කරන ලෙස තැන තැන සිදුවන ජන කණ්ඩායම්වල නැගිටීම්ය. ඒවා නඩත්තු කරන්නේ ද ඒවාට මිනිස් බලය සපයන්නේ ද රෙජීමයේ අපරාධ සහායකයන්ම බව පෙනෙන්නට තිබේ. එක්නැලිගොඩ ඝාතනය, රාජපක්ෂ රෙජීමයේ ප‍්‍රබලයන් කළ ¥ෂණ කි‍්‍රයා විමර්ශනය කිරීම ආදියට එරෙහිව නැඟී සිටින මෙවැනි අතළොස්සක් කණ්ඩායම් මැඩ පැවැත්වීම හා ඔවුන් සදාචාර ලෝකයක අතරමං කිරීම යහපාලන ආණ්ඩුවේ බල ව්‍යාපෘතියේම කොටසක් මෙන්ම, මහජන විමුක්තිවාදී ව්‍යාපාරවල ද කි‍්‍රයාකාරිත්වයේ කොටසක් විය යුතුය.
දකුණු අපි‍්‍රකාවේ ජාතික සම්පතක් ලෙෂ සැළකුණු ආබාධිත ඔලිම්පික් කී‍්‍රඩක ඔස්කාර් පි‍්‍රස්ටෝරියස් විසින් සිය පෙම්වතිය රීවා ස්ටින්කැම්ප් වෙඩි තබා මරා දැමුවේය. එහිදී දකුණු අපි‍්‍රකානු අධිකරණය ඔහුට බරපතළ වැඩ සහිත සිර දඬුවම් පැමිණ වීය. එහෙත් පසුව ඔහු ඉහළ උසාවියකට කළ අභියාචනයක් ඔස්සේ පසුගියදා ඇප ලැබිණි. එකී ඇප ලැබීම අධිකරණය ලබා දුන් වැරදි තීන්දුවක් ලෙස දකුණු අපි‍්‍රකාව පුරාම කතා බහට ලක් වෙයි. සුදු ජාතික විනිසුරන්, සුදු ජාතිකයෙකුට දැක්වූ පක්ෂපාතිකමක් ලෙසත්, දකුණු අපි‍්‍රකාව බිහිකළ වීරයෙකුට ඒ වීරත්වය සලකා දැක්වූ පක්ෂපාතකමක් ලෙසත් ආදි වශයෙන් සලකා විශාල මහජන උද්ඝෝෂණ එකී තීන්දුවට එරෙහිව ඇතිව තිබේ. වීදි බට ජනතාව ඉල්ලන්නේ වීරත්වය නොසලකා වරදට නිසි ද`ඩුවම් දෙන ලෙයසි. එ් පූර්ණ විමුක්ති අවකාශයක සකසා ගත් විමුක්තිදායක හැඟීම් සිය ආත්ම තුළට ඇතුළු කරගත් ජනතාවක් හැසිරෙන හැටිය. එහෙත් ලංකාවේ වැරදිකරුවන්ට හා වින්දිතයන්ට යුක්තිය පතා යුත්තියේ දෙවොල (අධිකරණය) හමුවට ගිය විට මහජන කණ්ඩායම් එසේ නොකර මිනීමරුවන් නිදැල්ලේ හරින ලෙස ඉල්ලා සිටී. ඒ දෙස පොදු මහජන කණ්ඩායම් ද වෙනසින් පසු බලයට පත් වූවන් ද නිකං බලා සිටිති.
ඉතිහාසය මුළුල්ලේ ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා එයට අයත් සියලූ අනුශාංගික අංග ආපසු හැරවීම සඳහා සමාජවාදය, සංවර්ධනය හා ජාතිකවාදය හරි හරියට සම්මාදම් වී ඇති බව අගතියට නොවැටී ආපසු හැරී බලන විට පෙනේ. 1970-77 පාලන කාලය තුළ සියලූ මර්දනීය කි‍්‍රයා දියත් වූයේත්, අවසානයේ මහජන කැමැත්තට පිටින් වසර දෙකක පාලන කාලය දීර්ඝ වූයේත් සමාජවාදය හා අධිරාජ්‍ය විරෝධය පිළිබඳ කැරට් අලය ජනතාවට දිගු කරමිනි. 1977 න් පසුව විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය ඇතුළු සකලවිධ අණපනත් හා අතිවිශාල ලෙසින් ලෙයින් හා යකඩින් සිදුවූ මර්දනය සිදු වූයේ සංවර්ධනය පිළිබඳ මිථ්‍යාව ජනතාව මත මුදා හරිමිනි. 2005 සිට 2015 දක්වා ගෙවී ගිය රාජපක්ෂ රෙජීමය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, මානව අයිතිවාසිකම්, අධිකරණ නිදහස ආදී සියල්ල දුගී දුප්පත් කරමින් ඒවා ජාතියේ ඉදිරි ගමනට ඇති මාරාන්තික බාධක ලෙස වර ගැන්වුණේ ජාතිකවාදය පදනම් කරගෙනය.
දරුවන් බිහිකිරීම පමණක් නොව ඔවුන් නිරුපද්‍රිතව රැුක ගැනීමත්, ලොකු මහත් කිරීමත් මව්වරුන්ගේ වගකීමකි. එමෙන්ම ජනවාරි 8 වැනිදා බිහි වූ විමුක්ති අවකාශය නිරුපද්‍රිතව රැුක ගැනීමත් එය ලොකු මහත් කිරීමත් එය නිර්මාතෘ බලවේගවලම වගකීමකි.
No comments:
Post a Comment