මනුෂ්‍යත්වය ඉහළ දැමීම

 

 දේ.වි.ගාල්ලගේ විසින් පරිවර්තිත ලිපි එකතුවක් 'මනුෂ්‍යත්වය ඉහළ දැමීම' මැයෙන් යුතුව සරසවි ප්‍රකාශනයක් ලෙස දැන් නිකුත්ව තිබේ. එහි සඳහන් ලිපි සියල්ලම පාහේ (නැතහොත් වැඩි ගණනක්) අපගේ එදිනෙදා ජීවිතයේ ගැඹුරු අවධානයකට ලක්විය යුතු , එහෙත් එසේ නොවන ඉසව් හා සංසිද්ධි කෙරේ විමසුම් ඇස යොමු කරයි. මා අද උදෑසන එකී කෘතිය කියවීමේ දී ඇසගැසුණු ලිපියකි, මැතිව් බෙයාර්ඩ් (කැන්බරාහි නිව් සවුත් වේල්ස් විශ්වවිද්‍යාලයේ කථිකාචාර්ය) රචිත 'තාක්ෂණය අප ගිලගැනීම වළක්වන්නට අප 'තාක්ෂණ ප්‍රඥාව' වර්ධනය කළ යුතුය යන ලිපිය.

බෙයාර්ඩ් තාක්ෂණයේ අන්ත දෙකක් හඳුනා ගනී. ඒ තාක්ෂණ භීතිය හා තාක්ෂණ ප්‍රීතිය යනුවෙනි.ඔහු එය වැඩිදුරටත් විස්තර කරන්නේ 'තාක්ෂණ භීතියෙන් පෙළෙන්නෝ මෝඩ ලෙස හැසිරෙන පැකිළෙන්නන් වන අතර, තාක්ෂණය ලෝකයේ අවසානය ගෙන එනු ඇතැයි කනස්සළු වෙති. තාක්ෂණ ප්‍රීතිය විඳින්නෝ, තාක්ෂණයෙන් කළ හැකි දෑ ගැන අන්ධ ලෙස සර්ව සුබවාදී වෙත්.'

බෙයාර්ඩ් මෙලෙස යෝජනා කරයි.

'අපේ යුගයේ ඉහළම සදාචාර අභියෝගවලින් එකක් නම් , තාක්ෂණ භීතිය හා තාක්ෂණ ප්‍රීතිය යන කාණ්ඩ දෙක අතර මැද යමක් සොයාගැනීමය. 'තාක්ෂණ ප්‍රඥාව" ට සමානවන යමක් සොයාගැනුම අපට අවශ්‍යය.'

'සදාචාරවත් තාක්ෂණය, ලොව ධනාත්මක වෙනසක් කරා (අවම වශයෙන් තව තවත් ගැටලු නිර්මාණය නොකර) ගෙන යායුතු යැයි සෑම පාරශ්වයක්ම එකග" වෙයි.

දේ.වි. තම කෘතියෙහි උපුටා පළකර ඇත්තේ සාරවත්කමින් අනූන කෙටි ලිපියකි. එහෙත් අද පොදුවේ ජීවිතවලට බලපාන දැවැන්ත ඉසව්වකි. ලංකාව ඩිජිටල් අනාගතයක් සඳහා රාජ්‍ය ප්‍රමුඛතාවයෙන් යුතුව අරඅඳින මේ වකවානුවේ පොදු මහජන සිතීමක් සඳහා පාදක කරගත හැක්කක් ලෙස මැතිව් බෙයාර්ඩ්ගේ මෙම ලිපිය සළකමි.

Pedro Paramo නවකතාව, එහි පරිවර්තනය හා චිත්‍රපට

Juan Rulfo විසින් ස්පාඤ්ඤ භාෂාවෙන් රචිත Pedro Paramo නවකතාව ධර්මසේන පතිරාජයන් විසින් එනමින්ම සිංහලට පරිවර්තනය කළේය. එම කෘතිය පතිරාජයන් විසින් මවෙත පිරිනැමුවේ මහනුවර සිව්මහල් රථගාලේ දී ය. එම පරිවර්තන කෘතිය මාසතු මාහැඟි ධනසම්පත් අතරින් එකකි. එම කෘතිය කියවා ලද නිර්මාණ ආශ්වාදයෙන් මා එකල අලුත් නවකතාවකට මුලපිරීමි. එය තව වසර කිහිපයකින් සමහර විට ප්‍රකාශයට පත්කෙරෙණු ඇත.

පතිරාජයන්ගේ පරිවර්තන රටාව කෘතියේ සංදර්භයට අනුකූල වූවකි. එමෙන්ම සිනමාකරුවෙකු ලෙස ඔහුගේ රූපන හැකියාව මෙම පරිවර්තන කාර්යයේදී උපයෝගී කරගෙන ඇත.

පේද්රෝ පරාමෝ කෘතියට පෙරවදනක් සපයන ගාමිණී වියන්ගොඩ මෙලෙස සටහන් කරයි. 

''අපේ භෞතික වටපිටාව පිළිබඳ විස්තරයක් වෙනුවට දෘෂ්‍ය අනුරුවක් අපට දුන් එකම මෙක්සිකානු නවකතාකරුවා හුවාන් රැල්ෆෝය. "

-මෙක්සිකානු කිවිවර ඔක්තාවියෝ පාස්

''සිංහල සිනමාවේ හැරවුම් ලක්ෂ්‍යයක් වූ ධර්මසේන පතිරාජ මීට පෙර සාහිත්‍ය පරිවර්තනයකට අතගසා ඇති බවක් අසා නැති මට , ඔහු හුවාන් රැල්ෆෝගේ 'පේද්රෝ පරාමෝ සිංහලට පරිවර්තනය කරන බව දැනගත් විට එකවිටම සිහියට නැගුණේ ඉහත සඳහන් කරුණු සමුදායයි. හුවාන් රැල්ෆෝ සතු ඒ සුවිශේෂී ප්‍රතිභාව විසින් , ඔහුගේ නිර්මාණ කැටිකරන ප්‍රවේගයට සමානුපාතිකව එය දෘෂ්‍ය කාව්‍යයක් බවටද පත්කෙරෙන නිසා 'පේද්රෝ පරාමෝ' තුළ නිමැවෙන ඒ අපූරු දෘෂ්‍ය ලෝකය පතිරාජ වැනි වම් ඉවුරේ සිනමාකරුවෙකු ඇස ගැසීම, ඔක්තාවියෝ පාස් සඳහන් කළ ප්‍රකාශයට අත්‍යන්තයෙන්ම සමපාත වෙයි.'

 -ගාමිණී වියන්ගොඩ පේද්රෝ පරාමෝ කෘතියේ පෙරවදන

දැන්  Rodrigo Prieto විසින් අධ්‍යක්ෂනය කරන ලද Pedro Paramo චිත්‍රපටය Netflix හි ඔබට නැරඹීමට හැකිය. යථාව හා මායාව අතර දිගහැරෙන අතරම අතීතය හා වර්තමානයත් භෞතිකය හා මායාවත් අතර විසල් පදාසයක දිගහැරෙන මෙම නවකතාවේ අනු වියමන (චිත්‍රපටය) දොන් පේද්රෝගේ ආධිපත්‍යයට යටත්ව සියලු සදාචාරයන් අහිමි වූ දූවිලි බවට පත් මිනිසුන්ගේ ඛේදවාචකය මලානික තානයකින් අපට ඉදිරිපත් කෙරේ.

ච්ත්‍රපටය නරඹා නැවත පතිරාජගේ කෘතිය කියවන විට එය නවමු කියවීමක් බවට පත්වේ. හුවාන් රැල්ෆෝගේ මුල් නවකතාව නැවත නැවත යටි පෙළවල් මතුකර දෙනවා යැයි කියනු ලැබේ. ඒ  ගුණයම පතිරාජගේ පරිවර්තනයේද ඇතැයි මට සිතේ.

මිතුරා ගිය පසු........

නියං සමයක.

අඳුරු පෝ දවසක

අහම්බ අඩ සඳක් සේ

පායා එයි ඔබ නිතිපතා වසරින් වසර...

හද පතුලෙන් පටන්ගෙන

හිස්මුදුන තෙක් ගොඩගැසුණු

විඩාබර සාංකාවන් එකින් එක ගෙන

නිස්සද්දයේ ගැඹර තුල ගිල්වයි.

මහ පෝය එන්නට පෙර නික්ම යයි

හැමදේම සුදුපාට පිරිවටින් ඔතා

නව කමටහනක් ද දී

එන නියං සාය තෙක් පුර පුරා ඉන්නට. 

-චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර

'2024 සැප්තැම්බර් 24 මා ලංකා ඊ නිවුස්හි පළවූ ඩබ්ලිව්. ජයසිරි පිළිබඳ සැමරුම් සටහන:

නොපිරවිය හැකි හිස්තැනක් තබා අප හැර යන 'සාද් ඈපාණන්'

----------------------------------------

(ලංකා ඊ නිව්ස් -2024.සැප්.23, ප.ව. 11.50) ධර්මසේන පතිරාජ ප්‍රමුඛ කරගත් රෑනේ අවසන් කුරුල්ලා ද සිය පියාසැරීම නිමා කර ඇත. ඒ, එම රෑනට හිමි දේශපාලන ධාරාවේ කූටප්‍රාප්තියක් සනිටුහන් කරන වේලේය. 1964 සභාග දේශපාලනයට එරෙහිව බිඳී ගිය නව වාමාංශික ධාරාවේ දේශපාලනයෙන් මේ රෑනේ බොහොමයක් පන්නරය ලදහ. ඩබ්ලිව් ජයසිරි, එච්. ඒ සෙනවිරත්න, තිලක් ජයරත්න ආදීන් අයත් වූයේ බාලා තම්පෝ විසින් බල ගන්වන ලද ලංකා වෙළඳ සේවක සංගමයට හා ඊට අනුබද්ධ ට්‍රොට්ස්කිවාදී දේශපාලන ධාරාවටය. මට හිතෙන්නේ ජයසිරි ලද අධයාපනය හා කලා හැකියාවන් නිශ්චිත ලෙස ස්වයං විශ්ලේෂණය කර ගැනීමට මෙම ට්‍රොට්ස්කිවාදී නැමියාව හේතුවන්නට ඇති බවයි.

මම, ජයසිරි සමග වසර හතළිහක පමණ කාලයක් තිස්සේ මිතු දම් පවත්වා ඇත්තෙමි. ඒ ඇසුරේදී මා දුටු දෙයක් නම් ඔහු විටින් විට පැන නැගෙන රැළි වලට අවනත නොවී සිටි ආකාරයයි. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ දෙසද ඔහු බලා සිටියේ එලෙසය. ඒ කල් ඇතුව දේශපාලනිකව අත්දැකීමෙන්ද න්‍යායික දැනුමෙන්ද සන්නනද්ධ වී සිටි නිසා විය හැකිය. නමුත් 2022 අරගලය ආශ්‍රිතව පැන නැගුණු තත්වය සමග අවියෝජනය වූ ඔහු අරගලයේ අපේක්ෂා දේශපාලනිකව නියෝජනය වූ ජාතික ජන බලවේගයට අනුග්‍රහශීලී විය. ඒ බලවේගය ඉතිහාසයීය ගමන් මග වෙනස් කිරීමට වරම් ලබන මොහොතේ ඔහුගේ දිවි සැරිය නිමාවීම අප තුල ඇති කරන්නේ බලවත් කම්පාවකි.

ඩබ්ලිව්. ජයසිරි යනු හුදු කලාකාරයෙකු පමණක් නොවේ. තමන් නිරත කලා ධාරාවන් සියල්ලෙහි හතරකොන ගැන මනා දැනුමක් සහිත ද්විභාෂීය දැනුමැත්තෙකි. ජයසිරි තමාගේ උසස් රංගන දායකත්වයෙන් සහ මූල්‍ය දායකත්වයෙන් නිශ්පාදිත සුගතපාල ද සිල්වාගේ මරාසාද් නාට්‍යයේ සාද් ඈපාණන් කියන්නා සේ ‘කෙස්වැටියෙන් අල්ලා ඇද කොට්ටඋරයක් මෙන් සිරුර කණපිට පෙරළා අලුත් ඇහැකින් ජීවිතය දෙස බලන්නට‘ ජයසිරි සෑම විටම උත්සාහ දැරුවේ යැයි මට සිතේ.

ඔහු සමාජය විග්‍රහ කරන්නේ තමාම උදාහරණයට ගනිමිනි. ඔහු කිව යුත්ත අවශ්‍ය තැන කියා පාන්නේ ඉන් තමාට වෙන අවැඩ ගැන වද නොවෙමිනි. තමන්ගේ ජීවිත කතාවට කිසිදු ආලවට්ටමක් නොතවරන ඔහු ඒ අතීතයට අදාළ හොඳ නරක සියල්ල ඇතුලත් ජීවන ගිනුම කිසිදු සැඟවීමකින් තොරව සමාජයට හෙළිදරව් කළේය. මට ඔහු ගැන හැඟෙන්නේ ඇල්බෙයා කැමූ යෝජනා කළ මිනිසාගේ හැඩය ගත්තෙකු ලෙසිනි. ආගමික හෝ වෙනත් සදාචාරමය විශ්වාසයන්ගේ සිරකරුවෙකු වීමට ඔහු මියයන තුරාවට අකමැත්තක් දැක්වීය. එය ඔහු අයත් කුලකයේ පොදු ගුණාකාරය ලෙසද ගතහැකිය. ජයසිරිගේ ප්‍රතිභාව නොතකා ඔහුට පරිභව කළෝ එලෙස කළේ ඔහුගේ ඒ නිදහස්කාමී හැසිරීම හේතුවෙනි.

ජයසිරි රචනා කළ ගීත ස්වල්පය අතරින් එක් ගීතයක් ජයසිරි නම් වූ ප්‍රතිභා පූර්ණ රංගවේදියාට සමාන්තරව අනභිභවනීය ගීත රචකයෙක් බිහි කළේය. ඒ 'බඹරු ඇවිත්' චිත්‍රපටයට ඔහු ලියූ 'උදුම්බරා' ගීතයයි. හතළිස් වසරක් තිස්සේ ඒ ගීතය නොවෙනස් අනභිබවනීයත්වයකින් යුතුව රසික අවකාශය පහන් කරයි. එම ගීතය හුදු ගීත රචකයෙකුට පමණක් රචනා කළ නොහැකි, දේශපාලන හා සෞන්දර්ය වේදය පිළිබඳ ප්‍රමාණිකයෙකුට පමණක් කළ හැකි නිමවුමකි.

මා ඔහුගේ රංගන අවකාශයට අයත් සියලු රංගනයන් නරඹා නැත. එහෙත් මගේ සිතෙහි චිරාත් කාලයක් රැඳී පවතින රංගනයන් කිහිපයකි. බඹරු ඇවිත් හි ජයසිරි රඟපාන්නේ රූප රාමු දෙකකට හෝ තුනකට සීමා වූ රංගනයකි. දෙබස් වුවද එතරම් නැත. එහෙත් මයිකල් නම් වූ තරුණ ධීවරයාගේ රඟපෑම මට යළි යළි මතක් වන්නේ ජෝ අබේවික්‍රමගේ මහා රංගනයට නිගරු කරමින් නොවේ. ජයසිරිගේ එම රංගනය පැසුණු එකකි. 'මරාසාද්' නාට්‍යයේ සාද් ඈපාණන්, දඬුබස්නාමානය, අසන්ධිමිත්‍රා, විසිදැල, දොළහක් ආදි කලා නිර්මාණවල ඔහුගේ රංගනයන් මට කිසිදා අමතක නොවනු ඇත.

ජයසිරි මියයාම අපගේ ලෝකය තුළ මහා හිස්තැනක් නිර්මාණය කර ඇත. කවදාවත් මිය නොයනු ඇතැයි සිතෙන තරමට සිය තාරුණ්‍යය ඔහු නඩත්තු කළේය. ඒ වයස්ගත වන විට ඇතිවන ආගමික හා ජාතික කොටු පවුරු අතරට වැදීම, ස්ව අභිමානය පිළිබඳ වගාඩම්බර කීම ආදියට ගොදුරු නොවෙමිනි.

මීට වසර දෙක තුනකට කලින් මා ඔහු හමු වූ මොහොතක ඔහු පැවසුවේ 'මචං බිව්වට කමක් නෑ...හැබැයි වෙලාවට බෙහෙත් බීපං' කියාය.

පවුල් ජීවිතය සම්බන්ධ කිසියම් අර්බුදයක් නිසා වෙන්ව ජීවත් වන මගේ මිතුරෙකුගෙන් ජයසිරි ඒ ගැන විමසා ඇත්තේ මේ නොබෝදාය. මගේ මිතුරා පවසා ඇත්තේ 'ජයේ මං දැන් පිරිමි පටාචාරා වගේ" යනුවෙනි.

'උඹ පටාචාරා උනාට කමක් නෑ...හැබැයි ලංකාවට හෙලුවෙන් එහෙම එන්න එපා' යනුවෙනි.

ඒ මතකාවලි සියල්ල අපට ජයසිරිව යළි මුණගස්වනු ඇත.

සුදුර්ලභ කලාකරුවාණෙනි, ඔබට සුව නින්දක්!

-චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර

දේ.වි.ගාල්ලගේඃ උපකාරක- සුඛ දුක්ඛ - අර්ථඛ්‍යායි - අනුකම්පක මිත්‍රය

 

දේ.වි.ගාල්ලගේ සොහොයුරාගේ උපන්දිනය ඊයේට යෙදී තිබුණි. ඔහුගේ වයස කීයක්දැයි මා දන්නේ නැතුවා සේම එය අසන්නට බලාපොරොත්තුවක්ද නැත. කලාකාරයෝ කැලැන්ඩර් කාලය කෙතරම් ගෙවී ගියත් සදාකාලික තාරුණ්‍යයම භුක්ති විඳින හෙයිනි ඒ. දේ.වි.යනු සත්‍යගරුක, හෘද සාක්ෂියේ ඇණවුමට අනුව කටයුතු කරන, අතිෂය පරිත්‍යාගශීලී, මානවයෙකු බව ඔහුගේ ඇසුරට වැටුණු තිස් අවුරුද්දකට වැඩි කාලය තුළ මා අවබෝධ කරගත් දෙයකි. කියන්නට ඇති දෙය නොපැකිළව පවසන ඔහු ඒ දේ වෙනුවෙන් පෙනී සිටී. 

නොබෝදා නිකුත් වූ මගේ 'පියාසර සමය' නවකතාව සංස්කරණයේදී මා ඔහුගේ බහට මුළුමනින්ම අවනත වූයේ ඒ දෙන උපදෙස් සියල්ල 'කළ්‍යාණ මිත්ථතාවෙයෙන්' ම කරන යෝජනා බව මා දැන සිටි හෙයිනි. ඒ සඳහා ඔහු මිනිස් පැය තුන්සියයක් පමණ වැය කරන්නට ඇතැයි මම අනුමාන කරමි. 

ජීවිතයේ අසරණ භාවය දැනෙන විට ඒ බව මුළුමනින්ම පවසා හදවත නිවාගන්නට හැකි මිතුරන් දුලබය. මට සිටින එවැනි දුලබ මිතුරෙකි දේ.වි.. ඔහු නිසා මට තවත් යහපත් මිතුරන් බොහෝ ගණනක් මට මුණගැසිනි. එය කවර තරම් භාග්‍යයක්ද?

දේ.වි.ට සිය සාහිත්‍ය ජීවිතය, සමාජීය ජීවිතය හා පවුල් ජීවිතය අපමණ සාර්ථකත්වයට පත්වෙන සුබ උපන්දාවක් වේවා!

21 සාමූහික ශක්තියෙන් පැරණි යුගය නිමා කෙරෙනු ඇත.

 

දූෂණයෙන් කිලිටි බවින් පිරුණු වැඩවසම් බවේ නෂ්ටාවශේෂ දැනුවත්ව නඩත්තු කෙරුණු සමාජ ක්‍රමයක් සහිත පැරණි යුගය නිමාවීමේ ආරම්භය සැප්තැම්බර් 21 වනදා සනිටුහන් කෙරෙණු ඇතැයි සිතමි. එය එසේ නොවුණොත් මේ සටහන ඒ උදාර බලාපොරොත්තුවේ සටහනක් වනු ඇත. ආර්.ප්‍රේමදාස හා මෛත්‍රීපාල සිරිසේන යන නිර්ධන සම්භවයක් සහිත දෙදෙනා අනුර කුමාර දිසානායක හා සම්භවයන් අතින් සමාන වුවත් මුල් දෙදෙනාගේ මට්ටමට ඔහු පුද්ගලිකව පිරිනොහෙලෙන බව සහතිකය. ඒ දර්ශනයක හා ව්‍යාපාරයක සාමූහික ප්‍රාර්ථනා ඔහුට නියෝජනය කරන්නට සිදුවීම නිසාය. ඒ සාමුහිකත්වය අහෝසි වූ විට අනුර කුමාර යන නාමයට පැවැත්මක් ඇත්තේ නැත. ඔහුගේ දීර්ඝ කැපවීම් සහගත දේශපාලන ජීවිතය සමීපව හදාරණ කෙනෙකුට ඔහුව විශ්වාෂ කරන්නට ඕනෑ තරම් සාක්ෂි ඇත. සජිත් පිලෙන් හා රනිල් පිලෙන් ඔහුගේ ඇදක්, වරදක් හොයන්නට කලක් තිස්සේ කණ්ඩායම් ෙයාදවා හිටියත් සොයාගත හැකි වූයේ ඔහුගේ මුහුණේ ලපය හා ඔහුගේ විවාහය ආස්‍රිත පට්ටපල් බොරුවක් පමණය. ඒ කාරණා දෙක මත්තේ හැපීමම අනෙක් ප්‍රධාන පාර්ශ්ව දෙකෙහි ඇති අමනුස්ස ස්වභාවය පෙන්නුම් කරයි.

මෙම ජනාධිපතිවරණයේදී තවත් වාමාංශිකයන් දෙදෙනෙකු තරඟ කරයි. ඒ පෙරටුගාමී පක්ෂය හා සමාජවාදී සමානතා පක්ෂයෙනි. ඒ තරම් දෘඩ වාමාංශික බවක් රටට ඔරොත්තු නොදෙන බව මගේ හැඟීමයි. එහෙයින් ඒ ගැන මගේ වදවීමක් නැත. මා වදවන්නේ අනුර සහෝදරයාට ලැබෙන මැන්ඩේට් එක ක්‍රියාත්මක කිරීමට පෙරටුගාමීන් විසින් බාධා කෙරේද යන්නයි. සසප මගින් නම් ඒ හැටි ගනන් ගත යුතු බාධාවක් එල්ල වේ යයි සිතිය නොහැකිය.
මගේ දේශපාලන ඉතිහාසය මේ වන විට වසර හතළිහ ඉක්මවා තිබේ. එමගින් ලෝකය විවරණය කරගැනීමේ මානයක් සකස් කරගැනීමට හැකියාවක් ලැබීම නිසා ඒ අතීතය දෙස මට කෘතගුණයෙන් බැලිය හැකිය. එහෙත් බලය ලබා ගැනීම යන කාරණයේදී 1964 සභාග දේශපාලනයට යොමුවීමෙන් ඔවුන් කරන ලද වැරැද්ද ඉතාම නිර්ලජ්ජී ලෙස මේ මොහොතේ ක්‍රියාවට යොදවන්නේ ශ්‍රී ලංකා කොමියුනිස්ට් පක්ෂය, ලංකා සමසමාජ පක්ෂය හා වාසුදේව නානායක්කාරයි. මහින්ද රාජපක්ෂ වෙත ඔවුන්ගේ සහාය 1964 ඔවුන්ගේ තර්කනය හරහා වටහා ගතහැකිය. එහෙත් දිලිත් ජයවීර වැනි ප්‍රකට ලෙස ගෝටාභයගේ බලය අවභාවිතා කරමින් කටයුතු කළ පුද්ගලයෙකු තම නායකයා ලෙස තෝරා ගැනීම සිය සමස්ත අතීතයම කුණුගොඩට ඇද දැමීමකි. තමන්ගේම සරමින් මුහුණ වසා ගැනීමකි.

ජාතික ජන බලවේගයට සමීපව සය වසරක් පමණ තිස්සේ කටයුතු කිරීම නිසා අපට අපගේම දේශපාලන අතීතය දෙස තර්කානුකූලව බැලීමට හැකියාවක් ලැබිණි. එමෙන්ම අදූෂිත බව හා අවංකකම, කැපවීම දේශපාලනයට කෙතරම් අවශ්‍යද යන්න වටහා ගත හැකිවිය.
අතීතයේ දෘඩ දේශපාලනයෙන් වෙන්වී සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් කරා ජාතික ජන බලවේගය පැමිණිීම අප බලාපොරොත්තු වූ ගමනයි.
2003 පමණ දිනයක මාධ්‍යවේදී රවි චන්ද්‍රලාල් සහ මම අපට එක්විය හැකි ලෙස ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සකස් කරගන්න බැරිදැයි සුනිල් හඳුන්නෙත්තිගෙන් අසා සිටි බවක් මට මතකය. මට හිතෙන්නේ අප දෙදෙනා බලාපොරොත්තු වූ ඒ ව්‍යාපාරය දැන් බිහිව ඇති බවයි.
අනුර දිසානායක අනුහස් සහිත නායකයෙකැයි මම සිතමි. ඒ බව මම මීට හත් අට වසරකට පෙර 'රාවයට' හෝ 'අනිද්දා' පත්‍රයට ලිවීමි. සැබැවින්ම සොබා දහමේ ආශිර්වාදය ලත් මිනිසෙකු ලෙස ඔහු හඳුනා ගත හැකිය. ඇතැම් විට එවැනි ආශිර්වාදයක් ලබන පළමු දේශපාලන නායකයාද ඔහු විය හැකිය. තඹුත්තේගම දුගී ගොවි පවුලක සිට අධ්‍යාපනය හා දේශපාලනය හරහා රටේ නායකත්වය දක්වා අනුර කුමාර දිසානායක පැමිණි ගමන ගැන සතුටු විය නොහැකි වාමාංශිකයෙකු වේ නම්  එය අප විග්‍රහ කරගන්නේ කෙසේද?
ගෙවී ගිය ජීවිතය මුළුල්ලේ අපගේ ජීවන ගැටලු වලින් අප පීඩාවට පත්වීමු. ඊට අමතරව දේශපාලන සවිඥානකත්වයක් සහිත පිරිසක් වශයෙන් රට අවකල් ක්‍රියාවට ගොදුරු වන සැටි දැක කනස්සල්ලට පත්වීමු. දැන් අපට බලාපොරොත්තුවක් ඇත. ඒ බලාපොරොත්තුව ඉෂ්ට කරන්නට වෙර දරණ නායකයෙක් හා ඔහු වටා ඒ සඳහා වෙහෙසෙන සාමූහිකයක් ඇත. සෑම උසස් බලාපොරොත්තුවක්ම බලාපොරොත්තු වූ ආකාරයටම ඉෂ්ට නොවිය හැකිය. එහෙත් ඒ සඳහා උත්සාහ දරණ ආකාරයවත් අපට සැනසීම උදාකරනු ඇත.
-චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර

මියගියත් ජීවත්වෙන මිනිහෙක්.-ආචාර්ය වික්‍රමබාහු කරුණාරත්න සහෝදරයා (1943-2024)

 

අපට 'බාහු" වූ ආචාර්ය වික්‍රමබාහු කරුණාරත්න සහෝදරයා මේ දේශපාලන සමාජය සදාකාලිකව අතහැර ගොසිනි. මම සමසමාජ දේශපාලනයේ උපසම්පදා වූයේ ලංකා සමසමාජ පක්ෂයෙන් වුවත්, ඒ සඳහා මා පෙළඹ වූ පළමු ලේඛනය 'වාම සමසමාජය" නම් වූ ටැබිලොයිඩ් පුවත්පත මිළ දී ගත්තේ එවකට පේරාදෙනිය විශ්වවිද්‍යාලයේ ආචාර්යවරයෙකු වූ බාහු සහෝදරයා අතිනි. තැන මහනුවර බේක්හවුස් හෝටලයේ රන්වැට අද්දරය. ඔහු සමග මේ පැත්තේ සුමනසිරි ලියනගේ, පදික වෙළෙන්දෙකු වූ සෝමපාල සහෝදරයා (කොට සෝමේ) වැනි කිහිප දෙනෙකු එම පත්තරය විකුණම්න් සිටියෝය. පාරෙන් අනෙක් පැත්තේ ඩෙවෝන් හෝටලය පැත්තේ ආචාර්ය නලින් ද සිල්වා ද එම පත්තරයම විකුණමින් සිටියේය. එදා මගේ වයස දහහතරකි. 

නොගැලපීම්, නුරුස්නාකම් කවරක් තිබුණත් ඔහු අවංක මිනිසෙකු  ලෙසත්, එකම කඳවුරේ මිනිසෙකු ලෙසත් , අසාමාන්‍ය උගතෙකු හා බුද්ධිමතෙකු ලෙසත් ඔහු අද අවසන් ගමන් යන තෙක්ම මගේ බුහුමනට ලක්විය. දෙමළ ඇතුළු සුළු ජාතීන්ගේ අයිතීන් ගැනත් අනෙකුත් සමලිංගිකයින් වැනි සුළුතර ප්‍රජාවන්ගේ අයිතීන් ගැනත් සමාජයට දැනෙන ලෙස පළමුවරට  හඬ නැඟුවේ බාහු සහෝදරයාය. ඒ වෙනුවෙන් ඔහු පුද්ගලිකවම අවමන් වින්දේය. පහර කෑවේය. අවාසි භුක්ති වින්දේය. ඔහු ජාතින් ගැන හා සුළුතර ප්‍රජාවන් ගැන මතුකළ දෙය සමස්ත වාමාංශික කඳවුරම වාගේ පිළිගෙන ඇත.

බුද්ධිමතුන් අතර රජෙකු ලෙස මෙරටත් රටින් පිටතත් ජීවත්ව සිටිය හැකිව තිබූ ඔහු බැරැක්ක වීදියේ තෝසෙ කමින් ප්ලේනටි බොමින් රැය පහන් කළේය. අරගලය කොතනද ආරාධිතව හෝ අනාරාධිතවම එයට සහභාගි විය. සෙනඟ දසදහසටද, විසිපහටද සමාන උද්‍යෝගයකින් ඔවුන් ඇමතීය. දශක හයකට වැඩි කාලයක් ඔහු දැරෑ වෙහෙසේ ප්‍රතිඵල වාම සංස්කෘතියට මුසු වී ඇත. 

වාම දේශපාලනය තුල සිටි කඩවසම්ම මිනිසා ඔහුය.

පුරෝගාමී සහෝදරය ඔබට සුබගමන්...