ශී‍්‍රලාල් ෆොන්සේකා විසින් ගායනා කරන ලද මේ ගීතය මා රචනා කළේ ඔහු හා අනුෂා ජයසුන්දර ටොරොන්ටෝ නුවර දී ගිය වසරේ ගිම්හාන සමයේ ඉදිරිපත් කළ ”ගී අරුන්දතී’ ප‍්‍රසංගය සඳහායි. මෙහි තනුව හා සංගීතය විශාරද මානෙල් ධර්මකීර්තිගෙනි. ශී‍්‍රලාල් බැ?රුම් ලෙස සංගීත විෂය දෙස බලන්නෙකු ලෙස මම හඳුනාගෙන සිටිමි. ඔහු කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ ශිෂ්‍යයෙකුව සිටි සමයේ විමුක්ති ගී ප‍්‍රසංගයටද දායක වී ඇත. ඔහුගේ සංගීත ජීවිතය සරු සාර වේවා යනු මගේ පැතුමයි.
Tuesday, 29 December 2015
Sunday, 27 December 2015
2015-12-20 සත්හඩ කොලම -සුහද කොකා නැරඹූ එකේ..........
පසුගිය දිනෙක ජනාධිපතිතුමා අගමැතිතුමා ප‍්‍රමුඛ කැබිනට් මණ්ඩලයට දැක බලා ගැනීම සඳහා ‘සුහද කොකා’ චිත‍්‍රපටය ප‍්‍රදර්ශනය කළේය. එවන් සාතිශය වැදගත් අවස්ථාවක් උදෙසා එවැනි චිත‍්‍රපටයක් තෝරා ගැනීමත් අප පසු කරන දේශපාලන මොහොතේ හැඩ රුව වටහා ගැනීමට ලැබුණු අගනා අවස්ථාවකි. ‘සුහද කොකා’ චිත‍්‍රපටය නිෂ්පාදකයන්ගේ අරමුණු සාක්ෂාත් කරගත් සරල විනෝදාස්වාද චිත‍්‍රපටයකි. එහි විකටයන් වන්නේ වර්තමාන දේශපාලන නියෝජනයේ චරිත හා ඒ වටා සිටින හෙංචයියන් කැලකි. චිත‍්‍රපටය නැරඹූ බොහෝ දෙනාද එකී ප‍්‍රධාන හා උප ප‍්‍රධාන චරිත නිරූපණයන්ගේ සැබෑ භූමිකා රඟන්නෝ වෙති. ටක්කෙටම කිව හැක්කේ මේ සහභාගි වූ ප‍්‍රභූ සමූහයා කිසිදු කම්පනයක් නොමැතිව චිත‍්‍රපටයේ තිබුණු විහිළුවලට සිනාසුනු බවයි. චිත‍්‍රපටයේ මතුපිටින් හෝ දැක්වෙන සැබෑ තත්වයට කම්පිත චිය හැකි සමාජ හෘද සාක්සිය අපගේ ප‍්‍රධාන ධාරාවේ දේශපාලනඥයන් අහිමි කරගෙන බොහෝ කල්ය. අනෙක් අතට ‘සුහද කොකා’ චිත‍්‍රපටයට ඊට එහා ගිය බරපතළ කම්පනයක් ඇති කිරීමට තරම් සමත් සිනමා භාවිතාවක් ඇත්තේ ද නැත.
ජනවාරි 8 වන දා සිදු වූ සමාජ පෙරළිය ඇසුරෙන් බලයට පත් වූ වර්තමාන ආණ්ඩුව බැ?රුම් එකක් වෙනු ඇතැයි ජනතාව බලාපොරොත්තු විය. ඒ සඳහා වූ ජනරැුල්ල සැදුම් ලද්දේ එක්තරා ආකාරයකට සරල විලම්බීත හා මාරාන්තිකව ගෙවී ගිය දේශපාලන අත්තනෝමතිකත්වයක් පිළිබඳ විරෝධයකින් අවුලූවා ගත් හෘද සාක්ෂියක් සහිත මිනිසුන්ගෙනි.
ඒ නව සමාජ උන්නතිය පන පෙවිය යුතු දේශපාලනඥයෝ නැරඹිය යුත්තේත් ඔවුන්ට පෙන්විය යුත්තේත් ‘ලින්කන්’ ‘සල්මා’ වැනි අතිශය ආනුභාව සම්පන්න ජාත්‍යන්තර ගනයේ දේශපාලන චිත‍්‍රපට සහ සුගතපාල ද සිල්වාගේ ‘මරාසාද් ’ කලකට ඉහත නිෂ්පාදනය වී යළිත් වරක් නැවත නිෂ්පාදනය වන ‘සොක‍්‍රටීස්’ වැනි නාට්‍යයන්ය.
තමන්ගේ රටේත් ලෝකයේත් අනාගතය තුන් කල් දැන අවශ්‍ය ප‍්‍රමාණයට දැඩි වෙමින් ද අවශ්‍ය ප‍්‍රමාණයට මුදු මොළොක් වෙමින් ද තීන්දු තීරණ ගන්නා ලින්කන් වැනි දේශපාලන චරිත පාදක කරගත් අත්පොත් බඳු කලා කෘතිය. ඇමරිකානු සිවිල් යුද්ධයේ දී දැඩිව කි‍්‍රයා කරන ඒබ‍්‍රහම් ලින්කන් මානුෂ අයිතිවාසිකම් හා ඇමරිකානුවන්ගේ ශිෂ්ටාචාරවත් බවට එරෙහිවන වහල් ක‍්‍රමය අහෝසි කිරීමට සිය දිවි පරදුවට තබමින් කි‍්‍රයා කරයි. එක් අතකින් බැලූ විට එක විට එකිනෙකට පටහැනි කි‍්‍රයාන්විත දෙකක් මෙහෙයවන ලින්කන් (සිවිල් යුද්ධය පරාජය කිරීම හා වහල් මෙහෙය අහෝසි කිරීම* ඒ දෙකම කරන්නේ රටේ අනාගතය ගැන සිතමිනි. ලින්කන්ගේ බිරිඳ කෙන්ටකි පළාතේ වහල් හිමි පරපුරක සාමාජිකාවක වුවත් බිරිඳගෙන් කවර කෙනහිලි පැමිණියත් ඒවා නොසලකා හැර රට වෙනුවෙන් කළයුත්ත කරයි. එවැනි මහෝත්තමයෝ සිටි බවවත් ඇතැම් දේශපාලනඥයෝ නොදනිති. වාසනාවකට වත්මන් ජනාධිපතිතුමා හා අගමැතිතුමා නම් එවැනි මහෝත්තමයන් ගැන හොඳාකාරව දනිති.
ශී‍්‍ර ලංකාවේ ගෙවී ගිය දේශපාලන යුගයන්හිදී දේශපාලනඥයකුට තිබිය යුතු අත්‍යාවශ්‍ය ආචාර ධර්ම හා පරාර්ථකාරී කැපවීම මුළුමනින් ම පාහේ අහෝසි වී ගියේය. හරියට සොක‍්‍රටීස් නාට්‍යයේ සොක‍්‍රටීස් මුහුණ දුන්නා වූ මේ තත්ත්වය මෙනි.
සොක‍්‍රටීස් ථ‘ඔබ සමහර විට දන්නවා ඇති මා එක් වතාවත් මේ නගරයේ විධායක තනතුර දරුවා. ඒ තමයි මා දැරූ එකම එක තනතුර. ඇතන්ස් නුවර මහා අද්මිරාල්වරුන්ගේ ¥ෂණ කටයුතු වධ හිංසා ගැන මට පැමිණිලි වගයක් විභාග කරන්න සිද්ධ වුණා. ඒ වගේම සිද්ධ වුණේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ නාමයෙන් (සිනාසී* ඒත්... මට මේ කියන ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය මහා වධයක් වුණා. මහා අද්මිරාල්වරු මිනීමරුවෝ බව ඔප්පු කරන්න මා සැරසුණාම උන්ගිහිල්ලා කුමන්ත‍්‍රණය කරලා මට විරුද්ධව විශ්වාසභංග යෝජනාවක් සම්මත කරල මාව විධායක තනතුරින් පහ කරලා දැම්මා.
මේ අප පසුකළ හා පසු කරමින් සිටින දේශපාලන මොහොත නොවේද? දේශපාලනය විසින් නැතිභංගස්තාන කර දැමුණු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය ඇතුළු එහි අනුශාංගික අංග බොහොමයකි. එමෙන්ම දේශපාලනඥයන් විසින්ම ස්ථාපිත කරන ලද දරුණු ගණයේ ප‍්‍රමිතීන් ද බොහොමයකි. බලය යොදා ස්ථාපිත කරන ලද මෙම අයුක්ති සහගත ප‍්‍රමිතීන් ගැඹුරින් විභාග කරන බුද්ධිමය සංසදයන් සංස්කෘතික බලමුලූ ප‍්‍රමාණවත් තරමට ප‍්‍රාණවත් නැත.
සොක‍්‍රටීස් සමාජයට කියන්නේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට හිතකර වන්නා වූ නව ඥානාලෝකයන් නව සංවාද මණ්ඩපයන් තනාගන්නා ලෙසයි. අයුක්තියට හා අසාධාරණයට එරෙහිවන පුරවැසි මනෝභාවයක් තනා ගන්නා ලෙසයි.
සොක‍්‍රටීස් යුද්ධය ගැන මෙසේ කියයි. ‘මා කල්පනා කර ඇති අන්දමට යුද්ධය කියන්නේ ජාවාරමක්. ව්‍යාපාරයක්, ධනය එක් පැත්තකට එක් රැුස් කර ගැනීමට ගෙන යන පීඩාකාරී බලපෑමක් - කයට මුල් තැන දෙන මිනිස්සු එකම වර්ගයක යුද්ධයට ආසයි. ඒ මිනිස්සු යුද්ධයෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ අසීමිත සැප සම්පත් භුක්ති විඳීම පුද්ගලික සුඛ විහරණ සාද සංග‍්‍රහ.’
මේ අප පසු කළ යථාර්ථය නොවේද?
පාර්ලිමේන්තුවට පමණක් නොව ඊට පහළ ආයතනවලට පවා පත්ව එන මහජන නියෝජිතයෝ පැහැපත්ව කඳ බඩ ආරන්නේ ඔවුන්ගේ කය - මනස සතුටින් තිබෙන නිසාය. ඔවුන් සුඛිත මුදිත වෙද්දී රටට සිදුවූයේ කුමක්ද? එහෙත් අංක එකේ ධනවාදී ඇමරිකාවේ ජනාධිපති බරක් ඔබාමා ගේ කඳබඩ මෝරාද නැත. මුහුණේ සතුටක්ද නැත. ඇත්තේ බුද්ධිමත් බැ?රුම් කමකි. ඔහුට ලැබූ තනතුරට සාපේක්ෂව ඔහු මහන්සි වී වැඩ කළ යුතුය. ඇමෙරිකානු සම්ප‍්‍රදාය රැුකිය යුතුය. මේ සියවසේ අවසානය දක්වාම යහපත් රටක් වශයෙන් පැවතීමට කටයුතු සම්පාදනය කළ යුතුය. ඒ නිසා ඔහුට අවශ්‍ය වන්නේ ඒ සා බැ?රුම් කටයුතුවලට සහාය වන සංස්කෘතික නිර්මාණයන්ය. ඔහු ලින්කන් චිත‍්‍රපටය තමන්ගේ ජීවන අභාෂය කර ගන්නේ එහෙයිනි.
ඔබාමා තරම් බැ?රුම් නැති අපේ පාලකයෝ සිය වටිනා කාලය වැය කොට සුහද කොකා නරඹා තමන් වැනි නළුවන් පිරිසකට සිනාසෙති. සුහද කොකා වටිනා කලා කෘතියක් නොවන්නේ ඒ සිනාසුනේ තමන්ටම යයි යන වැටහීම අවම වශයෙන් දේශපාලකයන්ටවත් දීමට අසමත් කෘතියක් නිසාය.
ඔබාමා තරම් බැ?රුම් නැති අපේ පාලකයෝ සිය වටිනා කාලය වැය කොට සුහද කොකා නරඹා තමන් වැනි නළුවන් පිරිසකට සිනාසෙති. සුහද කොකා වටිනා කලා කෘතියක් නොවන්නේ ඒ සිනාසුනේ තමන්ටම යයි යන වැටහීම අවම වශයෙන් දේශපාලකයන්ටවත් දීමට අසමත් කෘතියක් නිසාය.
අපේ දේශපාලකයන් ගැඹුරු කලා කෘති සේවනයේ යෙදෙන්නේ ඉතා අඩුවෙනි. අවම වශයෙන් සංස්කෘතික ජීවිතයකට ඇබ්බැහි වූ දේශපාලකයන් අපට ඇත්තේ කීයෙන් කී දෙනාද? එහෙත් රට පාලනය කිරීමේ වරම් ලැබූ මොවුනට අවශ්‍ය දේශපාලන දැනුම හා සදාචාරාත්මක පදනම ශක්තිමත් වීමට කලාකෘති සේවනය කළ යුතුය. ලෝක සිනමාවේ එවැනි නිර්මාණ බොහෝය. එමෙන්ම සිංහල වේදිකාවේද බොහෝ විසුක දස්සන අතර එවැනි උසස් නාට්‍ය නිෂ්පාදනය වේ. ජයලත් මනෝරත්න, රාජිත දිසානායක වැනි දැනට කරලිය ඇසුරු කරන නිර්මාණකරුවන්ගේ නිර්මාණ එවැනි ඒවා වේ. නිමල් ඒකනායක නිෂ්පාදනය කරන ආචාර්ය සුනන්ද මහේන්ද්‍රගේ සොක‍්‍රටීස් මට මතක් වූයේ එහි පෙළ මෑතකදී මා කියවූ හෙයිනි. එයින් සාකච්ඡුා කෙරෙන්නේ අප පෙළන මේ ගොරතර යථාර්ථයම නොවේද?
සුහද කොකාගෙන් ඇරඹූ හොඳ ආරම්භය ඊට වඩා හොඳ දේශපාලන කලාකෘති ජනපති අගමැති ඇතුළු රට කරවන ඇත්තන්ට පෙන්වීමට ගයන්ත කරුණාතිලක ඇමතිතුමාට සිත් පහළ වේවා!
ජනවාරි 8 මහජන විප්ලවයට දායක වූ සිවිල් සමාජයේ ප‍්‍රාර්ථනය වූයේ සොක‍්‍රටිස් නාට්‍යයේ දැක්වෙන සොක‍්‍රටීස් මරණ මංචකයේ සිට කළ ප‍්‍රාර්ථනයමය.
”මීට වඩා යහපත් ලෝකයක් ලබාවා
මීට වඩා යුක්ති සහගත ලෝකයක් ලබාවා
මීට වඩා ඥානවන්ත මිනිස් වාසයක් ලබාවා”
මීට වඩා යුක්ති සහගත ලෝකයක් ලබාවා
මීට වඩා ඥානවන්ත මිනිස් වාසයක් ලබාවා”
Friday, 25 December 2015
මනු ගුණ වරුණ - 2
මගේ පළමු කවිය පුවත්පතක පළ වූයේ මා හත්වන පංතියේ ඉගෙන ගන්නා සමයේ ය. පුවත්පත සරසවියයි. අද මෙන් නොව විනෝද මාධ්‍යයක් ලෙසත් සිනමා කලා මාධ්‍යයත්, වේදිකාවත් ප‍්‍රබලව තිබූ එසමයෙහි සරසවිය මහත් අලෙවියක් තිබූ පුවත් පතකි. මගේ කවිය පළවන සමයේ එහි කතුවරයා වූයේ ග‍්‍රැන්විල් සිල්වා මහතා විය යුතුය. ප‍්‍රධාන පුවත්පතක මුද්‍රණ ද්වාරයෙන් තමා ලියූ අකුරු පළමුවරට පළවීම දකින ළමයෙකුට කෙතරම් ආහ්ලාදයක් වනු ඇද්ද? එකල ගමේ ටවුමේ පුවත් පත් විකුණු ‘මාරස්සන ස්ටෝර්ස්’ වෙතින් පුවත්පත මිලදී ගෙන කැළෑ පාරකින් ගෙදර ආ හැටි මට තවමත් මතකය. එකල කවියටම වෙන් වූ පුවත්පතක් ගීතාංජලී නමින් දවස නිවසින් පිටවූ සිහින් මතකයක්ද තිබේ. එකල සඳුදාට මිහිරත්, අඟහරුවාදට යොවුන් ජනතා (අප යෞවන වියේදී), බදාදාට සුබසෙතත්, බ‍්‍රහස්පතින්දාට තරුණී, සිකුරාදාට සරසවියත් නිකුත් විය. සුබසෙත හැර අන් පුවත්පත් දිනපතාම මිලදී ගතිමි. මේ මෑතක ගමට ගිය මම ‘මාරස්සන ස්ටෝර්ස්’ බලන්නට ගියෙමි. අබලන්ව ලෑලි දමා වසා දමා එය නටඹුන් වෙමින් තිබෙනු දැක මසිත ඇති වූයේ ශෝකයකි.
මගේ කවි පිළිබඳ ආසක්ත බව ඇති වූයේ එකල පළවන කවි සහිත ශෝක ප‍්‍රකාශ නිසා යයි සිතමි. මගේ මාපියන් සහ බාප්පලා දෙදෙනා තමන් ගිය අවමඟුල් උත්සවවල දී පල කළ ශෝක ප‍්‍රකාශ ගෙනවිත් මට දුන්නා පමණක් නොව ඒවා හඬනඟා ඔවුන් ඉදිරියේ කියවීමටත් සිදු විය. මගේ ලොකු අත්තා එනම් මගේ මවගේ පියා (ටිකිරි බණ්ඩා රම්බඩගල්ල) මිය ගිය දා සැබෑවටම සොහොන් පොලක පැවැත්වුණු අවමඟුල් උළෙලක දී ශෝක ප‍්‍රකාශයක් කියවීමට මට සිදුවිය. එකළ මා සිටියේ අටවන පංතියේය. ප‍්‍රසිද්ධ සභාවක කවි ගායනා කළා පමණක් නොව ප‍්‍රථම වරට ‘යකඩ කටකට’ කථා කළේ ද එදා ය. එදා නම් මගේ ඥාති සමූහයා ඉදිරියේ මා මහත්සේ ප‍්‍රශංසාවට ලක්විය.
ඔය අවධියේ ම මහනුවර තරුණ කවි සමාජය (ම.ත.ක.ස) සංවිධානය කළ කාව්‍ය රචනා තරගයකට හතර පද කවි පංතියක් ලියා යවා එහි දෙවන ස්ථානය ලැබ එවකට සංස්කෘතික හා සමාජසේවා ඇමති වූ ටී.බි. තෙන්නකෝන් මහතා අතින් සහතික පත‍්‍රයක් ද ලියුම් කවරයක දැමූ රුපියල් පහේ කොළයක් ද ත්‍යාග වශයෙන් ද ලදිමි. පළමු ත්‍යාගයේ වටිනාකම රුපියල් දහයක් වූ අතර තුන්වන ත්‍යාගය රුපියල් දෙකේ කොළයකි. ත්‍යාග ප‍්‍රදානෝත්සවය පැවැත්වුණේ මහනුවර පුෂ්පදාන බාලිකා පාසල් ශාලාවේය.
එක්දහස් නවසිය හැත්තෑහතේ පමණ සාමාන්‍ය පෙළ සිසුවෙකු ලෙස සිටිය දී මවිසින් ‘මතකය’ නමින් කවි පොතක් ලිවීමි. එහි කවරය ඇන්දේද මවිසිනි. එහි සියලූම කවි පාහේ හතර පද එළිවැට සහිත කවි පංතීන්ය. ඒ සඳහා පසුවදනක් ලීවේ අපේ ගමේ සම්භාවනාවට පත් තුරුණු කලාකරුවකු වූ වික‍්‍රම පලිහවඩන විසිනි. මේ පලිහවඩන ගැන යමක් කිව යුතුය. ඔහුගේ එකල අනාගත බලාපොරොත්තුව වූයේ සිනමාවේදියකු වීමටය. වසන්ත ඔබේසේකරයන් යටතේ සිනමාව හදාරා තිබූ පලිහවඩනට චිත‍්‍රපට කලාවට ඇතුළුවීම සඳහා දැනුමක් ද කැපවීමක් ද දක්ෂ කමක් ද තිබුණි. ඔහු විසින් ලියන ලද තිර නාටක මම කියවා ඇත්තෙමි. එහෙත් ඔහුට හිමි ගමන වැළකුණේ ගම හැර යාමට තරම් එඩිතර කමක් පලිහෙට නොතිබූ නිසා යයි මට සිතේ. එහෙත් පසුකළෙක පරාක‍්‍රම සිල්වා සමග යම් නිර්මාණයන්ට දායක විය.
ඌන සංවර්ධිත රටක විකේන්ද්‍රියව (අග නගරයෙන් බැහැරව) ජිවත්වීම දක්ෂයන්ට තැන නොලැබීමට ප‍්‍රධාන එක් හේතුවකි. මාධ්‍ය ඇත්තේ කොළඹ කේන්ද්‍රියවය. ගවේෂණාත්මක මාධ්‍ය කලාවක් නැති නිසා පත්තර කන්තෝරුවට එන කලාකරුවන් ගැන විනා විකේන්ද්‍රියව ජීවත්වන දක්ෂයන් ගැන මාධ්‍යවලින් ඉඩක් ලැබෙන්නේ නැත. නාට්‍ය තැනෙන්නේත්, චිත‍්‍රපටි හැදෙන්නේත් කොළඹය. ඒවා සඳහා සහභාගි විය හැක්කේ මහා නගරයට සමීප ඇත්තන්ට පමණි. ලංකාව වැනි පුංචි රටක මහා නගරයෙන් බැහැරව විකේන්ද්‍රිය කලා නිෂ්පාදන බිහි නොවීම දුර බැහැර ප‍්‍රශ්නයක් නොව දේශපාලනය පිළිබඳ ප‍්‍රශ්නයක් ලෙස හ`ගිමි. විකේන්ද්‍රියව කලා නිෂ්පාදන බිහිවූවා නම් හෝ මගේ මිත‍්‍රයා සිය ගමෙන් බැහැරව අගනගරයට සේන්දු වූවා නම් හොඳ සිනමාකරුවෙකු රටට බිහිවන්නට ඉඩ හොඳටෝම තිබුණි.
මගේ ‘මතකය’ පොත මුද්‍රණ ද්වාරයෙන් පිටවුණේ නැත. එය මුද්‍රණයට තරම් සුදුසු වූයේත් නැත. එහෙත් ඒ ‘මතකය’ අපේ ප‍්‍රාථමික ජයග‍්‍රහණයන්ගේ පුරාතන කි‍්‍රයාකාරකම්වල නටඹුන්ය.
Saturday, 19 December 2015
ගෝති‍්‍රක වාදය කරා අඩි දෙකක් පස්සට
(2015 දෙසැම්බර් 13 වන දින සත්හඩ පුවත්පතේ පළ වූ කොලම)
දින කිහිපයකට ඉහත දී ප‍්‍රගීත් එක්නැලිගොඩ ඝාතනයට සම්බන්ධ හමුදා බුද්ධි අංශ නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙකු හෝමාගම අධිකරණයට ඉදිරිපත් කළේය. එම අවස්ථාවේ හෝමාගම උසාවිය යාබදව එකී හමුදා නිලධාරීන්ට එරෙහිව කිසිවක් නොකරන්නැයි කියමින් උද්ඝෝෂනයක යෙදුණු පිරිසකි. ඔවුන් අත තිබුණු බැනර් සහ පුවරුවල තිබුණු පාඨවල පොදු තේරුම වූයේ ‘ජාතිය උවදුරෙන් බේරාගත් රණවිරුවනට එරෙහිව කිසිවක් නොකරනු’ යන්නයි. එමෙන්ම අනිවාරතේ යාපනේ අහිංසකයන් කිහිප දෙනෙකු මරා දැමූ සෙබළෙකුට එරෙහිව සාධාරණ විනිශ්චයක් මගින් පැනවුණු දඬුවම අහෝසි කරන්නට යැයි ඉල්ලා ලංකාවේ තැන තැන පෙත්සම් අත්සන් කරනු මම දුටුවෙමි. එමෙන්ම ‘ෆේස්බුක්’ අවකාශයේ සිය ජාතිවාදි අදහස් ප‍්‍රචාරණයට යොදා ගන්නා කිහිප දෙනෙකුම පාහේ එම සෙබලා නිදහස් කරන ලෙස සටහන් තබා තිබුණි.
2005 දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පාලන බලයට පැමිණීමත් සමග යුද්ධය පිළිබඳ පක්ෂපාතී මතවාදයක් රට තුළ දළුලා වැඩුණි. වාර්ගික සංවේදනා කළමනාකරණයේ දී රාජපක්ෂ රෙජීමය අතිශයින්ම අසමත්කම් පෑවේය. යුද්ධයට පක්ෂපාතී මතවාදයන් තුළ පැවති භයානක ජාතිවාදය, අනාගත උවදුරක් ලෙස ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා මානව අයිතිවාසිකම්වලට වින කටින බව උවමනාවෙන් ම වාගේ නොතකා හැරියේ ය. එක්කෝ දැනුවත්ව අනුමත කළෝය. සිංහලයා එක මිටට ගනිමින් තම අනාගත පැවැත්ම එමගින් තහවුරු කර ගත හැකි බව එකී රෙජීමය විශ්වාස කළේය. එකී මිථ්‍යාව වෙත රාජපක්ෂ රෙජීමය ඇදී ගියේ 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ලැබූ අතිවිශාල ජයග‍්‍රහණය නිසා විය හැකිය.
2005 වර්ෂයෙන් ආරම්භ වී 2014 ජනවාරි 8 න් නිමා වූ රාජපක්ෂ පාලන කාලය තුළ ඉතිහාසය ජාතිවාදයෙන් දෙවනත් කළ ඒ.ඇම්.පී. රාජරත්නලා, මෙත්තානන්දලා, දඹරාවේ රතනසාර හිමි ආදීන් නැවත නැවතත් උපත ලදහ. ඔවුන්ට රිසිසේ හැසිරීමට අවශ්‍ය රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහයද නොමදව ලැබුණේ ය.
2005 දී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා පාලන බලයට පැමිණීමත් සමග යුද්ධය පිළිබඳ පක්ෂපාතී මතවාදයක් රට තුළ දළුලා වැඩුණි. වාර්ගික සංවේදනා කළමනාකරණයේ දී රාජපක්ෂ රෙජීමය අතිශයින්ම අසමත්කම් පෑවේය. යුද්ධයට පක්ෂපාතී මතවාදයන් තුළ පැවති භයානක ජාතිවාදය, අනාගත උවදුරක් ලෙස ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා මානව අයිතිවාසිකම්වලට වින කටින බව උවමනාවෙන් ම වාගේ නොතකා හැරියේ ය. එක්කෝ දැනුවත්ව අනුමත කළෝය. සිංහලයා එක මිටට ගනිමින් තම අනාගත පැවැත්ම එමගින් තහවුරු කර ගත හැකි බව එකී රෙජීමය විශ්වාස කළේය. එකී මිථ්‍යාව වෙත රාජපක්ෂ රෙජීමය ඇදී ගියේ 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා ලැබූ අතිවිශාල ජයග‍්‍රහණය නිසා විය හැකිය.
2005 වර්ෂයෙන් ආරම්භ වී 2014 ජනවාරි 8 න් නිමා වූ රාජපක්ෂ පාලන කාලය තුළ ඉතිහාසය ජාතිවාදයෙන් දෙවනත් කළ ඒ.ඇම්.පී. රාජරත්නලා, මෙත්තානන්දලා, දඹරාවේ රතනසාර හිමි ආදීන් නැවත නැවතත් උපත ලදහ. ඔවුන්ට රිසිසේ හැසිරීමට අවශ්‍ය රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහයද නොමදව ලැබුණේ ය.
දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජනකායකගේ ජීවිත අහිමි වුවත් එමගින් උගත් පාඩම් යුද්ධයේ පාර්ශවකරුවන් වූ යුරෝපා රටවල්, ඇමරිකාව හා ජපානය මානවවාදී දේශයන් බවට පත් කළේ ය. ඒ ඇසුරෙන් බොහෝ ආසියා අපි‍්‍රකානු රටවල් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ හා මානව අයිතිවාසිකම් හි මුල් පොත් කියවීය. එයම ඔවුන් ලැබූ භෞතික දියුණුවේම හරය බවට ද පත් විය. ලෝකයේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, මානව අයිතිවාසිකම් ආදිය පිළිබඳ එතෙක් ඇතිව තිබූ කතිකාවන් වඩාත් ශක්තිමත් මානව ශක්ති ප‍්‍රභවයන් ලෙස ප‍්‍රායෝගිකව වටහා ගැනීමට එකී රටවල් සමත් විය.
තිස් අවුරුදු යුද්ධයේ ප‍්‍රථිපලයක් ලෙස දෙමළ සිංහල ප‍්‍රජාවන් දෙක අතරම යුද වින්දිතයන් දස දහස් ගණනින් සිටී. යුද්ධය විසින් පිරහෙලන ලද රටක් ඇස් පනා පිට දකින්නට තිබේ. ඒ සියලූ අවාසනාවන්ත තත්වයන් දැක දැකත් පශ්චාත් යුදමය ලංකාව යළිත් එවැනි අවාසනාවන්ත ඉරණමක් හිමිනොවන රටක් ලෙස සැකසීම පිළිබඳ සංවාදය ප‍්‍ර‍්‍රාණවත් නොවන්නේ ඇයි?
‘අපි පාලකයන් වෙනස් කිරීමට වෙහෙස නොවී ජනතාව වෙනස් කිරීමට වෙහෙස වෙමු’ යයි ලිව්වේ බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්ය. ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, අධිකරණ නිදහස, මානව අයිතිවාසිකම්, ආදිය පාලකයන්ට වැදගත් විය නො හැකිය. එක්කෝ එසේ වැදගත් ලෙස හිතන පන්නයේ වැදගත් පාලකයෝ අපට ලැබී නැත.
තමන්ගේම රිපබ්ලිකන් පක්ෂයත්, පස මිතුරු ඩිමොක්ටි‍්‍රක් පක්ෂයත් එරෙහිවෙද්දී ඉතිහාසයේ කළු පැල්ලමක් මකා දැමීමට සිය හෘද සාක්ෂියේ මෙහෙයවීමෙන් ඇමරිකාවේ වහල්ක‍්‍රමය නැති කිරීමේ පනත (ව්‍යවස්ථාවේ 13 වන සංශෝධනය) මහත් වූ අවදානමක් බාර ගනිමින් ගෙන ආවේ ඒබ‍්‍රහම් ලින්කන් ජනාධිපතිවරයාය. ඔහුගේ බිරිඳ මාරි ටොඞ්, කෙන්ටකි පළාතේ බලවත් වහල් සේවාවක් හිමි පවුලක ස්ති‍්‍රයකව සිටි නමුත් ඔහු තම හෘද සාක්ෂ්‍යයට අනුව වැඩ කළේය. එහෙත් එවැනි හෘදසාක්ෂියකින් මෙහෙයවන දේශපාලනඥයන් අපේ පාලක පැලැන්තීන් අතර නම් නොවේ.
තමන්ගේම රිපබ්ලිකන් පක්ෂයත්, පස මිතුරු ඩිමොක්ටි‍්‍රක් පක්ෂයත් එරෙහිවෙද්දී ඉතිහාසයේ කළු පැල්ලමක් මකා දැමීමට සිය හෘද සාක්ෂියේ මෙහෙයවීමෙන් ඇමරිකාවේ වහල්ක‍්‍රමය නැති කිරීමේ පනත (ව්‍යවස්ථාවේ 13 වන සංශෝධනය) මහත් වූ අවදානමක් බාර ගනිමින් ගෙන ආවේ ඒබ‍්‍රහම් ලින්කන් ජනාධිපතිවරයාය. ඔහුගේ බිරිඳ මාරි ටොඞ්, කෙන්ටකි පළාතේ බලවත් වහල් සේවාවක් හිමි පවුලක ස්ති‍්‍රයකව සිටි නමුත් ඔහු තම හෘද සාක්ෂ්‍යයට අනුව වැඩ කළේය. එහෙත් එවැනි හෘදසාක්ෂියකින් මෙහෙයවන දේශපාලනඥයන් අපේ පාලක පැලැන්තීන් අතර නම් නොවේ.
ජනවාරි අට වැනිදා රාජපක්ෂ රෙජීමය ඉවත් කිරීමෙන් ලැබුණු විමුක්ති අවකාශය තව තවත් පුළුල් කිරීමට පාලක පංතීන් කිසිවක් නොකරන බව අප තේරුම් ගත යුතුය. එය සම්පූර්ණයෙන් මහජන තෙරපුම මත රඳා පවත්නා කටයුත්තකි. එහෙත් එකී මහජන තෙරපුම වෙනුවට අද දකින්නට ඇත්තේ ලැබුණු විමුක්තිදායක ජයග‍්‍රහණයන් අතළොස්ස (ස්වාධීන අධිකරණ කි‍්‍රයාවලියක් ඔස්සේ වැරදිකරුවන්ට දඬුවම් දීම, ජාතියේ ධනය කොල්ල කමින් බලය අයුතු ලෙස පාවිච්චි කළ උදවිය නීතියේ කි‍්‍රයාකාරිත්වය හමුවට ගෙන ඒම, ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ප‍්‍රාණවත් කිරීම ආදිය) පවා අහෝසි කරන ලෙස තැන තැන සිදුවන ජන කණ්ඩායම්වල නැගිටීම්ය. ඒවා නඩත්තු කරන්නේ ද ඒවාට මිනිස් බලය සපයන්නේ ද රෙජීමයේ අපරාධ සහායකයන්ම බව පෙනෙන්නට තිබේ. එක්නැලිගොඩ ඝාතනය, රාජපක්ෂ රෙජීමයේ ප‍්‍රබලයන් කළ ¥ෂණ කි‍්‍රයා විමර්ශනය කිරීම ආදියට එරෙහිව නැඟී සිටින මෙවැනි අතළොස්සක් කණ්ඩායම් මැඩ පැවැත්වීම හා ඔවුන් සදාචාර ලෝකයක අතරමං කිරීම යහපාලන ආණ්ඩුවේ බල ව්‍යාපෘතියේම කොටසක් මෙන්ම, මහජන විමුක්තිවාදී ව්‍යාපාරවල ද කි‍්‍රයාකාරිත්වයේ කොටසක් විය යුතුය.
දකුණු අපි‍්‍රකාවේ ජාතික සම්පතක් ලෙෂ සැළකුණු ආබාධිත ඔලිම්පික් කී‍්‍රඩක ඔස්කාර් පි‍්‍රස්ටෝරියස් විසින් සිය පෙම්වතිය රීවා ස්ටින්කැම්ප් වෙඩි තබා මරා දැමුවේය. එහිදී දකුණු අපි‍්‍රකානු අධිකරණය ඔහුට බරපතළ වැඩ සහිත සිර දඬුවම් පැමිණ වීය. එහෙත් පසුව ඔහු ඉහළ උසාවියකට කළ අභියාචනයක් ඔස්සේ පසුගියදා ඇප ලැබිණි. එකී ඇප ලැබීම අධිකරණය ලබා දුන් වැරදි තීන්දුවක් ලෙස දකුණු අපි‍්‍රකාව පුරාම කතා බහට ලක් වෙයි. සුදු ජාතික විනිසුරන්, සුදු ජාතිකයෙකුට දැක්වූ පක්ෂපාතිකමක් ලෙසත්, දකුණු අපි‍්‍රකාව බිහිකළ වීරයෙකුට ඒ වීරත්වය සලකා දැක්වූ පක්ෂපාතකමක් ලෙසත් ආදි වශයෙන් සලකා විශාල මහජන උද්ඝෝෂණ එකී තීන්දුවට එරෙහිව ඇතිව තිබේ. වීදි බට ජනතාව ඉල්ලන්නේ වීරත්වය නොසලකා වරදට නිසි ද`ඩුවම් දෙන ලෙයසි. එ් පූර්ණ විමුක්ති අවකාශයක සකසා ගත් විමුක්තිදායක හැඟීම් සිය ආත්ම තුළට ඇතුළු කරගත් ජනතාවක් හැසිරෙන හැටිය. එහෙත් ලංකාවේ වැරදිකරුවන්ට හා වින්දිතයන්ට යුක්තිය පතා යුත්තියේ දෙවොල (අධිකරණය) හමුවට ගිය විට මහජන කණ්ඩායම් එසේ නොකර මිනීමරුවන් නිදැල්ලේ හරින ලෙස ඉල්ලා සිටී. ඒ දෙස පොදු මහජන කණ්ඩායම් ද වෙනසින් පසු බලයට පත් වූවන් ද නිකං බලා සිටිති.
ඉතිහාසය මුළුල්ලේ ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය හා එයට අයත් සියලූ අනුශාංගික අංග ආපසු හැරවීම සඳහා සමාජවාදය, සංවර්ධනය හා ජාතිකවාදය හරි හරියට සම්මාදම් වී ඇති බව අගතියට නොවැටී ආපසු හැරී බලන විට පෙනේ. 1970-77 පාලන කාලය තුළ සියලූ මර්දනීය කි‍්‍රයා දියත් වූයේත්, අවසානයේ මහජන කැමැත්තට පිටින් වසර දෙකක පාලන කාලය දීර්ඝ වූයේත් සමාජවාදය හා අධිරාජ්‍ය විරෝධය පිළිබඳ කැරට් අලය ජනතාවට දිගු කරමිනි. 1977 න් පසුව විධායක ජනාධිපති ක‍්‍රමය ඇතුළු සකලවිධ අණපනත් හා අතිවිශාල ලෙසින් ලෙයින් හා යකඩින් සිදුවූ මර්දනය සිදු වූයේ සංවර්ධනය පිළිබඳ මිථ්‍යාව ජනතාව මත මුදා හරිමිනි. 2005 සිට 2015 දක්වා ගෙවී ගිය රාජපක්ෂ රෙජීමය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදය, මානව අයිතිවාසිකම්, අධිකරණ නිදහස ආදී සියල්ල දුගී දුප්පත් කරමින් ඒවා ජාතියේ ඉදිරි ගමනට ඇති මාරාන්තික බාධක ලෙස වර ගැන්වුණේ ජාතිකවාදය පදනම් කරගෙනය.
දරුවන් බිහිකිරීම පමණක් නොව ඔවුන් නිරුපද්‍රිතව රැුක ගැනීමත්, ලොකු මහත් කිරීමත් මව්වරුන්ගේ වගකීමකි. එමෙන්ම ජනවාරි 8 වැනිදා බිහි වූ විමුක්ති අවකාශය නිරුපද්‍රිතව රැුක ගැනීමත් එය ලොකු මහත් කිරීමත් එය නිර්මාතෘ බලවේගවලම වගකීමකි.
Wednesday, 16 December 2015
වැන්දඹු අනත්දරු දේශපාලනය
හිටපු ඇමතිවරියක වූ රෝසි සේනානායක මහත්මිය ලංකාවේ දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රයේ කාන්තා නියෝජනයේ ඇති අවම බව ගැන පසුගිය දිනෙක බීබීසීය සමග ඵැවති සාකච්ඡුාවකදී ඉතා කනස්සල්ලෙන් කතාකර තිබුණි. රෝසි සේනානායක මහත්මිය ද නිළියක හා කලෙක රූප රාජිනියක ද වුවත් ඇගේ දේශපාලන ආගමනයේ පදනම වන්නේ ඒවා නොව ඇගේ දේශපාලනික කි‍්‍රයාකාරිත්වයයි. ඇයට අගය කළ යුතු මට්ටමේ නූතන දේශපාලනය පිළිබඳ දැනුමක් ඇති බව අපගේ පිළිගැනීමයි. ඇය එක අතකින් මෑත කාලයේ දැනුමැතිම කාන්තා පාර්ලිමේන්තු නියෝජනය විය හැකිය.
පාලකයාට හෝ දේශපාලන නායකයාට ඇති ශෘංගාරාත්මක කැමැත්ත පදනම් කරගෙන පළාත් සභාවේත් මහජන මන්තී‍්‍ර මණ්ඩලයේත් නිළියන් මහජන නියෝජිතවරියන්ව සිටි බව අපි කවුරුත් දනිමු. එහෙත් එවැනි කාන්තා නියෝජනයක් නිසි කාන්තා දේශපාලනික ආගමනයක් ලෙස සැලකිය නොහැකිය.
අද ලෝකයේ දියුණු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රාජ්‍ය පද්ධතීන් තුළ ලිංගිකත්වය, වාර්ගිකත්වය පමණක් නොව ආබාධිත බව පවා නොසලකා කැපවීම, දැනුම හා හැකියාව පදනම් කරගෙන දේශපාලනික ආයතනවල නියෝජනය ලැබෙනු දක්නට ලැබේ.
අද ලෝකයේ දියුණු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී රාජ්‍ය පද්ධතීන් තුළ ලිංගිකත්වය, වාර්ගිකත්වය පමණක් නොව ආබාධිත බව පවා නොසලකා කැපවීම, දැනුම හා හැකියාව පදනම් කරගෙන දේශපාලනික ආයතනවල නියෝජනය ලැබෙනු දක්නට ලැබේ.
රෝසි සේනානායක මහත්මියගේ ගෙන හැර පෑම් අනුව ලංකාවේ පළාත් පාලන ආයතනවල කාන්තා නියෝජනය 2%කටත් අඩුය. ඊට සාපේක්ෂව ඉන්දියාවේ පළාත් පාලන ආයතනවල කාන්තා නියෝජනය මිලියන 1.4ක් හෙවත් 50%කි. ලංකාවට සාපේක්ෂව සාක් කලාපයේ අනෙකුත් රටවල පවා එකී ප‍්‍රතිශතය ඉහළ අගයක් ගනී.
1931 දී ඩොනමෝර් ප‍්‍රතිසංස්කරණ හරහා ලැබුණු සර්වජන ඡුන්දයත්, ඊටත් පසු කලෙක ලැබුණු බහු පක්ෂ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයත් යන දෙකම බි‍්‍රතාන්‍යයන්ගෙන් ලැබුණු අගනා තිළිණයන්ය. එහෙත් එකී ලැබීම් නූතන දේශපාලනයේ වර්ධනයන්ට සාපේක්ෂව වැඩි දියුණු කර ගනිමින් සමාජයේ වාර්ගිකත්වය, ස්තී‍්‍රපුරුෂ භාවය විනිවිදින උත්තර ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් අත්පත් කර ගැනීමට අපි අසමත් වී සිටිමු.
ශී‍්‍ර ලංකාවේ පාර්ලිමේන්තුවේ කාන්තා නියෝජනය 4.5%කි. එහෙත් ඊට සාපේක්ෂව බංගලාදේශය, පකිස්තානය, නේපාලය වැනි රටවල පවා එකී ප‍්‍රතිශතය 20% හා 30% ඉක්මවා යයි.
දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රයේ දී කාන්තා නියෝජනය උචිත ප‍්‍රතිශතයකින් පවත්වා ගැනීමට අසමත් වීම යනු ස්තී‍්‍රන් බලගැන්වීම පිළිබඳ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රික කි‍්‍රයාවලියේද අප පෙළන ගැටලූවක් ලෙස ගත හැකිය.
පසුගිය ඔක්තෝබර් 19 දින බලයට පත්වූ කැනඩාවේ ලිබරල් පක්ෂ ආණ්ඩුව තිහකින් යුත් සිය කැබිනට් මණ්ඩලයේ පහළොස් දෙනෙකුම ඇමතිවරියන්වීම කියා පාන්නේ එවැනි රටක පවත්නා සෑම අතකටම විහිදුනු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ රුව ගුණ වරුණයි. විවිධ ජාතිකයන්ටද කැනේඩියානු කැබිනට් මණ්ඩලය දොර විවෘත කර තිබීම හේතුවෙන් පෙන්වන්නේ ජාතිකත්වය මත කේන්ද්‍රිය දේශපාලනයෙන් විතැන්වීමට ඇති ඉඩකඩ අහුරා ඇති අයුරුය.
දේශපාලන ක්ෂේත‍්‍රයේ දී කාන්තා නියෝජනය උචිත ප‍්‍රතිශතයකින් පවත්වා ගැනීමට අසමත් වීම යනු ස්තී‍්‍රන් බලගැන්වීම පිළිබඳ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රික කි‍්‍රයාවලියේද අප පෙළන ගැටලූවක් ලෙස ගත හැකිය.
පසුගිය ඔක්තෝබර් 19 දින බලයට පත්වූ කැනඩාවේ ලිබරල් පක්ෂ ආණ්ඩුව තිහකින් යුත් සිය කැබිනට් මණ්ඩලයේ පහළොස් දෙනෙකුම ඇමතිවරියන්වීම කියා පාන්නේ එවැනි රටක පවත්නා සෑම අතකටම විහිදුනු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ රුව ගුණ වරුණයි. විවිධ ජාතිකයන්ටද කැනේඩියානු කැබිනට් මණ්ඩලය දොර විවෘත කර තිබීම හේතුවෙන් පෙන්වන්නේ ජාතිකත්වය මත කේන්ද්‍රිය දේශපාලනයෙන් විතැන්වීමට ඇති ඉඩකඩ අහුරා ඇති අයුරුය.
කැනේඩියානු ඇමති මණ්ඩලයට අලූතෙන් තේරී පත්වී සිටින ඵ්රහ්ප ඵදබිැෙ මහත්මිය ඇෆ්ගනිස්තානු සම්භවයක් සහිත තිස් හැවිරිදි තරුණියකි. ඇය එකොළොස් හැවිරිදි වියේදී කැනඩාවට සංක‍්‍රමණය වී ඇති අතර ඇය කැනඩාවේ ගත කර ඇත්තේ දහනව වසරක් පමණකි. එහෙත් සම්භවය ආගම ආදි කාරණා ද්විතීක ලෙස සලකන දියුණු ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ව්‍යුහයක් තුළ දක්ෂකම, කැපවීම පුරවැසි බවට ගෞරවයක් ලබාදීම හා අවංක බව ඇය කැනඩාවේ උසස් තනතුරකට ඔසවා තබා ඇත.
2011 පැවති මැතිවරණයෙන් ඔන්ටාරියෝ ප‍්‍රාන්තයේ අසුනකින් තේරී පත්වුණු රධිකා සිත්සබේසන් මෙනවියද ශී‍්‍ර ලාංකික සම්භවයක් සහිත තැනැත්තියකි. ඇයද මන්තී‍්‍රවරියක් ලෙස තේරී පත්වන විට 29 වන වියේ පසුවිය. අතිෂයින් දක්ෂ උගත් කාන්තාවක වූ ඇයගේ සේවය ලබා ගැනීමට කැනේඩියානු ව්‍යවස්ථාදායකය සමත් විය.
දේශපාලනික ආයතනයන්හි නියෝජනය කෙරෙහි කාන්තා, තරුණ, විවිධ වාර්ගික හා වෙනත් විවිධත්වයන් උදෙසා සංවේදී නොවීම ලංකාවේ ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආයතන පද්ධතියේම ඇති අවවර්ධිත බව පෙන්නුම් කරන්නකි. 1959 බණ්ඩාරනායක අගමැතිවරයාගේ ඝාතනයත් සමග කිසිදු දේශපාලනික අත්දැකීමක් නොමැතිව සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිනිය අගමැති පුටුව දක්වාම පැමිණෙන්නීය. ඒ ඇය බණ්ඩාරනායක මහතාගේ වැන්දඹුව වූ නිසා මිස දේශපාලන දැනුම හෝ ඒ කෙරේ වන විශේෂ කැපවීමක් නිසා නොවේ. මෑත කාලීනව මන්ති‍්‍රවරියන් සේ තේරි පත්වුණු උපේක්ෂා ස්වර්ණමාලී, අනර්කලී ආකර්ෂා පමණක් නොව මාලනී ෆොන්සේකා මහත්මිය පවා සැලකිය යුත්තේ දේශපාලන කි‍්‍රයාකාරිකයන්ට වඩා ඔවුන් සතු රුව ලස්සන පාලක බලධරයාට සිතට අල්ලා යෑම ලෙස සැලකිය හැකිය.
පුරුෂයා මිය ගිය පසු ස්ති‍්‍රය ඒ දර සෑයටම දමා මරා දැමීම අනුමත කරන හින්දු සමාජයකුත් ස්ති‍්‍රය සමාජ කාර්යයන්ට වැද්ද නොගන්නා ආචිර්ණ කල්පික මුස්ලිම් සමාජයකුත් පසුබිමේ ගාන්ධි හා ශී‍්‍ර නේරුතුමන් ඉන්දියාව තුළ බිහිකළ නව දේශපාලන දර්ශනය බටහිර ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයට ඉන්දියානු සම්භාව්‍ය බවක් එකතු කළා සේ හැඳින්විය හැකියි. එකී දර්ශනය තුළ අතර මග ඇද වැටෙන කිසිම ජන කොටසක් නැති තරම්ය. ස්ති‍්‍රීන්, පහළ කුල සාමාජිකයන්, ආබාධිතයන් අනෙකුත් වාර්ගිකයන් බලගන්වන හා ඔවුන් තීරණ ගැනීමේ කි‍්‍රයාවලියට සම්බන්ධ කර ගැනීමේ පුලූල් බවක් ඉන්දියානු දේශපාලන ක‍්‍රමය තුළ පවතිී. ඉන්දියාවේ සංකීර්ණ සමාජය තුළ අප‍්‍රමාණ වැඩවසම් ලක්ෂණ තිබුණා වුවත් රාජ්‍ය තන්ත‍්‍රය ඊට වඩා ඉහළින් කි‍්‍රයාකරන ලෞකික එකකි. ඒ හේතුවම ඉන්දියාව ලෝකයේ මහ බලවතෙකු බවට ඔසවා තිබේ.
එහෙත් ඉන්දියාවට වඩා සරල සමාජ පසුබිමක් තිබුණු ලංකාවේ අවම වශයෙන් බි‍්‍රතාන්‍යයන් ලබා දී ගිය ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයේ හර පද්ධතියවත් රැුක ගත්තා නම් මීට වඩා ස්තීි‍්‍රන්ට අනෙකුත් ජනවාර්ගිකත්වයන්ට සංවේදී පාලන ක‍්‍රමයක් තනා ගැනීමට ඉඩ තිබිණ.
ලංකාවේ දේශපාලනයේ කාන්තා නියෝජනය එක්තරා ආකාරයකට ‘වැන්දඹු අනත්දරු’ දේශපාලනයක් සේ සැලකිය හැකිය. සැමියා පියා එහෙමත් නැත්නම් සහෝදරයා මිය යෑමෙන් පුරප්පාඩුවන හිස් තැන පිරවීමට කාන්තාවක් පැමිණීම සාමාන්‍ය දෙයක් වී තිබේ. සිරිමා බණ්ඩාරනායකගේ සම්ප‍්‍රාප්තියත් සමග ඇරඹුණු මෙකී සම්ප‍්‍රදාය අද දක්වාම නොවෙනස්ව පැවත ඒ. ඉලංගරත්න මහතා ඡුන්ද පෙත්සමකින් පරාජය වූ පසු තමරා කුමාරි මන්ති‍්‍ර ධුරයට පත්වන්නේ දේශපාලනයේ එක්තරා ශිෂ්ට අවධියක දීය. චන්දි‍්‍රකා බණ්ඩාරනායක, පවිත‍්‍රා වන්නිආරච්චි, තලතා අතුකෝරල, චන්ද්‍රානි බණ්ඩාර, විජයකලා මහේෂන්, ආනන්දි ෂෂීදරන් පක්ෂ විපක්ෂ භේදයකින් තොරව මෙකී වැන්දඹු අනත්දරු දේශපාලනයට උදාහරණ කිහිපයක් පමණකි.
ඇත්තටම ගතහොත් ලංකාව යනු දේශපාලනය නොකරන දේශපාලනඥයන්ගෙන් පිරුණු රටකි. ඔවුන් කිසිදු දේශපාලනයකට අදාළ දැනුමක් සොයා යන පිරිසක් නොවන්නා සේම ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ආයතන පද්ධතීන් කෙරේ විශ්වාසයක් හෝ ගෞරවයක් ද නැත්තෝ වෙති. එවැනි තත්වයක් තුළ බාහු බලය, සටකපටකම් හා මුඛරිකම තමන් කරන දේශපාලනයට අත්‍යවශ්‍ය සුදුසුකම් වෙති. ඒ සුදුසුකම් සපුරා ගැනීමට ස්ති‍්‍රන් අසමත්වීම පුදුමයක් නොවේ. ඒ සුදුසුකම් කෙසේ හෝ සපුරා ගත්තියෝ් මහජන නියෝජිතවරියන් බවට පත්වෙති.
ස්ති‍්‍ර නිියෝජනය අවම වන්නේ ගතානුගතික දකුණේ දේශපාලනයේ පමණක් නොවේ. වාමාංශික දේශපාලනයේ හැටි සොබාවද එයාකාරයමය. ලංකාවේ ශිෂ්‍ය දේශපාලනය ගතහොත් ඒ වායේ කැපී පෙනෙන ශිෂ්‍ය නායිකාවන් සිටිත් ද? නැත. එය වෙනම කතා කළ යුතු මාතෘකාවකි.
චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර
ස්ති‍්‍ර නිියෝජනය අවම වන්නේ ගතානුගතික දකුණේ දේශපාලනයේ පමණක් නොවේ. වාමාංශික දේශපාලනයේ හැටි සොබාවද එයාකාරයමය. ලංකාවේ ශිෂ්‍ය දේශපාලනය ගතහොත් ඒ වායේ කැපී පෙනෙන ශිෂ්‍ය නායිකාවන් සිටිත් ද? නැත. එය වෙනම කතා කළ යුතු මාතෘකාවකි.
චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර
Monday, 14 December 2015
මහ විරු සමරුව (මවිසින් සත්හඞ පුවත් පතට සතිපතා ලියන කොලමේ 2015-11-29 දින පළ වූ ලිපිය.)
”බාබු” නමින් ටොරොන්ටෝ නුවර පවත්වාගෙන යන අවන්හල කැනඩාවේ එල්ටීටීඊ දේශපාලනයේ වැදගත් ස්ථානයකි. එල්ටීටීඊ පරාජයට පෙරාතුව එකී අවන්හලේ පිවිසුම් දොරටුවේ විශාල ඊලාම් සිතියමක් ප‍්‍රදර්ශනය කෙරිණි. එමෙන්ම එල්ටීටීඊයට පක්ෂපාති පති‍්‍රකා ආදියද ලබා ගැනීමේ හැකියාව බාබු අවන්හලේ තිබේ. පසුගිය නොවැම්බර් 26 වන දා කහ සහ රතු කොඩිවලින් සරසා එකී අවන්හල හැඩ කර තිබුණේ සිය අභාවප‍්‍රාප්ත සංවිධාන නායකයාගේ උපන් දින සැමරුම උදෙසාය. එදින කවුන්ටර් මත තබා තිබූ කේක් පිරවූ බඳුන්වලින් කෑම මිලදී ගැනීමට පැමිණෙන පාරිභෝගිකයන්ට නොමිලයේම කේක් ලැබුණේ ඒ සැමරුමේ කොටසක් ලෙසිනි. ඒ ආකාරයට එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානයට හිතැති වෙළඳ සැල් අවම වශයෙන් පෝස්ටරයක්වත් ප‍්‍රදර්ශනය කරමින් සිය මියගිය නායකයාට බුහුමන් දැක්වීය. එමෙන්ම එකක් දෙකක් හැර සියලූම දෙමළ වෙළඳසැල් වසා තිබුණේ ද එකී සැමරුමට සහායක් වශයෙනි.
යුද්ධය අවසාන වීමට පෙරාතුව තරම් නැතත් ඉන් පසුවත් ස්වකීය නායකයාගේ උපන් දිනයත් ඊට පසු දින මහා විරු දිනයත් කැනඩාවේ ප‍්‍රධාන වශයෙනුත් අනෙක් බොහෝ යුරෝපා රටවලත් නොකඩවාම සැමරේ. සම්පූර්ණ දෙමළ භාෂාවෙන් පමණක් නිර්මිත සම්පූර්ණ ප‍්‍රමාණයේ :ත්‍මකක ීස‘ැ* පෝස්ටර් සෑම දෙමළ වෙළෙඳ සැලකම පාහේ ප‍්‍රදර්ශනය කර තිබුණි. පෝස්ටර් පති‍්‍රකා ආදි සියල්ල දෙමළ බසින් පමණක් නිර්මාණය කිරීමේ සරල බලාපොරොත්තුවව විය හැක්කේ දෙමළ ජනයා පමණක් යට කී සැමරුම් සඳහා සහභාගි කර ගැනීම විය හැකිය.
මෙවර මහ විරු දිනය නැරඹීමට මමද ගියෙමි. ඒත් එක්තරා ආරක්ෂාව පිළිබඳ චකිතයකින් යුතුවය. පූර්ව යුද කාලීන උන්මාදය හෝ පුලූල් ජන සහභාගිත්වයක් හෝ මෙවර මහවිරු දිනයේ දක්නට නොතිබුණි. යුද්ධය අතරතුර කාලයේ නම් එකී රැුස්වීම් භූමි වෙත දහස් ගණන් එල්.ටී.ටී.ඊ. හිතවාදීන් පැමිණියේය. එහෙත් මෙවර නම් මා දුටුවේ සිය ගණනක් වූ ජනතාවක් පමණකි. මෙවැනි සමරු සාර හෝ අසාර වන්නේ ලංකා දේශපාලනය දෙමළ ජාතික ප‍්‍රශ්නය පාවිච්චි කරන ස්වරූපයෙනැයි මට සිතේ.
කැනඩා භූමිය තුළත් යුරෝපය පුරාත් විසිරී සිටින අති විශාල දෙමළ ජනගහණය තුළ යුද වින්දිතයන් බොහෝ ගණනක් සිටින බව නොරහසකි. ඔවුන්ගේ ලංකාව පිළිබඳ මතකයන් තුළ ඇත්තේ යුද්ධයේ කුරිරුකම මිස ජනවාරි 8 වන දා විප්ලවයෙන් පසු ඇතිවෙමින් පවත්නා සංහිඳියාව පිළිබඳව අත්දැකීම් නොවේ. ඔවුනට දෙමළ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණේ ඇතැම් නායකයන් සංහිූිඳියාවට පක්ෂපාත අදහස් ප‍්‍රකාශ කරන විට මෙකී ඩයස්පෝරා සාමාජිකයන් කෝපයට පත්වන්නේ එහෙයිනි. එල්ටීටීඊයට පක්ෂපාත අදහස් උදහස් දක්වන ගජේන්ද්‍ර පොන්නම්බලම් හෝ ආනන්දි ෂෂීදරන් වැන්නන්ට ලංකා භූමිය තුළ සිටින දෙමළ ජනයාගේ සහාය නැතත් ඩයස්පෝරා ජනකාය අතර ඊට වඩා උසස් පිළිගැනීමක් ඇත්තේ යටකී යුද වින්දිත අත්දැකීම් නිසා යයි සිතමි.
කැනඩා භූමිය තුළත් යුරෝපය පුරාත් විසිරී සිටින අති විශාල දෙමළ ජනගහණය තුළ යුද වින්දිතයන් බොහෝ ගණනක් සිටින බව නොරහසකි. ඔවුන්ගේ ලංකාව පිළිබඳ මතකයන් තුළ ඇත්තේ යුද්ධයේ කුරිරුකම මිස ජනවාරි 8 වන දා විප්ලවයෙන් පසු ඇතිවෙමින් පවත්නා සංහිඳියාව පිළිබඳව අත්දැකීම් නොවේ. ඔවුනට දෙමළ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණේ ඇතැම් නායකයන් සංහිූිඳියාවට පක්ෂපාත අදහස් ප‍්‍රකාශ කරන විට මෙකී ඩයස්පෝරා සාමාජිකයන් කෝපයට පත්වන්නේ එහෙයිනි. එල්ටීටීඊයට පක්ෂපාත අදහස් උදහස් දක්වන ගජේන්ද්‍ර පොන්නම්බලම් හෝ ආනන්දි ෂෂීදරන් වැන්නන්ට ලංකා භූමිය තුළ සිටින දෙමළ ජනයාගේ සහාය නැතත් ඩයස්පෝරා ජනකාය අතර ඊට වඩා උසස් පිළිගැනීමක් ඇත්තේ යටකී යුද වින්දිත අත්දැකීම් නිසා යයි සිතමි.
මීට තෙමසකට පමණ ඉහත දී යම් කිසි අලූත් වැඩියාවක් සඳහා එකී කටයුතුවල යෙදෙන දෙමළ ජාතිකයෙකුගේ සහාය ලබා ගැනීමට මට සිදුවිය. මූලික කතා බහ නිමවීමෙන් පසු ඔහු සතුටු සාමිචී කථා කළේය. ඔහු මගේ ගම් පළාත් කොහේදැයි ඇසුවේය. මගේ ගම මහනුවර යයි මම පිළිවදන් දුනිමි. මහනුවර නම ඇසීමත් සමග ඔහුගේ මිත‍්‍රශීලී භාවය වියැකෙන අයුරු මවිසින් නිරීක්ෂණය කෙළෙමි. ඔහු පැවසුවේ තමා එල්.ටී.ටී.ඊ. සැකකරුවකු ලෙස වසර හතර හමාරක් නඩු නැතුව අපමණ වධ බන්ධනවල ලක්වෙමින් බෝගම්බර සිරගෙදර ගත කළ බවය. අවසානයේ අධිකරණය හමුවේ නිවැරදිකරුවෙකු ලෙස රිමාන්ඞ් භාරයෙන් නිදහස් වූ බව ඔහු මා සමග පැවසීය. ඔහුට මගේ මුණ ගැසීම සිය බිහිසුණු මතකය කෙතෙක් අවදි කළා ද යත් ඔහු මගේ වැඩ කටයුත්ත කර දීමට යළි පැමිණියේ නැත.
කැනඩාවේ ඔන්ටාරියෝ ප‍්‍රාන්ත ආණ්ඩුවේ කොන්සර්වේටිව් පාක්ෂික මන්තී‍්‍ර ජැක් මැක්ලේන් :න්‍්ජන ඵ්ජකැ්රබ* මහතා මෑතකදී ආන්දෝලනාත්මක ප‍්‍රකාශයක් කර තිබුණි. එනම් එල්ටීටීඊ මහවිරු සමරුවට අප සහය පළ කළ යුතු වගත් ලාංකීය දෙමළ ජනයා කැනඩාවේ සහාය ලැබිය යුතු පීඩිත ජනවර්ගයක් ලෙස හඳුනාගත යුතු බවත්ය. ලක්ෂයක පමණ දෙමළ ජනතාවක් ආණ්ඩුවේ හමුදා අතින් මැරුම් කා ඇත. එහෙයින් ඔවුන්ගේ සාධාරණ බලාපොරොත්තු සඵල කර ගැනීමට කැනඩාව සහය පළ කළ යුතු බව මන්තී‍්‍රවරයා සඳහන් කළේය. එමෙන්ම ගෝලීය දෙමළ සංසදය හා පාර ඊලම් රාජ්‍යය සමග සබඳතා තර කර ගත යුතු බවටත් ඔහු යෝජනා කර ඇත.
මෙය කොන්සර්වේටිව් පක්ෂයේ නිල ප‍්‍රකාශයක් නොවිය හැකිය. එක අතකට එය අශ්වයා පැන ගිය පසු ඉස්තාලය වසා දැමීමේ ස්වරූපයේ කතාවකි. එල්ටීටීඊ ව්‍යාප්තයට ප‍්‍රධාන වශයෙන් බාධා කළේ පැවතුණු කොන්සර්වේටිව් ආණ්ඩුව විසිනි. විශේෂයෙන් අවසාන යුද්ධය සමාසන්න කාලයේ අධිවේගී මාර්ග අහුරමින් දෙමළ ජනයා කල උද්ඝෝෂණ කැනේඩියානු ආරක්ෂක ඉතිහාසයේ නවමු එහෙත් අමිහිරි අත්දැකීමක් විය. එයින් කොන්සර්වේටිව් ආණ්ඩුව බලවත් සේ කෝපයට පත්විය. එල්ටීටීඊය කෙරේත් සමස්ථ දෙමළ ජනයා කෙරේත් කොන්සර්වේටිව් පක්ෂය දැක්වූ මිත‍්‍රශීලී නොවන ආකල්පය ඔන්ටාරියෝ ප‍්‍රාන්ත ප‍්‍රදේශයේ දේශපාලනයේදී විශාල ඔවුන් විශාල පසුබෑමකට ලක් කළේය.
එහෙයින් ඒ තත්වය කල් ඉකුත් වූ පසුව තේරුම් ගැනීමක් ලෙස යටකී මන්ති‍්‍රවරයාගේ හැඳින්වීම සැලකිය හැකිය. කැනඩාවේ දැන් සිදු වී ඇති ආණ්ඩු වෙනස වනාහි එක්තරා ආකාරයකට දෙමළ ජනයා බලාපොරොත්තු වූ ඔවුන්ගේ සහාය ලැබුණු එකකි.
මගේ අවබෝධයේ හැටියට එල්ටීටීඊය සිය මහවිරු දින සමරුව හා මහා වීර දිනය සිය සංවිධානය අරබයා වන දෙමළ ජනයා සතු මතක කන්ද යළි අවදි කරන ඔවුන්ගේ පැත්තෙන් ගත් කළ වැදගත් සැමරුම් දෙකකි. ලක්ෂ හතරකට ආසන්න කැනඩාවේ වෙසෙන ජනයාගෙන් බහුතරය ඒ රටට පැමිණ ඇත්තේ කවරාකාර හෝ යුද වින්දිතයන් වශයෙනි. ඔවුන්ගේ ඒ දුක් වේදනාවන් ඔවුන් මියෙන තුරාම සුළු වශයෙන් හෝ පවතිනු නිසැකය. කාලයාගේ ඇවෑමෙන් තමන් සතු එල්ටීටීඊයට ඇති ළෙන්ගතුකම් තුනී කළ හැක්කේ උතුරේ ජනයා ප‍්‍රමුඛ සුළු ජනවාර්ගිකයන්ගේ දුක් ගැනවිලිවලට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී සංදර්භයක් තුළ විසඳුම් ලබාදීමට ලංකාවේ දේශපාලන ක‍්‍රමය සමත්වීම මගින් පමණකි. එමෙන්ම බලය උදෙසා ජාතිවාදය අවුස්සමින් අවස්ථාවාදීව හා භීතියක් ඇතිවෙන අයුරින් හැසිරෙන ඇතැම් සංවිධාන හා පුද්ගලයන්ද විසින් ඩයස්පෝරක ජනයා තව තවත් එල්ටීටීඊ සන්නාමය වෙතට සමීප කරන්නේය.
එල්.ටී.ටී.ඊ.යේ අනුහස් සහිත නායකයා මෙන්ම එහි සියලූ මුල් පෙළ නායකයන්ද කාඩර්වලට ගොනුවී සිටි බහුතරයද යුද පරාජය ඔස්සේ වැනසී ගියේය. එහෙත් එතෙක් පැවතුණු දෙමළ ජන ජීවිතයම මුලූමනින්ම කණපිට හරවා ඔවුන් ජාත්‍යන්තර අවධානයට පත් මිනිස් ප‍්‍රජාවක් බවට පත් කිරීමට එල්.ටී.ටී.ඊ.යට හැකියාව ලැබුණි. එමෙන්ම තල්වැටෙන් කොටුවී , කුල පීඩනයේ ගොදුරු බවට පත් පීඩිත ජනයාගේ ඒ පෙලූ බැමි කඩා බිඳ දැමීමට ද එල්.ටී.ටී.ඊය සමත් විය. එවන් මහා පරිමාණ පරිවර්තනයක් කරන්නට එවැනිම අරගලයක් සිංහල දකුණේදී කළ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට නොහැකි විය.
සිය අවසන් පැතුම දිනා ගැනීමට නොහැකි වුවත් දෙමළ ජනවර්ගය තුළ කරනු ලැබුවාවූ මහත්වූ විපර්යාසය නිසා එල්.ටී.ටී.ඊ ය දෙමළ සමාජය තුළ යළි යළි අනුස්මරණය වීම වැළැක්විය හැකිද?
සිය අවසන් පැතුම දිනා ගැනීමට නොහැකි වුවත් දෙමළ ජනවර්ගය තුළ කරනු ලැබුවාවූ මහත්වූ විපර්යාසය නිසා එල්.ටී.ටී.ඊ ය දෙමළ සමාජය තුළ යළි යළි අනුස්මරණය වීම වැළැක්විය හැකිද?
චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර
Saturday, 12 December 2015
මනු ගුණ වරුණ :මගේ විසිපස් අවුරුද්ද
අද මුද්‍රණ තාක්ෂණය අපූරුවට දියුණු වී තිබුණත් එකල අතින් අකුරු අමුණා කෙරෙන පොත් මුද්‍රණ ක‍්‍රමයකි තිබුණේ. පිටු කිහිපයක් හෝ අකුරු ඇමිණීමට කාලයක් ගත විය. සේනාරත්න සොහොයුරා කොටුවේ නිවාස අධිකාරියේ වැඩට එන විට වේයන්ගොඩ සිය නිවසේ සිට පිටු කිහිපයක සෝදුපත් රැුගෙන ඒ. ඒ ටික මවිසින් ගෙදර රැුගෙන ගිය සතුට මට තවමත් මතකය. සෙමෙන්, කල්පනාකාරීව, සංසුන්ව කතා බහ කරන සේනාරත්න ඇතැම් දිනක ”අද යනකොට මරදානෙන් අකුරු ටිකක් ඇරන් යන්නත් තියෙනවා” කියයි. අකුරු යනු අකුරු අමුණන ඊයම් අකුරුය. තමාගේ නිවස තුළම තනාගත් මුද්‍රණාලයේ සේනාරත්න මුද්‍රණ කර්මාන්තය ඇරඹීය.
එදා ඔහු කුලූණු සිතින් මවෙත කළ උපකාරය මගේ සාහිත්‍යයික ජිවිතයට නොමඳව බලපෑවේය. අඛණ්ඩව කියවන්නෙකු හා ලියන්නෙකු වන සේනාරත්න අදටත් ඒ ධෛර්යයෙන්ම වැඩ කටයුතු කිරීම සතුටක් ගෙන ඒ. විශේෂයෙන් පොදු ජනයා තම පාඨකයන් ලෙස තෝරා ගැනීම ඔහුගේ මානුෂික සමාජ දැක්මේ දිගුවක් ලෙස මම දකිමි.
කැණිමඬල ගිනිගත් දා මගේ ග‍්‍රන්ථ අතර තමා බෙහෙවින් අගය කරන කෘතිය බව ප‍්‍රසාද් නිරෝෂ බණ්ඩාර මාධ්‍යවේදී සොහොයුරා නොබෝදා මා සමග පැවසීය. එයින් කුතුහලයට පත් මම එය කියවා බැලීමට උත්සාහ කළත් ඒ පොත මා සමීපයේ නැත. කවරයක් පමණක් ඇත. පොත විසිපස් වසරකට පසුවත් තවමත් වලංගු යයි මටත් හිතුනොත් පොතක් සොයා ගෙන ප‍්‍රකාශනය සඳහා ප‍්‍රකාශකයෙකුට බාර දෙන්නෙමි.
මේ දෙසැම්බර් අග සතියේ මගේ ‘වළාකුලූ බැම්ම’ නවකතාව පිටවන්නේ මගේ ග‍්‍රන්ථ ප‍්‍රකාශන ජීවිතයේ විසිපස්වන අවුරුද්දේය. මේ නිල සාහිත්‍ය ජීවිතයට පෙරාතුව සාහිත්‍ය ජීවිතයක්ද තිබුණි. ඒ ගැන පසුව ලියමි.
Subscribe to:
Posts (Atom)