Saturday 21 March 2020

කොරෝනා කාලේ හුදකලාව





         ජීවිතයේ අනෙක් සගයා වූ මරණය කඩුල්ල පනිමින් සිටී. මේ ගතවෙන නිමේෂය වනාහි ජීවිතය හා මරණය අතර දුරේ මධ්‍ය ලක්ෂ්‍යයෙන් ඔබ්බේ පිහිටි මරණය දිසාවට ලෝක ප්‍රජාව කිට්ටු වෙමින් සිටින සමයකි. පන්සල් පල්ලි වසා දමමින් දෙවියන් නිරෝධායනයට යවා ඇත. මෝඩකම හා තක්කඩිකම එකට මිශ්‍ර වූ පූජකයන් සිරීපාද කන්ද මරණයේ ගොල්ගොතාවක් කර ඇත්තේ අපේ ශිෂ්ටත්වය යළි ප්‍රශ්න කරමිනි.දැන් පෙනෙන හැටියට අපේ රටේ මිනිස්සු ජීවිතය ගැනවත් මරණය ගැනවත් ඒ හැටි වද නොවෙමින් තමා ගිලී සිටින ආශාවේම ගොදුරු බවට පත්වන සැටියකි. ලෝක යුද්ධයේදි ලෝකයම මර උගුලකට දැක්කවීමට දායක වූ ඉතාලිය ඊට 75 වසරකට පසුව ඒ දායකත්වයට එරෙහි වූ අහිංසක මිනිස්සු මරණයේ දොරටුවෙන් ඇතුලු වෙමින් සිටී.මරන බය දැනෙන මොහොතේ ජීවිත ආහාව දුක් විඳින හැටි මා අත් දැක්කේ 87-89 යුගයේදීය.ඒ දුර්දාන්ත තෙවසරට දායක වූ දෙගොල්ලෝම අද ජීවිතය වෙනුවෙන් පෙනී සිටී.


             වසා දැමූ නගරයක දොස්තර බර්නාඩ් රියෝ වසංගත ආසාදිතයන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටිමින් පාලකයන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ තමන්ගේ අරගලයට සහාය වන ලෙසයි. ඔහුට එය නොලැබුණි. මහාමාරිය නවකතාවේ තත්වයන් ලංකාවට සාකල්‍යයෙන්ම සැසඳෙන සැටියකි. ඇල්බෙයා කැමූ වැනි පරිපූර්ණ ලේඛකයෝ තුන් කල් දැක්කේ මීට දශක හතකට පමණ පෙරය.


            මහාමාරිය කියවූ අප එවැනි ව්‍යසන ඉතිහාසයට පමණක් හිමියයි සිතුවෙමු. කොලරාව, එබෝලා, සාර්ස් කලාපීය වශයෙන් පැමිණ මිනිසාගේ ප්‍රඥාවේ මහිමයට හසුවී පසුබැස ගියේය. එහෙත් මිනිසාගේ ප්‍රඥා මහිමය අවධි වන්නට පෙරම කොරෝනා ලෝකය අත්පත් කරගෙන හමාරය.


             මැලේරියාවෙන් පසු ඇති වූ වසංගත වැඩි හරියක් මිනිසා විසින් සොබා දහමේ ක්‍රියා කලාපයට ඇහුන්කම් නොදීමේ හා මිනිසාගේ ඉවක් බවක් නැති ආශාවේ අසීමාන්තික අන්තයට ළඟාවීමේ ප්‍රථිපලයකි.
ජීවිතයේ හා මරණයේ පරිමාව දෙකම නොහඳුනන මිනිස්සු තමා ගිලී සිටින ආශාවේ පරිමානයට සෞඛ්‍ය නීති  නොපිළිපදිති.

No comments:

Post a Comment