ප‍්‍රතිභාත්මක රංගනයක දේශපාලනය
විජය නන්දසිරි හදිසියේ නොසිතූ වෙලාවක ජීවිත රඟමඬලින් බැස ගොසිනි. සිය රංගන ප‍්‍රතිභාව හාස්‍ය රංගනයටම සින්න වෙන්නට හැර ඔහු සියල්ල අතහැර ගොසිනි. පොදු ජනතාව යයි කිව හැකි අතිවිශාල සෙනගක් සමඟ රූපවාහිනී තිර ඔස්සේ ද, වේදිකාවේ ද සුහද සාමිචියක යෙදෙමින් සිය රසිකයාගේ ලේ පිරිසිදු කරමින් සිටින අතරේම ඔහු යන්නට ගොසිනි.
විජය නන්දසිරි මීට වසර දෙකකට පමණ පෙර ටොරොන්ටෝ නුවරට පැමිණියේ ඔහු රඟ පෑ ‘බල්ලොත් එක්ක බෑ’ නාට්‍යය සමගිනි. වත්මන් ජනමාධ්‍ය නියෝජ්‍ය ඇමති පරණවිතාන මහතා ටොරොන්ටෝ නුවර කොන්සල් ජනරාල් ධුරය දරණ සමයේ දී ය. පරණවිතාන මහතා ‘බල්ලොත් එක්ක බෑ’ කණ්ඩායම වෙනුවෙන් පැවැත් වූ රාතී‍්‍ර භෝජන සංග‍්‍රහයේ දී මා අන්තිම වරට ඔහු හමුවීමි.
ඒ සුහද හමුවේදී විහිලූ කළේ විජය නන්දසිරි නොව කුමාර තිරිමාදුරය. විජය නන්දසිරි හාස්‍යයෙන් තොරව (රඟ නොපාමින්) සිටින විට බැ?රුම් මිනිසෙකි. කතා බහද හැසිරීමද බැ?රුම්ය. ඒ මා නිරීක්ෂණය කළ දෙයකි.
විජය නන්දසිරි මිය යාමට ප‍්‍රථම විශාල සේවාවක් ප‍්‍රසාංගික කලාවට සිදු කළ තවත් කලාකරුවෝ රැුසක්ම මිය ගියෝය. එහෙත් ලංකාවේ රසික ප‍්‍රජාව ඔවුන්ගේ වියෝවන් නිසා ඒ තරම් කැළඹුනු බවක් නොපෙනුනි. විජය නන්දසිරි වෙනුවෙන් වන මේ කැළඹීමේ මුල කොතන ද? එයට හේතුව කුමක්ද?
මේ ලියන මම කවර තරාතිරමේ මිනිසෙකු ලෙස සමාජය තක්සේරු කළත් , කවර තරමේ බැ?රුම් ව්‍යාපෘතිවල නිරත වී සිටියත් ටෙනිසන් කුරේගේ පවා දීර්ඝ විහිළුවලට හිනාවෙන්නට පුංචි තැනක් හෝ ඇත්නම් එය සොයාගෙන සිනාසෙන්නට පුරුදු වූවෙකි. සිනා කතා කියන මිතුරන් සමග මධු සාදවලට කැමැත්තෙක්මි. එහෙව් මට විජය නන්දසිරි වටිනා මිනිසෙකි. ඔහු රඟ පෑ ‘එතුමා’ ටෙලි මාලාවේ දිනපතා එක එක අංකය නැවත නරඹමින් සිටින්නෙමි. ජීවිතය තුළින් සිනාවීමට තැන් බොහෝ අඩු මට සිනාවට අවශ්‍ය දෑ පිටතින් සොයා ගත යුතුය. එසේ නැතහොත් ජීවිතය ආතතියෙන්ම පිරී ඉතිරී පුපුරා යනු නිසැකය. මගේ ඒ ආතතිය අඩු කළ විශිෂ්ට දායකයෙකි විජය නන්දසිරි. සිනාව බොහෝ දුරට අහිමි ජනතාවක් වෙසෙන ලංකාවේ විජය නන්දසිරිගේ වියෝව මහා ශෝකාකූල කලබගෑනියක් වන්නේ මා වැනි රෝගීන් එහි බහුල නිසාය.
විජය නන්දසිරිගේ ජීවිතයේ දේශපාලනයක් ඇත්තේ ඔහු ‘දේපාලනය’ නොකළ නිසාවෙනි. ඔහුගේ ජනපි‍්‍රයත්වයේ ඉහළ මට්ටම සලකා බලන විට පක්ෂ පවුරු සීමා මායිම් නොතකා ඔහු මැතිවරණයක් තරඟ කළේ නම් නිසැකයෙන්ම පාර්ලිමේන්තු මන්තී‍්‍රවරයෙක් වන්නේය. එය ඔහුද නොදන්නවා විය නොහැකිය. ඔහු ඔහුගේ අගය දන්නා නිසාම ලංකාවේ වැඩිම මිල අය කළ නළුවන් අතර කෙනෙකුද වන්නේය.
විජය නන්දසිරි සමස්ත ජීවිතය පුරාම තමා හොඳින් දත් දේ ජනතාවට ප‍්‍රදානය කරමින් සිය දහඩිය මහන්සියෙන් අඹු දරුවන් පෝෂණය කළේය. එය ඉතා වෙහෙසකර කාර්යයකි. මීට වසර තුනකට පමණ පෙර දියවැඩියා රෝගය නිසා පාදයක කොටසක් ඉවත් කර තිබියදීත් කෘති‍්‍රම පාදයක් සවි කරගෙන එය ආධාරයෙන් රඟපෑමම කරගෙන ගියේය. ඒ සඳහා ලංකාව පුරාත් ලෝකයේ විවිධ රටවලත් ඇවිද්දේය. එය දැවැන්ත වෙහෙසකර හා වේදනකාරි තෝරා ගැනීමක් බව කවර කතාද?
ඔහුට මහින්ද රාජපක්ෂ ළඟට යෑමේ පාර හොඳින් ම විවෘත වී තිබුණාට සැක නැත. ඔහුගේ කුළුපග මස්සිනා මහින්දගේ රැුස් වළල්ල යට පළාත් සභා මන්තී‍්‍රවරයෙකු වී ද සිටියේය. අනිවාර්යයෙන්ම රාජපක්ෂවරුන්ගේ රශ්මිධාරා පුළුල් කිරිමට විජය නන්දසිරිට ආරාධනා ලැබෙන්නටත් ඇත. ඒවා ප‍්‍රතික්ෂේප කරමින් සිය වෙහෙසකර ව්‍යායාමයේ පමණක් නිරත වීමම විජය නන්දසිරිගේ උත්තුංග භාවයට සාක්ෂියකි.
‘මනමේ’, ‘සිංහබාහු’ රඟපාමින් හා උසස් ගනයේ චිත‍්‍රපට ටෙලි නාට්‍යවල පෙනී සිටිමින් පමණක් මේ දුර්භාග්‍ය සම්පන්න සමයේ තුන්වේල සරි කර ගත හැකි වෙතැයි සිතීම මුලාවකි. උසස් ගනයේ කලාව කළ බොහෝ දෙනා ඉතිරි අඩුව පිරිමහා ගත්තේ රාජපක්ෂ වලව්ව පැත්තේ යමින් බව දන්නෝ දනිති. එහෙත් ඒ දෙයට සිත වලංගු කර ගැනීමට විජය නන්දසිරිට නොහැකි විය. එහෙයින්ම උසස්ය කියන කලාවේත් ජනපි‍්‍රය කලාවේත් සමසේ නිරතවීමට ඔහුට සිදු විය.
මා හොඳින් දුටු දෙයක් නම් විකට රංගනවලදීත් විජය නන්දසිරි හොඳින් ම රඟපෑම කළේ දේශපාලකයාගේ චරිතය බවයි. දේශපාලකයන් ගේ මරි මෝඩකම් හා කුඩු කේඩුකම්ද ඔහුට සිනා වෙනුත්, මුහුණේ ඉරියව්වලිනුත් හොඳින්ම පෙන්නුම් කිරීමට තිබුණේ අපූරු හැකියාවකි. එසේ ඒ චරිත ර`ගපෑමේ දී උසස් රංගනයක් කළ හැකි වූයේ පවත්නා දේශපාලනය කෙරේ ඔහු සතු අප‍්‍රසන්න හැඟීම නිසා යයි මට සිතේ.
කලාකරුවකු පමණක් නොව ඕනෑම වෘත්තිකයෙකු පක්ෂ දේශපාලනයේ අතකොළුවීම ඔහුට කළ හැකි සමාජ බලපෑමට ඉතා නරකට බලපායි. ඒ බව මා පළමුවරට තේරුම් ගනිමින් සිටින්නේ කෘරතර පාලනයක් හමාර කරමින් යහපාලනයක් යයි කියා ගන්නා එකක් ගෙන ඒමට දායක වී පශ්චාත්තාපී හැඟීම් ළදරු ලෙස හෝ වැඩෙමින් පවතින අවදියකය. රයිනෝසිරයෙකු සේ වර්ධනය වූ රාජපක්ෂ බලයේ රැුස් වළල්ල නිර්මාණයට සිය අපූරු ප‍්‍රතිභා ශක්තීන් වැය කළ සම්භාවනාවට පත් කලාකාරයන් කෙරේ රසිකයන් තුළ වැඞී ඇති පිළිකුල කොතරම්ද? මේ කලාකරුවන්ට, ඔවුන් බලාපොරොත්තු වූ තාන්න මාන්න හා ධනය නිර්ලෝභීව ලබා දීමට රාජපක්ෂවරු සමත්වීම නිසා තවමත් ඔවුන්ට තමන්ගේ ස්වකීයත්වය නොවැටහෙනවා නිසැකය.
එහෙත් විජය නන්දසිරි කවර තරමේ ධී ශක්තියක් ඇත්තෙකුදැයි වැටහෙන්නේ ඒ නරාවලට ඔහු නොවැටීම නිසාය. ඒ උත්තුංග පෞරුෂය අගය කළ යුතු උතුම් දෙයකි.
ලංකාවේ සම්භාව්‍ය කලාව ලෝකයේ සම්භාව්‍ය කලාවේ ප‍්‍රමිතීන්ට බොහෝ දුර වන්නා සේම, ප‍්‍රහසන කලාවද ලෝක ප‍්‍රහසනයෙන් බොහෝ දුර වන්නේය. එහෙත් ප‍්‍රහසන කලාව නාට්‍ය ආරම්භයේ සිටම පැවත ආවකි. බොහෝ විකට නළුවෝ බටහිර රටවල අපමණ සම්භාව්‍යත්වයෙන් සළකති.
ලංකාවේ හොඳම ප‍්‍රහසන නළුවන්ට සම්භාව්‍ය රංගනයේද නිමග්න විය හැකි වූ අතර හුදු විකට නළුවන්ට හොඳ ප‍්‍රහසන නළුවෙකු පවා විය නොහැකි විය. (උදා. ටෙනිසන් කුරේ, පිං පොං) විජය නන්දසිරි අයත් වන්නේ ජෝ අබේවික‍්‍රම වැනි රංගධරයන් අයත් වන පළමු කණ්ඩායටය.
විජය නන්දසිරිගේ සමීපතම හෝ දුරස්ථව හෝ මිතුරෙකු නොවූ මම, ඔහුගේ බලවත් රසිකයෙකු වීමි. ඒ ඔහු මා හිනැස්සු නිසාය. මට මනමේ සිංහබාහු සුභ සහ යස රන්කඳ ආදි උසස් නාටකයන්හි විජය නන්දසිරි විශේෂ කොට නොදැණුනේ ඒවායේ සමස්ථය ඔසවා තැබීමට දායක වූ හැමෝම අතර නන්දසිරිද කෙනෙකු වූ නිසාය. එහෙත් සිකුරු හතේ, සුහද කොකා, එතුමා වැනි රංගනයන්හි ඔහු විශේෂ කොට පෙනුණේ ඒවායේ සමස්ථය වනාහි ඔහුම වූ නිසාය. එනම් ඒවා කෘති වශයෙන් නැඟී සිටියේ විජය නන්දසිරිගේ ප‍්‍රතිභාවේ මහිමය නිසා වූ හෙයිනි.
මගේ එදිනෙදා ජීවිතයේ දුක් දොම්නස් පහකළ මෙවලම් අතර ඔහුගේ හාස්‍ය රංගනයෙන් යුතු නාටක තිබිණි. ඒවා පරණ වන දිනයක් එනු නිසැකය . එවැනි කෘතිවලට එවැනි ඉරණමක් අත්වීම ස්වාභාවිකය. එදාට අළුත් නිර්මාණ අවශ්‍ය වනු ඇත . ඒවායේ විජය නන්දසිරි නැති විට දැනෙන පාළුව..........
