මගේ පලමු නවකතාව බිහි වන්නේ 1992 දී. ඒ කාලේ අද තරමට පොත් පළවුනේ නෑ. හැබැයි පුස්තකාල මණ්ඩලයේ ආධාර ලැබුනොත් ප‍්‍රකාශකයෙක් හොයා ගත්තෑකි. මගෙ මෙරු පොතටත් ඒ ආධාරෙ හම්බ වුනා. ඒ මුදල ගැන තැකීමක් නොකළ මුද්‍රණ නීතිගත සංස්ථාව පොත ප‍්‍රකාශයට පත්කළා. පිටපත් 3000ක් ගහපු මෙරු ඉක්මනින් අලෙවි වුණා. ඒකට එක හේතුවක් ඒ පොතේ සාධාරණ මිළ. තුන්සිය ගණනකට ආසන්න පිටු සංඛ්‍යාවක් තිබුණත් පොතේ මිල වුනේ රුපියල් පනහයි.
එදා ඒ පොතේ පිටකවරය කළ පි‍්‍රයන්ජන් සුරේෂ් ද සිල්වා සහෘදයාට හොඳම කවරයට රාජ්‍ය සම්මානය ලැබුණා. කවරයේ අගනා ඡුායාරූපය එවකට ප‍්‍රවීණ ඡුායාරූප ශිල්පියෙකු වූ හෙන්රි රාජකරුණාගේ. ඒ අවුරුද්දෙ හොඳම නවකතාවට තේරුණේ ඇන්.ටී. කරුණාතිලකගෙ ’ගුරුවරයා උත්තම පුරුෂයෙකි’ නවකතාව. ඒත් සයිමන් නවගත්තේගමයන්ගේ ‘දඩයක්කාරයාගේ කතාව’ හා මගේ ‘මෙරු’ ප‍්‍රශස්ත නවකතා ලෙස සම්මානයට පාත‍්‍ර කර තිබුණා.
හු`ගක් රසික ප‍්‍රතිචාර ලැබුණු ‘මෙරු’නවකතාකරුවෙකු ලෙස මට හොඳ කල එළි මංගල්‍යයක් වුණා. එය එක්තරා ආකාරයකට මගේම ජීවිතයේ කුඩා කොටසක් වෙනත් විදිහකට කළ ප‍්‍රති නිරූපණයක්ද වෙනවා. මගේ තුරුණු විය ලස්සණ කළ ‘මෙරු’ ජීවිතයට කළ එළියක්ද ලබා දුන්නා.
ඒ නවකතාවට සහය දුන් ඇත්තන්ගේ අසම්පූර්ණ ලැයිස්තුවක් මෙසේ පෙළ ගැස්විය හැකියි. මහාචාර්ය සරත් විජේසූරිය, නිමල් ඒකනායක, පි‍්‍රයන්ජන් සුරේෂ් ද සිල්වා, ආරිය රාජකරුණා, මැඩොන්සා, මුද්‍රණ නීතිගත දෙපාර්තමේන්තුවේ සභාපති ගුණසේකර, එහි මුද්‍රණ කළමනාකරු ටී.ජයසිංහ , සේනාරත්න වීරසිංහ, එකළ ලංකා බැංකුවේ සේවය කළ දේ.වි.ගාල්ලගේ, පී.වීරසිංහ , ජයන්ත නානායක්කාර ආදීන්. මේ පොතේ මුල් පිටපත පිළිගැන්නුවෙ කෘතහස්ත දේශපාලකයෙකු වූ ,ටී.බී.ඉලංගරත්න මහතාට. ඉහළින් දැක්වෙන්නේ ඒ පිළිගැන්වීමේ පිංතූරයක්. ඒ ළ`ග ඉන්නේ අධ්‍යාපනඥයෙකු වූ ආචාර්ය පේ‍්‍රමදාස උඩගම.
මේ පොත පිටවන කාලෙ රාවය පුවත් පතේ 5 වන සංවත්සරය පැවැත්වුණා. උත්සවය තිබුණේ එවකට ඔවුන්ගේ නිවහන තිබුණු රත්මලානෙ . එදා ඒකට බස්නාහිර මහ ඇමතිනිය වූ චන්දි‍්‍රකා කුමාරණතුංග මහත්මියත් ඇවිත් සිටියා. වික්ටර් අයිවන් මහත්තයා මාව ඇයට හඳුන්වලා දුන්නෙ ‘මෙරු’ පොතේ කතෘ විදිහට. එයට ප‍්‍රතිචාර දක්වමින් ඈ කිව්වෙ රාජ්‍ය සම්මානයට නිර්දේශ කෘති සියල්ලම තමා මිළදී ගත් බවත් මේ දිනවල තමා ‘මෙරු’ කියවමින් සිටින බවත්. පොතේ මුල් අඩ ගැන ඈ මගෙන් ප‍්‍රශ්නයක් දෙකකුත් ඇහුවා මතකයි. චන්දි‍්‍රකා, මම, සරත් විජේසූරිය, සුනිල් ජයසේකර හා වික්ටර් අයිවන් ඉන්න පින්තූරයක් අයිවන් මහත්තයාගෙ ‘චෞර රැුජින ’ පොතේ තියෙනවා. අන් සියල්ල කෙසේ වෙතත් ඇගේ මේ කියවන ගුණයට මා තුළ ඇත්තේ නොනැසෙන ගෞරවයක්.
මේ පොත පිටවෙලා දැන් අවුරුදු විසිපහකට කිට්ටුයි. ‘මෙරු’ බිහිවුනාට වඩා වෙනස් යුගයක දි ‘වලාකුළු බැම්ම ’ බිහිවෙන්නේ . අද පොත් පළවෙනවා වැඩියි. එය කර්මාන්තයක් හැටියට ක‍්‍රමානුකූලයි. කවුරු කෙසේ කීවත් නවකතාව හා කෙටිකතාව දියුණු තැනෙක තිබෙන බවයි මගේ හැ`ගීම.
නවකතාවට සාපේක්ෂව විචාර කලාව දියුණු වී නැහැ. එදා විශ්ව විද්‍යාලවලින් ඊට කළිං යුගවල තරම් නැතැත් විචාර ලියවුණා. අද විචාර කියල දෙයක් තියෙනවා නම් ඒවා පවතින්නෙ විශ්ව විද්‍යාල වලින් බැහැරව. සංතෝස විය හැකි දේකට තියෙන්නෙ විචාර ඒකාධිකාරිය බිඳ වැටීමයි. ්මෙරු’ මේ විචාර ඒකාධිකාරියට එකළ මුහුණ දුන්නා. මාධ්‍ය අවකාශයේ පත්තර පමණක් අධිපතිත්වය දැරූ එසමයේ විචාරයක් පළ කර ගන්නට හිතවත් ඒ වගේම බලවත් පත්තර කාරයො මිත‍්‍රයො විදියට සිටිය යුතුයි. කොත්මලේ සිරිසේන වගේ තමන්ගෙ පත්තරෙ ඇතුලෙ කිසිවක් කර ගන්නට බැරි හිත හොඳ මිත‍්‍රයො විතරක් ඉඳල මදි. කන බොන මිත‍්‍ර සමාජය ඇතුලෙ දොඹගහවත්ත, ගාමිණී සුමනසේකර වගේ අය සිටිය යුතුයි. ඒත් ඒ තරමට ඉංගී‍්‍රසි පත්තර පිරිහිලා තිබුණේ නෑ. යාලූ මිත‍්‍රකම්වලට පිටින් මාධ්‍යයේ සදාචාරකම් ඔවුන් රැුක්කා. මගේ ‘මෙරු’ ගැන ඔබ්සෝවර් හා අයිලන්ඞ් පත්තරේ විචාර දෙකක් පළවුනා. එකක් ලිව්වෙ අජිත් සමරනායක මහත්තයා.
ඒත් ‘වළාකුළු බැම්ම’ මුහුණ දෙන්නෙ ඊට වඩා වෙනත් යුගයක වෙනස් තත්වයකට.
No comments:
Post a Comment