නෙත්ති මාලේ (නව) කවි

දෙපා ගුරුලු විත් නුඹ පා             අඹරාය
නුඹෙ සුනිඳු මුහුණේ කුණු          තවරාය
වැටුණු වල ගැඹුර නුඹ තවමත් නොදනීය
මල්කම් ගිනි ගනී දෙවියොත්      පිටුපාය

තැඹිලි පැහැ වටොර දැයකට එළිය දෙති
යහන තනති නුඹ එන සැකයෙන්   පිරිමි
යුද්දෙට පසුව ආ බලවත්        හැගීමෙනි
දෙපා ලග තබා රට, රට ඔල්වර    නගති

කුමන සැකයක්ද නුඹ ලස්සණයි    තමා
පාර්වතී පරදන මෙනි රුවැති         උමා
බලන් පුරා හඳ අහසේ නුඹම         තමා 
කවට කමට වත් ආපසු හැරෙනු     එපා

නුඹ නැවතුණේ කවුඩන් බානක්    ළගය
තව පලයං මොනරෙක් හමුවන     තුරුම
මොදර ඉඳං දෙව්පුර දුර බව          සැබව
වෙහෙස නොගන් සුරිඳුන් හමුවනු නිසැක