සෝමවීර සේනානායක අප හැර යාමේ පුවත මවෙත බොහෝ සංවේගය දැනවීය. මගේ ජීවිතයේ ලැබූ ලොකුම ජයග‍්‍රහණයක් වූ ඞී.ආර්. විජේවර්ධන අනුස්මරණ ප‍්‍රදානය වන සපු මල නවකතාව වෙනුවෙන් ලැබූ අවස්ථාවේ ජුරියේ සභාපති වූයේ සේනානායකයන් ය. එතැන් සිට ඔහු සමග මම ගෞරවාන්විත මිත‍්‍ර ගනුදෙනුවක යෙදුනෙමි.
සිංහල භාෂාව, එහි පදරුත්, එහි ඇති මටසිළුටු බව, ඒ ඇසුරින් කළ නිර්මාණ ආදිය ඇසුරින් ගොඩනැගුණු යහපත් ‘සිංහලයා’ යනු මෙවැන්නැකු යයි සදා නිම කළ ප‍්‍රතිරූපයක් මා වෙත ඇත. ඒ ප‍්‍රතිරූපයට ගැලපෙන මිනිසුන් කෙරේ යම් ළබැඳියාවක් ඉබේම හට ගනී. සෝමවීර සේනානායක ඒ ප‍්‍රතිරූපයට කදිමට ගැලපුන මිනිසෙකි.
ඔහු යහපත වෙනුවෙන් පෙනී සිටියේ ය. යහපත ප‍්‍රවර්ධනය සඳහා තම ශක්ති ප‍්‍රමාණයෙන් වෙහෙස වූවේ ය. සිංහල භාෂාව සාහිත්‍ය සතු මෙවලම් උපයෝගී කරගෙන සිය දිවිය පුරා සේනානායක වෙහෙස වූයේ ඒ සත් කාර්යය උදෙසා ය. ඒ වෙහෙසේ මහ`ගු ඵල හා අස්වනු මහජනතාවට ලැබුණි.
සේනානායක පොදු සමාජයේ මේ වෙමින් පවතින වින්නැහිය දුටුවේ තමා අයත් සමාජය යහපතට නැඹුරු සංස්කෘතික විඥානයෙන් බැහැර වීම නිසා සිදු වූවක් ලෙසිනි. එම අවබෝධයට අනුව යමින් ඔහු සිය නිර්මාණ වලින් උත්සාහ කළේ තමාගේ රසික ජනයා ඒ සංස්කෘතික විඥානය වෙත නැවත සමීප කරවීමටය. පළි`ගු මැණිකේ ටෙලි නළුවෙන් ආරම්භ කළ ඒ සත් ව්‍යායාමය ඔහුගේ දැවැන්ත නිර්මාණ වපසරිය පුරා විහිද ගියේය.
සේනානායකයන් ලිව්වේ ද, කතා බහ කළේ ද සිංහල වචනවල මහා බලය ගැන විශ්වාෂයෙනි. මා විශ්වාස කරන පරිදි සුගතපාල ද සිල්වාට පමණක් දෙවෙනි වූ පසුව හොඳම දෙබස් රචකයා සෝමවීර සේනානායකයන්ය.
සේනානායකයනි ඔබට සුබ ගමන්.
චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර
සුභ ගමන්
ReplyDelete👍👍👍👍
ReplyDelete