චන්දි‍්‍රකා බණ්ඩාරනායක කුමාරණතුංග නැවතත් බල දේශපාලනයේ මුදුන් තලයට පැමිණීම පිළිබඳව බොහෝ උදවියට ඇත්තේ විෂම හැ`ගීම් විය හැකිය. ඉක්මගිය ජනාධිපතිවරණයේදී බැරිවෙලාවත් ඇය ජනාධිපති අපේක්ෂිකාව වූවා නම් අනිවාර්යයෙන්ම ඇය පරදා මහින්ද රාජපක්ෂ ජයග‍්‍රහණය කරන බව මගේ හැ`ගීමයි. මක් නිසාද යත් ජාතිකවාදී මධ්‍යස්ථ ඡුන්ද පවා ඇයට එරෙහිව වැටෙන නිසාය.
එහෙත් ඇගේ පැරද‍්‍රමට හේතුකාරක වනු ඇත්තේ ඈ ඇගේ රජය කාලයේ ¥ෂිතයන් රැුකීමට කළ කි‍්‍රයාවන් නොවේ. එසේ නම් ඇය පරදවා මහින්දට ජයග‍්‍රහණය කළ නොහැකිය. ඇය පරදින්නේ ජාතික ප‍්‍රශ්නය විසඳීමට දැරූ අවංක උත්සාහය නිසාය.
චන්දි‍්‍රකා පිළිබඳව මගේ කියවීම වික්ටර් අයිවන් සිය ”චෞර රැුජින ” කෘතියෙන් කියවුණු තරම් කලූම කලූ එකක් නොවේ. විජේතුංග හැරුණු කොට අනෙකුත් විධායක ජනාධිපතිවරුන් කළ භයානක රටට අහිතකර වැඩ ඈ අතින් සිදුවූයේ අනෙක් අයගෙන් හතරෙන් පංගුවක් පමණය.
ඈ මගේ ලෝකය තුළ විශිෂ්ටත්වයට පත්වන්නේ ජාතික ප‍්‍රශ්නය විසඳීමට ඈ දැරූ අවංක උත්සාහය නිසාය. ඈ නොවන්නට අද දවසේ ජාතික ගැටලූවට දේශපාලන විසඳුමක් යන්න බොහෝ ඈතවූ අදහසක් විය හැකිව තිබුණි. දීර්ඝ කාලයක් වාමාංශිකයන් හා ලිබරල්වාදීන් ජාතික ප‍්‍රශ්නය සංහිඳියා සම්පන්නව විසඳා ගැනීම සඳහා කළ කී දෑ ඇගේ ආශිර්වාදය යටතේ එක් තැන් කිරීමට හැකිවිය.
චන්දි‍්‍රකා ජාතික ප‍්‍රශ්නය විසඳීම දෙස බැලූ තවත් සාධනීය ආකාරයක් වන්නේ ජනතාව දැනුවත් නොකර පාලකයන්ගේ ගේමකින් පමණක් එකී ගැටලූව විසඳිය නොහැකි බවයි. ඒ දැක්ම අනුව යමින් විශ්ව විද්‍යාල ඇදුරන් හා වෙනත් බුද්ධිමතුන්ගෙන් සමන්විත සාම බලකායක් ඈ විසින් නිර්මාණය කළාය. ගම් දනව් සැරිසරමින් දේශන වැඩ මුලූ පැවැත්වීමට හා වෙනත් මහජන දැනුවත් කිරීම්වලට ඇය අනුබල දුන්නාය.
මා හිටපු ජනාධිපතිනියගේ යම් සමීප බවකට පත්වූයේ නිමල් ඒකනායක මගේ මිතුරා හරහාය. ඒ ඔස්සේ එකළ සිදුවූ ජාතික ගැටලූව විසඳීමේ කි‍්‍රයාන්විතය සඳහා මවිසින් ”බලය බෙදාහැරීම- ඉතිහාසය- වර්තමානය- අනාගතය ” යන කෘතිය සම්පාදනය කෙළෙමි. ජාතික ගැටලූව විසඳීම සඳහා වූ සියලූ නෛතික හා වෙනත් උත්සාහයයන් ගේ සාහිත්‍යය එයට ඇතුළත් විය. ආචාර්ය ජයම්පති වික‍්‍රමරත්න, ආචාර්ය චානක අමරතුංග, මහාචාර්ය නවරත්න බණ්ඩාර, මහාචාර්ය ශිරාණි බණ්ඩාරනායක, ඇතුලූ බොහෝ විද්වතුන් එකී කෘතියට ලිපි සැපයීය. කොටින්ම මා වැනි කුඩා මිනිසෙකුගේ කෘතියකට ඇගේ අදහස් ඇතුළත් ලිපිය ඇයම සංස්කරණය කිරීමට තරම් ඈ මෙම විෂය ගැන උනන්දු වූවාය. එකී කෘතිය ප‍්‍රවෘත්ති දෙපාර්තමේන්තුවෙන් ප‍්‍රකාශනය කොට ලංකාවේ සියලූ විහාරස්ථාන, පාසල් හා ප‍්‍රසිද්ධ පුස්තකාල ආදියට චන්දි‍්‍රකාගේම අත්සන් සහිත ආවරණ ලිපියක් සමග යැවීය.
එසේ යැවුණු පොත ලැබුණු ඇතැම් හාමුදුරුවරු හා වෙනත් ජාතිවාදී පිරිස් චන්ද්‍රිකාටත්, පොතේ සංස්කාරකවරයා වන මටත් , ආණ්ඩුවේ ජාතික ප‍්‍රශ්නය විසඳීමේ උත්සාහයටත් අපහාස කරමින් ලද ලිපි බොහෝ ගණනක් මා සතුව ඇත. ඇයගේ අත්සනින් යැවීමට මා සැකසූ ලිපිය තම අත් අකුරෙන් ඩඩා හොඳින් නැවත සැකසීමට පවා ඇගේ කාර්ය බහුල ජීවිතයෙන් විනාඩි ගණනක් වැය කිරීමට තරම් එතුමිය ජාතික ගැටලූව පිළිබඳව සවිඥානක වූවාය.
ජාතික ගැටලූව විසඳීමට චන්දි‍්‍රකා මෙන්ම රනිල් වික‍්‍රමසිංහද අවංක උත්සාහයක් දැරුවේය. එහෙත් ඔහු චන්දි‍්‍රකා තරමට ජනතාව මේ විෂය සඳහා දැනුවත් කළ යුතු යයි විශ්වාෂ කළේ නැත. කොටින්ම ඔහු ජනතාවගේ බලය ගැන විශ්වාෂ නොකරන පන්නයේ නායකයෙකැයි මම අදටත් විශ්වාෂ කරමි. ඒ කරුණේදි ඔහු වඩා සමීප වන්නේ ඔහුගේ මාමා වන ජේ.ආර්. ටය. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ජාතික ගැටලූව විසඳීම බල දේශපාලනයේ මුදුන් තලයේ නූල් සූත්තර ඇදීමෙන් කල හැකියයි විශ්වාෂ කරන්නෙකි. රනිල් ජනතාවාදී පාලකයෙක- නොවන්නේ ඒ දුර්මතය නිසාය.
චන්දි‍්‍රකා රනිල්ට වඩා ලිබරල්වාදී ගති ලක්ෂණ වලින් පොහොනා යයි මම සිතමි. සම්ප‍්‍රදායික වැඩවසම් බලවේගයන්ට බඩ පිනුම් ගැසිය හැකි පරිසරයක ”සම අවස්ථා පනත” ගෙන ඒමට තරම් පාලිකාවක් වශයෙන් ඇගේ තිබූ නිර්භීතභාවය නිදහස් බුද්ධිමතුන් අතින්වත් ඇගයීමකට ලක්වූයේ නැත.
ඇගේ පාලන සමයේ ඇගේ පාලන කි‍්‍රයාවලියේ හොඳ නරක වෙන වෙනම ගැනීමට තරම් දේශපාලන බුද්ධිමතුන් විචාරකයන් සමත් වූවා නම් ඈ ඇගේ කූට අන්තේවාසිකයන් අතර සිරකාරියක්ව විනාශ නොවන්නට ඉඩ තිබුණි.
