Sunday, 19 January 2025

වික්ටර් අයිවන් : ඔහු ඉතිහාසයක් නිර්මාණය කළේය.



මරණයේ මළානික පැහැය සංස්කෘතික මිනිසාට යම්කිසි සදාචාරයක් මුණගස්වයි. ඒ ජීවත්වන සමයේ සැඟව පවත්නා කෙනෙකුගේ යහගුණ මරණය විසින් අපට පෙන්වා දෙමින් ශෝකය නම් වන්දියක් ගෙවන්නට ද සලස්වමිනි.

වික්ටර් අයිවන් සමඟ ඇසුරෙන් මා බැහැර වූ පසු කාලයේ ඔහුගේ සමහර ක්‍රියාකාරකම් මතවාදී ආස්ථානයන් පිළිබඳ මට එතරම් ප්‍රසාදයක් නොවිණි. එහෙත් එදාත් අදත් එකසේ ඔහු කළ වැඩකොටස අයිවන් යනු අප්‍රමාණ මිනිසෙකු යැයි හැඳින්වීමට ප්‍රමාණවත්ය.
“අත්දැකීම් හා තෙමේම වඩාගත් ප්‍රඥාවක් ඇසුරෙන් අවට ලෝකය විශ්ලේෂණය කළ අයෙකු වන්නේ වික්ටර් අයිවන්ය. අනෙක් තැනැත්තා මාර්ටින් වික්‍රමසිංහය”
මේ අදහස මා සමඟ පැවසුවේ ලංකා සමසමාජ පක්ෂයේ න්‍යායධරයෙකු වූ හෙක්ටර් අබේවර්ධන විසිනි. එක්දහස් නවසිය අසූගණන්වල ආර්ථිකයේ ගෝලීය ප්‍රවණතා ගැන ‘රාවය’ සඟරාවට සම්මුඛ සාකච්ඡාවක් සඳහා හෙක්ටර් හමුවූ අවස්ථාවකදීය ඔහු මෙවන්නක් මා සමග පැවසුවේ. ‘රාවය’ සර්වෝදය ව්‍යාපාරයෙන් ක්‍රමයෙන් ස්වාධීන වෙමින් පැවති අවධියේ එහි පැවැත්ම උදෙසා පියෝබේවරේජස් සමාගමෙන් ලොකු මුදලකට වෙළඳ දැන්වීම රැගෙන දුන්නේ හෙක්ටර්ගේ මැදිහත්වීමෙනි. මා දන්නා තරමින් එකී වෙළඳ දැන්වීම රාවයේ පැවැත්මට සෑහෙන්න උපකාර විය.

එක්දහස් නවසිය අසූගණන්වල දෙවන භාගයේ ආරම්භ වූ රාවය සඟරාව වඩාත් ආක්‍රමණශීලී ලෙස එවකට එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ දුර්දාන්ත සමය  ජනතාවට දැනෙන ආකාරයට විවේචනය කිරීම ආරම්භ කෙරිණි. ඔය කියන අවධියේම එනම් 1986 අප්‍රේල් 26 වනදා යුක්රේනයේ චර්නෝබිල් න්‍යෂ්ටික බලාගාරයට අනතුරක් සිදුවිය. එහෙයින් යුරෝපයේ කිරි නිෂ්පාදනයට එමගින් බලපෑමක් වෙතැයි මතයක් ඇතිවිය. ලංකාවට ආනයනය කරන පිටිකිරි අතරින් වැඩිම ධාරිතාව නෙස්ලේ කිරිපිටි වන හෙයින් ඒවායේද විකිරණ ආක්‍රමණයකට ගොදුරුව ඇතැයි යන්න එකළ ප්‍රචලිත අදහසක් විය. ඒ ගැන බොහෝසේ අවධානය යොමුකළ රාවය සඟරාව කලාප ගණනාවක් පුරා මේ පිළිබඳ විශේෂාංග පළ කළේය. ඒවා එසේ වන විට අදාළ බහුජාතික සමාගම විවිධ ආකාරයෙන් රාවයට බලපෑම් එල්ල කරන්නට පටන් ගත්තේය. එයින් කිසිසේත්ම පසුබට නොවුණු වික්ටර් අයිවන් වඩාත් වේගයෙන් සිය මෙහෙයුම දියත් කරන ලදී. අයිවන් විසින් මමද ඒ මෙහෙයුමේ කොටස්කාරයෙකු කරගත්තේය. එනිසා මවිසින් සෑහෙන සම්මුඛ සාකච්ඡා ප්‍රමාණයක් කළ බව මට මතක්වේ. තවත් බහුජාතික සමාගමක් වන පියෝබේවරේජස් සමාගම තම බහුජාතික අනෙකාට සහයෝගය දුන් එක් ආකාරයක් වූයේ එතෙක් රාවයට ලබාදුන් වෙළඳ දැන්වීම නතරකරමිනි. ඒ ගැන තමාට කිසිවක් කිරීමට තරම් ශක්තියක් නොමැති බව පවසමින් හෙක්ටර් අබේවර්ධන සිය කණගාටුව වික්ටර් අයිවන් වෙත පළකළේය. එවැනි අවාසි දරා ගනිමින් සිය පුවත්පත් මෙහෙවරට කැපවීමට අයිවන්ට ධෛර්්‍යයක් තිබිණි. රාජ්‍ය ප්‍රචංඩත්වයේ හොඳම අවධීන් වූ ජේ.ආර්.- ප්‍රේමදාස යුගවල නාඳුනන තුවක්කුකරුවෙකුගේ  ගොදුරක් බවට පත් නොවීම ඉතිහාසය නිර්මාණයට සොබා දහම, ඔහුට ලබාදුන් වරමක් යැයි මට සිතේ.

රාවයට මා යොමුකලේ ප්‍රවීණ කලාකරු සුනිල් සරත් පෙරේරා විසිනි. එහෙයින් රාවය සඟරාව ආරම්භයේ සිටම මට එහි ලේඛකයෙකු ලෙස කිසියම් අනන්‍යතාවයක් සකසා ගැනීමට හැකියාව ලැබුණි. මගේ නමට අමතරව ආරූඪ නම් ආදියෙන් පවා එකළ මම රාවය සඟරාවට ලිපි ලිව්වෙමි. වසර දහතුනක් අඛණ්ඩව ‘ගොඩයා’ නමින් කොලමක් ලියූ මට කිසිදු අදහස් සංස්කරණයට භාජනය නොකර පළකිරීමේ උසස් නිදහස මට ලැබුණේ වික්ටර් අයිවන් නම්වූ පෘථුල මිනිසාගේ මාධ්‍ය භාවිතයේ  ඇති විසල් බව නිසාමය.

මා රාවයට සම්බන්ධ වන විට එය ප්‍රකාශයට පත්වූයේ සර්වෝදය අනුග්‍රහයෙනි. එහි පළමු කාර්යාලය තිබුණේ මොරටුවේ සර්වෝදය මූලස්ථානයේ ගොඩනැගිල්ලකය. එදවස වෙනස් පෞරුෂයන් සහිත තිදෙනෙක් එහි සේවය කළේය. වික්ටර් අයිවන්ට අමතරව, උපාලි කොළඹගේ හා සඳා අහුබුදුය ඒ. ඔවුන් එකිනෙකා කෙරේ ගෞරවයෙන් හැසිරෙන බවකි මා එදා දුටුවේ. එතැනින් ඔවුන් රත්මලානේ ‘ගල්වල පාරේ’ තැනකට කාර්යාලය රැගෙන ගියේය.

මුල්ම සඟරාවෙන් රාවයට ඇතුළු වූ මා කවදාවත් ඉන් පිටව ගියේ නැතැයි සිතමි. සඟරාව ටැබ්ලොයිඩයක් වී පසුව විශාල පත්තරයක් වී වැජඹෙන විටත් , එහි ගැටුම් ඇතිව පත්තරය නැවතී නඩු හබවලට පැටලී සිටින අද දවසේත් මම රාවයෙන් පිටව නොගියෙමි. අද මා කොයි පත්තරයට ලිපියක් ලිව්වත් මා එය ලියන්නේ රාවයෙන් ප්‍රගුණ කළා යැයි මට සිතෙන හෘදසාක්ෂ්‍යමය මැදිහත්වීමක් සහිතවය. එවන් පන්නරයක් සහ එලෙස සදා කල් මතකයේ පවතින වර්ණයන්, රාවයට පමණක් නොව පුවත්පත් සම්ප්‍රදායට එකතු කළ සිත්තරා වික්ටර් අයිවන්ය.
වසර දහතුනක් තිස්සේ රාවයට අඛණ්ඩව මා ලියූ කොලම ගැන අද ආපසු හැරී බලන විට මට ඇත්තේ කිසියම් උපේක්ෂාවකි. එහෙත් අවදානමකට විවර වෙමින් සිදුවූ ඒ මාධ්‍ය හැසිරීම වික්ටර් අයිවන් නම් කුඩා මිනිසාගේ දැවැන්ත පෞරුෂයට මුවා වී කළ හාස්කමක් ලෙසය මට දැන් හැඟෙනුයේ.

හෙක්ටර් අබේවර්ධන නිවැරදිව පවසන්නාසේම වික්ටර් අයිවන් අත්දැකීම් දැනුමක් බවට පත්කරගත් , විශේෂ විශ්ලේෂණ හැකියාවක් වර්ධනය කරගත් අයෙකි. එමෙන්ම සිය හෘදයංගම හා අවංක කැපවීම ගොනු කළ 71 අරගලය තුළින් ලබාගත් පන්නරය දැනුමක් හා ක්‍රියාකාරිත්වයක් බවට පත්කරගත් අයෙකි. මරණයේ අද්දරට ගොස් ආපසු ජීවිතය ලැබුණු පසු ඩොෂ්ටොවුෂ්කි පරණ තැනැත්තා නොවුණා සේ ම වික්ටර් අයිවන්ද ප්‍රබල චරිතයක් වන්නේ එයාකාරයටම යැයි මම අනුමාන කරමි.

1971 අරගලයට නායකත්ව කාර්යභාරයක් ඉටුකළ සෝමවංශ අමරසිංහ හා ලයනල් බෝපගේ ඇතුළු තවත් එක් අයෙකු හෝ දෙන්නෙකු හැරුණු විට අන් සියල්ලෝම හිරගෙදරින් පිටවූ විගසම වාගේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ හැරගියෝය. සමහරු හිරෙන් නිදහස් වීමටත් පෙරම පක්ෂයෙන් වෙන්වූහ. වික්ටර් අයිවනුත් ඒ මගම ගිය අයෙකි. 17 වියැති ඔහු සියල්ල කැපකරමින් ව්‍යාපාරයේ පූර්ණකාලිනිකයෙකු ලෙස සම්බන්ධ වී සිය අත් ඇඟිලි පවා පිදූ අයෙකි. ඒ සියල්ල කැපකරමින් වුවද ලද ප්‍රතිඵලය හා ඒ මෙහෙයවීම් ගැන ඔහු කළකිරුණා වියහැකිය.
විජේවීරගේ ප්‍රචණ්ඩ මාවතෙන් පක්ෂය මුදවාගෙන, අනුර දිසානායකගේ නායකත්වය යටතේ ප්‍රචණ්ඩ විරෝධී හා කිසියම් සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී හැඩරුවක් ගන්නා විටත් එම ව්‍යාපාරය පිළිබඳ පැරණි අපුල වික්ටර් අයිවන් විසින් ඉවත් කරගන්නට සූදානම් වූයේ නැත.

විකල්ප පුවත්පතක බලපෑම ජාතික පුවත්පත් අබිබවා ගෙන යාමට වික්ටර් අයිවන් සමත් විය. ඒ නිර්භීත භාවය හා ‘වසන් නොකළ සත්‍යය’ යන කාරණය මත පදනම් වීම නිසාය. චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායකට නායකත්ව චරිතයකට පිවිසෙන්නටත්, ඇගේ නායකත්වයෙන් ආණ්ඩුවක් හැදෙන්නටත් රාවය පුවත්පතේ භූමිකාව හා ඉන් ඔබ්බේ අයිවන්ගේ භූමිකාව බලපෑවේය. අවසානයේ ‘චෞර රැජින’ ලෙස චන්ද්‍රිකාව හඳුන්වා පොතක් ලිවීමට තරම් ඔහුගේ භූමිකාව වෙනස් විය. ඒ ඔහුගේ අවංකකම නිසා වූවක්ද, එසේ නැත්නම් ඔහුගේ කැපකිරීම් චන්ද්‍රිකා විසින් නොසලකා හැරීම නිසා වූවක්ද යන්න පිළිබඳ මට ඇත්තේ අනුමාන කිහිපයක් පමණි.
පුවත්පතක් සීමාව ඉක්මවා පක්ෂපාතී වීම විසින් සිදුවන විපාකය චන්ද්‍රිකා පාලනය මැදභාගයේ සිට රාවයේ පරිහානි යුගය ආරම්භ වීමෙන් පෙන්නුම් කරයි.

අයිවන් තරම් මා කෙරේ විශ්වාසය තබමින් මගේ පුවත්පත් කලාවේ ආධුනික හීනමානය බිඳලීමට කටයුතු කළ තවත් අයෙක් නැති තරම්ය. තමාට කිසියම් දේශපාලන පක්ෂග්‍රාහිකත්වයක් තිබියදී වුව අනෙකාට එයට විරුද්ධ වෙමින් අදහස් පළකිරීමට ඔහු ඉඩ සලසා දුන්නේය.

හැමදාම ඉහළ මැද පංතියේ තේරීම ඉංග්‍රීසි පුවත්පත්ය. ඔවුන් රට හඳුනාගත් එක් ප්‍රධාන මාර්ගයක් වූයේ ඒවාය. එහෙත් රාවය බිහිවීමත් , එය බලපෑම් සහගත වීමත් සමග ඉහළ මැද පංතියේ කියවීම් අතරට රාවයද එක්විය. එහෙයින්ම රාවය බලපෑම් සහගත පුවත්පතක්ද විය.
‘රාවය නීතියක් තකන්නේ නැතිව වැඩකරයි. එයම රාවයේ සාර්ථකත්වයට හේතු වෙයි.’ ආචාර්ය කොල්වින් ආර් ද සිල්වා එලෙස කියා ඇති බව මට මතක් කළේ රාවයේ සමාරම්භක ප්‍රධානියෙකු වූ උපාලි කොළඹගේය.

අධිකරණය ඔය හිතන තරම් උත්තරීතර නොවන බව මුලින්ම නිර්භීතව රටට කියා පෑවේ වික්ටර් අයිවන් සිය පුවත්පත තුළිනි. කවර හෝ හේතුවකට ඔහුව දඬු කඳේ ගැසීමට සරත් සිල්වාට නොහැකි විය. සරත් සිල්වා හා රාවය අතර වූ තීර්ව අරගලය සමස්ත අධිකරණ ක්‍රියාවලිය අවම වශයෙන් මාධ්‍ය සංවේදී කිරීමටවත් සමත් විය. එය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජයක් උදෙසා වික්ටර් අයිවන් ලබාදුන් උසස් ජයග්‍රහණයකි.

වික්ටර් කුලය රටේ රඟපාන රහෝගත එහෙත් බලවත් භූමිකාව නිරාවරණය කිරීමට පුරෝගාමී වීම මා සලකන්නේ ඔහු අතින් සිදුවූ ප්‍රගතිශීලී කාර්යයක් ලෙසිනි. කුලයේ භූමිකාව එසේ යැයි පිටිගැනීමට සමහරු අකමැති වුවත් සංඝ සමාජයේ සිට දේශපාලනය හා විද්වත් සමාජය දක්වා එය වස විසක්ව පැතිර ඇති අයුරු දැකගන්නට ඔහු ඉටු කළ භූමිකාව විශාලය.

සාපරාධී අපරාධ නීතිය වැනි දුර්දාන්ත නීතියක් වෙනස් කිරීමට ඔහු කළ නායකත්ව මැදිහත්වීමද සුළුපටු නැත.
වික්ටර් අයිවන්ගේ භූමිකාව ගැන අවබෝධයක් ලබා ගැනීමට අපට කෙටි අභ්‍යාසයක් කළ හැකිය. එනම් ගෙවී ගිය වසර තිහක කාලය තුළ වික්ටර් අයිවන් නොසිටියා නම් සමාජය කෙලෙස වනු ඇද්ද යනුවෙන් හිතා බැලීමය.

අතුල අයියේ ඔබට සුබ රාත්‍රියක් .

චන්ද්‍රරත්න බණ්ඩාර

Monday, 13 January 2025

සුන්දරම්පුරම් ජනෙල් පියන්පත් (වාර්ගික සංහිඳියාව බිඳවැටීමේ සහකම්පනය) Concept,Design & Presentation Sarath Chandrajeewa

 




දොර ජනෙල්
පියන් පත්
නිහඬව දරා හිඳී
මහ රහස්

උප්පැන්න අහිමි
ද්වාර මණ්ඩල
බොහෝ දුර විත්
නවාතැන් හැර

හිමින් අතගා බලන්න
මේ දොර ජනෙල්වල
ඈතට නොපෙනෙන
කඩතොලු

අපරැක්කේ සිරිධම්ම 2021.06.25

මෙම කෘතිය අශිෂ්ටත්වයේ හද කම්පා කරවන සංකේතීය ක්‍රියාදාමයක් පිළිබඳ සාමූහික විරෝධය දැක්වීමකි. ඒ සාමූහිකත්වය තුලට මා ද කැඳවා ගැනීම ගැන චන්ද්‍රජීවයන්ට මගේ ස්තුතිය මෙයින් පිරිනැමේ. ඒ එවැනි  ඓතිහාසික කාර්යයකට අපට සම්බන්ධ වීමට අවස්තාවක් ලැබුණු නිසාය. යාපනයේ යුද අනාථයන්ගේ සාම්ප්‍රදායික නිවෙස්වලින් ඔවුනගේ ම සංස්කෘතික ආරක් සහිත දොරජනෙල් පියන්පත් ගලවාගෙන විත් නුගේගොඩ හා ප්‍රකට කලාගාරයක හා තවත් තැන්වලදීත් විශාල මිල ගණන්වලටත් අලෙවි කරන ජාවාරම ගැන පළමුවරට මා දැනගත්තේ චන්ද්‍රජීවයන්ගෙනි. ඔහු එය මට සැලකළ විධිමත් ආකාරයේ රිද්මය මට තවමත් මතකය. යුද්ධය ආරම්භ කළ දා සිටම සාමය පැත්තේ සිටගත් මට ඒ කුරිරු සිදුවීම් ජාලය මහත් සේ අනුවේදනීයව දැනුණි. මේ හිත්පිත් නැති කාර්යයන් මේ සියවසට හෝ ගෙවී ගිය සියවසේ තුන්වැනි කාර්තුවට අයත් නැතැයි මම සිතා සිටියෙමි. එහෙත් එය සිදුව තිබේ. මෙවන් කල් පවත්නා අපරාධ කර ඇත්තේ මුල් ඉන්දියානුවන්ට එරෙහිව බටහිර ජාතින්ය. එවැන්නක් මගේ රටේ සිදුවීම අපගේ රටේ ජාතියේ හා ආගමේ අවාසනාවයැයි මට සිතේ.

මෙම කෘතිය අශිෂ්ටත්වයේ හද කම්පා කරවන සංකේතීය ක්‍රියාදාමයක් පිළිබඳ සාමූහික විරෝධය දැක්වීමකි. ඒ සාමූහිකත්වය තුලට මා ද කැඳවා ගැනීම ගැන චන්ද්‍රජීවයන්ට මගේ ස්තුතිය මෙයින් පිරිනැමේ. ඒ එවැනි  ඓතිහාසික කාර්යයකට අපට සම්බන්ධ වීමට අවස්තාවක් ලැබුණු නිසාය. යාපනයේ යුද අනාථයන්ගේ සාම්ප්‍රදායික නිවෙස්වලින් ඔවුනගේ ම සංස්කෘතික ආරක් සහිත දොර ජනෙල් පියන්පත් ගලවාගෙන විත් නුගේගොඩ හා ප්‍රකට කලාගාරයක එමෙන්ම තවත් තැන්වලදීත් විශාල මිල ගණන්වලටත් අලෙවි කරන ජාවාරම ගැන පළමුවරට මා දැනගත්තේ චන්ද්‍රජීවයන්ගෙනි. ඔහු එය මට සැලකළ විධිමත් ආකාරයේ රිද්මය මට තවමත් මතකය. යුද්ධය ආරම්භ කළ දා සිටම සාමය පැත්තේ සිටගත් මට ඒ කුරිරු සිදුවීම් ජාලය මහත් සේ අනුවේදනීයව දැනුණි. මේ හිත්පිත් නැති කාර්යයන් මේ සියවසට හෝ ගෙවී ගිය සියවසේ තුන්වැනි කාර්තුවට අයත් නැතැයි මම සිතා සිටියෙමි. එහෙත් එය සිදුව තිබේ. මෙවන් කල් පවත්නා අපරාධ කර ඇත්තේ මුල් ඉන්දියානුවන්ට එරෙහිව බටහිර ජාතින්ය. එවැන්නක් මගේ රටේ සිදුවීම අපගේ රටේ ජාතියේ හා ආගමේ අවාසනාවයැයි මට සිතේ.
'සුන්දරපුරම් ජනෙල් පියන්පත්' කෘතිය සම්පූර්ණ වර්ණයෙන් සැකසුණු සජීවී ඡායාරූප හා කවි එකතුවකින් සමන්විතය. කවීන් 86 දෙනෙකුගේ නිර්මාණ මෙහි ඇතුළත්ය.
'රූපයක් වචන දහසක් පවසයි
කවියක් රූප දහසක් මවයි.'
-අඥාතයි
යන මැයෙන් යුතුව චන්ද්‍රජීවයන් අඥාත කවියෙකුගේ පාඨයක් උපුටා දක්වමින් කෘතියේ කාව්‍ය, රූප හා ඉතිහාසය යළි ලියා තැබීමේ පෙරහැර පටන්ගනී.
එහි සමස්ත ඇතුළාන්තයම දනවන සංවේදනාවන් අපට දනවන හැඟීම් භාවනානුයෝගීව විමසීම අප කාටත් වැදගත්ය.

මේ සා බරසාර වෑයමක් දැරීමට තිබූ ශක්තිය ගැන මම සරත් චන්ද්‍රජීවයන්ට ස්තුතිවන්ත වෙමි.
මෙම සටහන හා එහි ඇතුළත් මගේ කවිය කියවීමට Iranamvila blogspot වෙත පිවිසෙන්න

Saturday, 11 January 2025

කලා කෘතියකින් මිනිස් නිදහස පිළිබඳ කතිකාව පෙරට ගත යුතුයි. (මොනරා පුවත්පතේ පළවූ සාකච්ඡාව)


 තාරුණ්‍යය, ප්‍රේමය, විප්ලවය, දේශපාලනය, කලාව, ආගම, සංස්කෘතිය මේ ආදී සමාජ ප්‍රවාහයන් ඔස්සේ ඔබ පියාසර සමය තුළ පාඨකයා සමග කැරැල්ලක් ගහනවා. මෙවැනි පුළුල් කතිකාවතකට ඔබ නවකතාව නැමති ශානරය තෝරා ගන්නේ ඇයි?

දේශපාලන සංදර්භය කියන මහා වනාන්තරය යට තමයි ඔය කියන හැමදේටම හැඩ තලයක් සකස් වෙන්නේ කියලයි මං විශ්වාෂ කරන්නේ. ඒ කිසිවකට දේශපාලනයට නොඈඳුනු ස්වීය ස්වරූපයක් නැහැ. අපි නිකමට භාෂාව කියන ප්‍රපංචය ගනිමු. සංයත දේශපාලන පැවැත්මක් සාපේක්ෂව හෝ තිබුණු 50-60 දශකවල භාෂා ප්‍රේමියෝ හිටියා. ඒ නිසාම භාෂාව පාදක නිර්මාණාත්මක කලාවන් තුළ සෞන්දර්්‍යය ගුණය හා ප්‍රකාශන ගුණය ඉහළින් තිබුණා. ඒ භාෂා ප්‍රේමියෝ ස්ව භාෂාවන් රැකගැනීමේ අරමුණින් දේශපාලනිකව කඳවුරු ගැසුණා. මම 80 දශකයේ උත්සාහ කළේ සිනමාවට එන්න. ඒ නිසා සෑහෙන හැදෑරීම් කළා. එහෙත් ඒ අවධියේම සිනමාව කලාවක් ලෙසත් කර්මාන්තයක් ලෙසත් බිඳවැටුණා. ඊළඟට මම කොහොමදෝ නවකතාවට ආශක්ත වුණා. සමහර විට එයට වහවැටෙන්න ඇත්තෙ සිනමාවට වගේම එහි තියෙන වෘත්තාන්ත ගුණය හා ප්‍රකාශන ගුණය සළකලා වෙන්න ඇති. අනෙක කලාවක් ලෙස එහි ආත්ම ප්‍රකාශනයට ලොකු ඉඩක් තියෙනවා. පාඨකයාට වගේම මටත් කිසියම් පූර්ණ රසාස්වාදයක් නවකතාව මඟින් ගෙන එනවා.

ප්‍රධාන වශයෙන් දේශපාලනමය මතවාදී කියවීමකට ඔබ පාඨකයා කැඳවාගෙන යන්නේ ප්‍රේමය නැමති ප්‍රබල මානුෂීය අත්වැලක් ඔස්සේ චමත් සහ මිලංකා දෙඅතක යන දෙදෙනෙක් අතර සංවාද, විසංවාද මත කතාවට ශක්තිමත් අත්තිවාරමක් සැකසෙනවා. ඒ උපක්‍රමය ඔබ විග්‍රහ කරන්නේ කෙසේද?

 කවර මතවාදයක් සාහිත්‍ය කෘතියක තිබුණත් එය නිරූපණය කිරීම මානව බැඳීම් ඔස්සේ වියයුතුයි කියලා මං විශ්වාෂ කරන්නේ. එය ස්ත්‍රි පුරුෂ ප්‍රේමයම විය යුතු නැහැ. එහෙත් ස්ත්‍රී පුරුෂ හෝ ඒ කලාපයට අයත් ප්‍රේමයන්  කියන්නෙ විශ්ව සාධාරණව මනුෂ්‍යයා සසල කරවන මිහිරිම දෙය නේ. සුප්‍රකට ඇනා කැරනිනා නවකතාව ගනිමු. එය දහනවවන ශතවර්ෂයේ රුසියානු ප්‍රභූ පන්තියට අයත් උදවිය චරිත වශයෙන් ගෙන කරන විග්‍රහයක්. එහෙත් විග්‍රහය ආලෝකමත් වෙන්නේ ඇනා කැරනිනා , රොන්ස්කි සමග බැඳෙන ප්‍රේමය හා ඉන් අහිමිවන ඇගේ ආත්මය හා බැඳුණු මානව සබඳතා, ලෙවින්ගේ සදාචාරවාදී ප්‍රේමය යන කාරණා තුළ. එහෙත් ඒ සියල්ල ආශ්‍රයෙන් ප්‍රාග් විප්ලවීය රුසියාවේ සමාජ දේශපාලන යථාර්තය නිශ්චිතවත් කාලමය වශයෙන් ඉන් ඔබ්බටත් යුක්ති යුක්ත පරිකල්පනයක් කරනවා. චමත් හා මිලංකා යනු ලාංකීය සමාජ නිර්මිතයේම බිහිවූ එහි අවියෝජනීය නිශ්පාදන. මිලංකාගේ ඉහළ මැද පංතියේ දුක්ඛ දෝමනස්සයන් දරාගෙන සිටීමේ උපරිමය පුපුරා යන්නේ පංති විභේදන නොසලකා ඇය චමත්ට සිය ආත්මය පිදීමෙන්. ලෝක යුද්ධ දෙක නිමාවත්, යටත් විජිතවාදය නිමාවත් සමඟ බටහිර රටවල එතෙක් නොතිබුණු මිනිස් නිදහස පිළිබඳ කතිකාව මානව හිතවාදය දිසාවට ඇදුණු රටක් නිර්මාණය කරගන්නවා. ඒ රටවල් වැඩවසම් බවම තොරොම්බල් කරන අප වැනි රටවලට සාපේක්ෂව උසස් මානව ජයග්‍රහණ ලබනවා. මිලංකා වැනි ඉහළ මධ්‍යම පාංතික ස්ත්‍රියකත් චමත් වැනි පහළ පංතික තරුණයෙකුටත් බාධාවකින් තොරව ප්‍රේම කළ හැක්කේ වැඩවසම් අගතිගාමී අප වැනි රටක නොව යට කී දියුණු රටක.

විජේවික්‍රම මහත්මිය, මිලංකා වැනි චරිත හරහා ඔබ මෙහිදී ගැහැණියගේ සංස්කෘතික ඉරණම ගැඹුරු තලයක සිට විච්ඡේදනය කරනවා. මේ හුරුව ඔබේ ‘ප්‍රේමානිශංස’ තුළත් අඩු වැඩි වශයෙන් දක්නට ලැබුණා. මේ උත්තේජනය ඔබට ලැබෙන්නේ කොහොමද?

 බොහෝ විට කලාව ගැඹුරින් රස විඳීමටත් එහි මැනවින් ව්‍යාවෘත වීමටත් නිස්කලංක මනසක් ඇත්තේ සමාජයේ ඉහළ මැදපංතියට. මේ මව සහ දුව ඒ පැලැන්තියට අයත් උදවිය. ජන කලාවන් වුනත් ඒවා තියෙන හැටියට නොව ඊට වඩා ඉහළ අගයක් ලැබෙන සේ ප්‍රති නිශ්පාදනය කළ හැක්කේ ඒ පංතියට. යම් සම්බන්ධතා හරහා චිත්‍රසේන වජිරා යුවළ ජීවතුන් අතර සිටියදී ඔවුන්ගේ පුහුණුවීම් බලන්නට මම ගිහින් තියෙනවා. එහිදී මා දුටුවේ ඔවුන්ගෙන් නැටුම් ඉගෙන ගන්නට පැමිණි බහුතරය සමන්විත වූයේ සමාජයේ ඉහළ පැලැන්තියේ උදවියගෙන්. පාරම්පරික ජන නැටුම ‘සමතික්‍රමණය’ කොට ජාත්‍යන්තර සමාජයට එය ගෙන යා හැකි වූයේ ඉහළ මධ්‍යම පංතික චිත්‍රසේනට හා වජිරාට. නව රඟහලේ හෝ ලයනල් වෙන්ට්ඩ් එකේ ඔවුන්ගේ නර්තන නිර්මාණ බැලුවේ චමත්ගේ එනම් අපේ පංතියේ අතළොස්සයි. අනෙක් අය ඉංග්‍රීසි කතාකරන ඉහළ මැද පංතිය. මං හිතන්නේ මේ ඉහළ මැද පංතිය අත්පත් කරගත් සංස්කෘතික ජීවිතය චමත්ලාගේ පංතියට ලබා දීම තමයි සැබෑ පුනරුදයක විය යුත්තේ. විජේවික්‍රම මහත්මියගේ හෝ මිලංකාගේ මෙන් නොව පොදු ජන සංඝයට අයත් ස්ත්‍රීන්ගේ ආර්ථික ජීවිතය පමණක් නොව සංස්කෘතික ජීවිතය තියෙන්නෙත් ඉතා ශෝචනීය තැනක. එහෙත් ලංකාවට නිදහස ලබන්නත් පෙර සිටම වාගේ විජේවික්‍රම මහත්මියගේ පංතියට අයත් ස්ත්‍රීන් සිය විමුක්තිය යම් ප්‍රමාණයකට ලබාගෙනයි තිබුණේ. එයට සංස්කෘතික ජීවිතයක්ද අයත්.

නුදුරු අතීතයේ සැබෑ චරිත සිද්ධි, එනම් 2022 අරගලය වැනි ලාංකේය සමාජ සන්දර්භයේ තීරණාත්මක සාධක උපයෝගී කර ගැනීමෙන් ඔබ අදහස් කරන්නේ කතාවේ අනන්‍යතාවයට විශ්වසනීයත්වයක් ආරෝපණය කිරීමද?

 මා අනුප්‍රාණය ලැබූ වාම සම්ප්‍රදායට අනුව මගේ දේශපාලන ආත්මය සලිත කළ සිදුවීම් හතරක් 20 වන හා 21 වන ශතවර්ෂවල ඇතිවුණා. 53 හර්තාලය, 71 කැරැල්ල, 88-89 නැගිටීම හා 2022 අරගලය. උතුරේ නැගිටීම මේ ප්‍රවර්ගයට වඩා වෙනස් එකක්. ඒ ගැන වෙනම කතා කළ යුතුයි. යට කී සිදුවීම් හතරෙන් මා වඩාත් ප්‍රමෝදයට පත්වුණු , අනාගතවාදී බීජ රෝපණය කළ සිදුවීම 2022 අරගලයයි. වර්ගවාදයෙන් තොර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී විභවයක් සහිත සිදුවීම, අරගලයයි. එය මගහැර සිටීමට සමාජ වෙනසක් පතන තරුණයෙකුට අමාරුයි. චමත් තමා ඒ තරුණයාගේ නියෝජනය. ඊට පෙර අරගල කිසිවකින් තීරණාත්මක සමාජ වෙනසක් සඳහා අනුප්‍රාණයක් ලබාදුන්නේ නෑ.  මෙය හරියට ප්‍රංශ විප්ලවයට හා 1905 සිදුවූ රුසියානු අරගලයට සමානයි. 2022 අරගලය, දේශපාලනයේ ප්‍රභූත්වයට විරාමයක් දුන්නා. ඒ දැවැන්ත වෙනසට අදාළව නියමු කාර්යයක් ඉටු කළ තරුණයා තමයි චමත්.

පුෂ්පේ වැනි දේශපාලන චරිත මගින් ඔබ ගල් ගසන්නේ මෙරට දූෂිත දේශපාලන වළල්ලට. මේ තත්වය අද වන විට යම් පුපුරායෑමකට ලක්වී තිබෙනවා. අද ඒ පිළිබඳ ඔබේ අදහස?

 නිදහසින් පසුව 1970 දක්වා දේශපාලනය දූෂිත වූයේ යම් තරමකට මන්දගාමීව යයි කියන්න පුළුවන්. 1970-77 පාලන කාලයේ එය කිසියම් මධ්‍ය වේගයක් අත්පත් කරගත්තා. 1977න් පසු දූෂණය, අවනීතිය, ජාති ආගම් බේද දේශපාලනයට ඇතුළු වී ගමන ගියේ අධි වේගයකින්. දේශපාලකයා සරුංගලයක් වගේ උඩ ගියා. ඔහු දැන සිටියේ නෑ එහි නූල ජනතාව අත ඇති බව. 2022 අරගලයේදී ජනතාව තේරුම් ගත්තා සරුංගලය බිම වට්ටන නූල ඇත්තේ තමන් ළඟ බව. පුෂ්පෙලා නියෝජනය කරන්නේ ‘අපේ ළමයි කොල අලවා ලාටු උලා උඩ ඇරිය සරුංගලේ’ . ඔවුන් කෙතෙක් උඩ ගොස් සිටියාද යත් බිමට එන්නට සිදුවන දිනයක් ඒවි යයි ඔවුන් විශ්වාස කළේ නෑ. 2022 අරගලය නිසා අර බ්‍රෙෂ්ට් කියන අලුත් ජනතාව ඉබේම පත්වෙලා. 2022 අරගලය ඒ අතින් ලෝක දේශපාලන ඉතිහාසයේ වාර්තා විය යුතු දෙයක්. පුෂ්පේ තමයි ඒ දූෂිත ක්‍රම නියෝජනය. මේ දේශපාලන නියෝජනයන් පිළිබඳ මට සමීප හැදෑරීමක් තිබුණා.

ඔබ කිසියම් ප්‍රමාණයකට මෙහිදී ආගම යන සංකල්පය ප්‍රශ්න කරන තැනක සිටිනවා නේද?

 මම ග්‍රාමීය සමාජ පසුබිමක හැදුණු කෙනෙක් විදිහට, ආගම, විශේෂයෙන් බුදු දහම මගේ සංස්කෘතික භාවයේ මිශ්‍රණය තුළ තියෙනවා. සමසමාජ ව්‍යාපාරයට ඇතුළුවී භෞතිකවාදීව ලෝක දෘෂ්ටියක් සකස්කර ගත්තත් අර මිශ්‍රණයේ ආගමික කොටස එසේම තිබුණා. හැබැයි ගතානුගතික ආගම් භක්තිකයෙකු නොවී බොහෝ ආගම්වල අනේක විධ ධාරා මං ග්‍රහණය කරගන්නවා. මම අදටත් විශ්වාස කරනවා ලංකා භූමිය තුළදීම ලංකාවේ පවත්නා බුදු දහමට මහායාන හා වජිරඥාන දැනුම සම්මුඛ විය යුතුයි කියලා. භෞතිකවාදීව අර්ථ දැක්වෙන සමාජයක වුනත් ආගම කාර්යභාරයක් ඉෂ්ටකරන බව කියුබාවෙදිත් මං දැක්කා. මිලංකාට පමණක් නොව චමත්ටත් ලාමා ආරාමය වැදගත් වුණා. මට ලංකාවේ ආගම් සියල්ල ගැන යම් විවේචනයක් තියෙනවා, ඒවා වටා රැස්වන කිලිටි මළ පිරිපහදු කරගැනීමේ ක්‍රියාවලියක් නැතිකම ගැන.

සාකච්ඡා කළේ -පුෂ්පා ඉලංගන්තිලක

Friday, 10 January 2025

නිමා නොවන නැරඹීමකට සුදුසු කලාකෘතියක්; One Hundred Years of Solitude

 




One Hundred Years of Solitude නවකතාව ගේබ්රියල් ගාෂියා මාකේෂ්ගේ හොඳම නවකතාව ලෙස සැලකේ. එහි අඩක් සිනමා අනුවර්තනයක් ලෙස නිමවී දැන් NETFLIX හි ප්‍රදර්ශනයට තිබේ. One Hundred Years of Solitude 'මැකොන්ඩෝ" නගරයේ  බුවෙන්ඩියා පවුලේ පරම්පරා හතක කතාවය. බෙලහීනයයි කෙරෙන අවමන් සහගත කතාවකට එරෙහිව ජෝස් අකාඩියෝ බුවෙන්ඩියා විසින් චෝදකයා මරා දමා සිය බිරිඳ උර්සුලා ඉගුවාරන්ද, සිය සනුහරයද කැටුව ඔවුන්ගේ උපන් ගම හැරදමා යයි. ඔවුන්ගේ සංක්‍රමණ ගමනේ එක් රාත්‍රියක ගං ඉවුරක කඳවුරු බැඳ සිටියදී ජෝස් අකාඩියෝ 'මැකැන්ඩෝ" ජනපදය ගැන සිහින දකී. ජනපදයේ නිර්මාතෘ ජෝස් අකාඩියෝ සිය මරණය දක්වාම විශ්වාස කරන්නේ 'මැකැන්ඩෝ" ජනපදය වතුරෙන් යටවී ඇති බවත්, එම දූපතේ සිට ඔහු තම සංජානනයකට අනුව ලෝකය නිර්මාණය කරන බවත්ය.
අකාඩියෝ විසින් තමන් තැනූ ජනපදය, සනාතන රාජ්‍යයක් ලෙස සැකසීමට උත්සාහ කරයි. එහෙත් පසුව මෙම ජනපදය ලෝකයට නිරාවරණය වන අතර, විද්‍යාවද, ගුප්ත ශාස්ත්‍රයන්ද, යටත් විජිත වාදයද, කොන්සරවේටිව් හා ලිබරල්වාදයද, විමුක්ති අරගලයන්ද ආදි ලෝකයේ තියෙන අනෙකුත් සියල්ල මේ පරම්පරා හත තිස්සේ මැකැන්ඩෝ ජනපදයට එන්නට පටන් ගනී.
මීට බොහෝ කලකට පෙර පසන් කොඩිකාර විසින් පරිවර්තනය කළ 'සියවසක් හුදකලාව' කියවා ඇති හෙයින් Alex Garcia Lopez හා Loure Mora විසින් අධ්‍යක්ෂණය කර ඇති පැය අටකට වැඩි ධාවන කාලයක් සහිත මෙම ටෙලි චිත්‍රපටය වටහා ගැනීම පහසු විය. නවකතාව සේම මෙම චිත්‍රපටයත් එයට හිමි ආනුභාවයක් ප්‍රකට කරන දැවැන්ත කලාකෘතියකි. එය නැරඹීමට හැකි අවධියක අප ජීවත්වීමම වාසනාවකැයි හැඟේ.
ලෝකය මිනිසා විසින් අනතුරට ලක්කරන අතරම, ලෝකය මැවූ දෙවියාටම (අකාඩියෝ) ස්වයං සිරගත බවට ලක්වීමට සිදුවීමටත් , තමාගේ පරමාර්ථ පැතූ අයුරින් ඉෂ්ට නොවීම නිසා උමතු බවට පත්වීමටත් සිදුවේ. කොටින්ම තමා කතා කරමින් සිටි ස්පාඤ්ඤ බස අතහැර පුරාතන ලතින් භාෂාව කතා කරමින් සාමාන්‍ය භාෂා ව්‍යවහාර ලෝකයෙන්ද වෙන්වේ.
මාකේෂ්ගේ නවකතාව, සිනමා කෘතියක් ලෙස ප්‍රති නිශ්පාදනය වීම මේ තරම් සියුම් හා බරසාරව නිර්මාණය වීම යනු සිනමා කලාව මෑතකාලීනව අත්පත්කරගෙන ඇති තාක්ෂණික හා කලාත්මක ජයග්‍රහණයන්ගේ තරම කියාපායි.
මෙම චිත්‍රපටය පැය අටක් පමණ පුරා කියාපාන්නේ මාකේෂ්ගේ  නවකතාවෙන් අඩක් පමණය. පරමාදර්ශී ලෝකයක් බිහිකිරීමේ අරමුණින් ජනපදයක් ගොඩනගන මිනිසෙකුගේ අවසානය, අප්‍රමාණ සොබාදහම් ආසිරි ගැන්වීමක් බවට පත්වෙමින් චිත්‍රපටයේ මුල් කොටස නිමාවන්නේ සෞන්දර්යයක් හා මූලාරම්භකයා පිළිබඳ අසීමිත ගෞරවයක් ඇති කරමිනි.
_______________________
One Hundred Years of Solitude නවකතාව ගේබ්රියල් ගාෂියා මාකේෂ්ගේ හොඳම නවකතාව ලෙස සැලකේ. එහි අඩක් සිනමා අනුවර්තනයක් ලෙස නිමවී දැන් NETFLIX හි ප්‍රදර්ශනයට තිබේ. One Hundred Years of Solitude 'මැකොන්ඩෝ" නගරයේ  බුවෙන්ඩියා පවුලේ පරම්පරා හතක කතාවය. බෙලහීනයයි කෙරෙන අවමන් සහගත කතාවකට එරෙහිව ජෝස් අකාඩියෝ බුවෙන්ඩියා විසින් චෝදකයා මරා දමා සිය බිරිඳ උර්සුලා ඉගුවාරන්ද, සිය සනුහරයද කැටුව ඔවුන්ගේ උපන් ගම හැරදමා යයි. ඔවුන්ගේ සංක්‍රමණ ගමනේ එක් රාත්‍රියක ගං ඉවුරක කඳවුරු බැඳ සිටියදී ජෝස් අකාඩියෝ 'මැකැන්ඩෝ" ජනපදය ගැන සිහින දකී. ජනපදයේ නිර්මාතෘ ජෝස් අකාඩියෝ සිය මරණය දක්වාම විශ්වාස කරන්නේ 'මැකැන්ඩෝ" ජනපදය වතුරෙන් යටවී ඇති බවත්, එම දූපතේ සිට ඔහු තම සංජානනයකට අනුව ලෝකය නිර්මාණය කරන බවත්ය.
අකාඩියෝ විසින් තමන් තැනූ ජනපදය, සනාතන රාජ්‍යයක් ලෙස සැකසීමට උත්සාහ කරයි. එහෙත් පසුව මෙම ජනපදය ලෝකයට නිරාවරණය වන අතර, විද්‍යාවද, ගුප්ත ශාස්ත්‍රයන්ද, යටත් විජිත වාදයද, කොන්සරවේටිව් හා ලිබරල්වාදයද, විමුක්ති අරගලයන්ද ආදි ලෝකයේ තියෙන අනෙකුත් සියල්ල මේ පරම්පරා හත තිස්සේ මැකැන්ඩෝ ජනපදයට එන්නට පටන් ගනී.
මීට බොහෝ කලකට පෙර පසන් කොඩිකාර විසින් පරිවර්තනය කළ 'සියවසක් හුදකලාව' කියවා ඇති හෙයින් Alex Garcia Lopez හා Loure Mora විසින් අධ්‍යක්ෂණය කර ඇති පැය අටකට වැඩි ධාවන කාලයක් සහිත මෙම ටෙලි චිත්‍රපටය වටහා ගැනීම පහසු විය. නවකතාව සේම මෙම චිත්‍රපටයත් එයට හිමි ආනුභාවයක් ප්‍රකට කරන දැවැන්ත කලාකෘතියකි. එය නැරඹීමට හැකි අවධියක අප ජීවත්වීමම වාසනාවකැයි හැඟේ.
ලෝකය මිනිසා විසින් අනතුරට ලක්කරන අතරම, ලෝකය මැවූ දෙවියාටම (අකාඩියෝ) ස්වයං සිරගත බවට ලක්වීමට සිදුවීමටත් , තමාගේ පරමාර්ථ පැතූ අයුරින් ඉෂ්ට නොවීම නිසා උමතු බවට පත්වීමටත් සිදුවේ. කොටින්ම තමා කතා කරමින් සිටි ස්පාඤ්ඤ බස අතහැර පුරාතන ලතින් භාෂාව කතා කරමින් සාමාන්‍ය භාෂා ව්‍යවහාර ලෝකයෙන්ද වෙන්වේ.
මාකේෂ්ගේ නවකතාව, සිනමා කෘතියක් ලෙස ප්‍රති නිශ්පාදනය වීම මේ තරම් සියුම් හා බරසාරව නිර්මාණය වීම යනු සිනමා කලාව මෑතකාලීනව අත්පත්කරගෙන ඇති තාක්ෂණික හා කලාත්මක ජයග්‍රහණයන්ගේ තරම කියාපායි.
මෙම චිත්‍රපටය පැය අටක් පමණ පුරා කියාපාන්නේ මාකේෂ්ගේ  නවකතාවෙන් අඩක් පමණය. පරමාදර්ශී ලෝකයක් බිහිකිරීමේ අරමුණින් ජනපදයක් ගොඩනගන මිනිසෙකුගේ අවසානය, අප්‍රමාණ සොබාදහම් ආසිරි ගැන්වීමක් බවට පත්වෙමින් චිත්‍රපටයේ මුල් කොටස නිමාවන්නේ සෞන්දර්යයක් හා මූලාරම්භකයා පිළිබඳ අසීමිත ගෞරවයක් ඇති කරමිනි.

Wednesday, 8 January 2025

මගේ නවකතාවට ප්‍රේමය එන්නේ නිරායාසයෙන්.


 

 ඔබේ අලුත් ම ප්රබන්ධය ‘පියාසර සමය’ එන එක වැකියකින් අපේ කතාබහ පටන්ගන්න කැමැතියි. ඒ අඟහිඟකම් නැති පන්තියක් වේ නම් ඒ මැති ඇමැතිවරුන් අයත් පන්තියයි’ කියන වැකිය. පියාසර සමයේ ඇමැති ජයසුමන පුෂ්පදේව නියෝජනය කළේ ඒ පන්තිය. ඒත් ලාංකේය සමාජයේ අපි දැන් ඉන්න මේ මොහොත, ඔබ මේ පොත ලියමින් හිටිය මොහොතට වඩා බොහෝ වෙනස්. අගහිඟකම් නැති පන්තියේ මැති ඇමැතිවරු බොහොමයක් දැන් ගෙදර. අගහිඟකම් ඇති පවුල්වලින් බිහිවුණ දරුවන්ට පාර්ලිමේන්තුවේ දොර ඇරුණා. රට අතහැර යුරෝපයට සංක්රමණය වුණු චමත් වැනි තරුණයන් අරගලයෙන් පැතූ යුතෝපියාව යථාර්ථයක් කරගන්න මේ ජයග්රහණය මොනවගෙ උත්තේජනයක් වෙයිද?

දේශපාලනය විසින් ඉතිහාසය හසුරුවනවා යන්නට කදිම උදාහරණයක් ඔබ මතු කරන වැදගත් ප්‍රශ්නය. ‘පියාසර සමය’ ලියන්න ආරම්භ කරන්නෙ නූතනය, එහෙම නැත්නම් සමකාලීනත්වය විෂය කරගෙන. එහෙත් මම නූතනය යයි විශ්වාස කළ දෙය එක් නිශ්චිත මොහොතක අප ඇස් පනාපිටම අතීතය බවට පත්වෙනවා. ඒක අපූරු සිදුවීමක්. මම චූලානන්ද සමරනායක සමඟ කතාකරමින් ඉන්න විට මෙහෙම දෙයක් ඔහු කිව්වා.‘ බ්‍රෙෂ්ට්ගෙ පැහැදිලි ප්‍රකාශයක්නේ දේශපාලකයින් වෙනස් කරන්න උත්සාහ කරනවට වඩා අපි උත්සාහ කළ යුත්තේ අලුත් ජනතාවක් පත්කරගැනීමට කියලා.  ඒත් ඒ ජනතාව කවුරුත් කියන්නෙම නැතිව තමන්ම අලුත් ජනතාවක් බවට පත්වෙලා.’ මම පොත ලියා හමාර කරන මොහොතේ තිබුණු පැරණි දේශපාලන වටපිටාව දැන් වෙනස් වෙලා. මේ මොහොත උදාකරගන්නට චමත් වැනි තරුණයන්ගේ සාමූහික යුටෝපියානු සිහිනයත් මහජනයාගේ පීඩාවත් එක්ව ලංකා දේශපාලනයේ අන්තර් අවධියක් එහෙමත් නැත්නම් සංක්‍රමණීය අවධියක් නිර්මාණය වුණා. එය ක්‍රමයෙන් නව සමාජ අවධියකට ජනතාව සේන්දු කළා. එමගින් බිහිවූ පාලනයේ නායකත්වයට චමත්ලාගේ දෘඩ වාමාංශය වෙනුවට ඉතිහාසයේ අත්දැකීම් දෙස සිංහාවලෝකනයෙන් බලා සිය ගමන්මග සකස්කර ගත් ලිබරල් වාමාංශය පත්ව තිබෙනවා. ඇත්තටම එය පටහැනි මතවාදී දිශාවන් දෙකකින් පැමිණි මිලංකාටත් චමත්ටත් එකඟ විය හැකි තෝතැන්නක්. මේ වනතුරු ලංකාවේ දේශපාලකයන් යනු වෙනස්ම පංතියක්. දේශපාලකයෙකු වෙන්නට පෙර අප ඇසුරු කළ පුද්ගලයා දේශපාලකයෙකු වූ පසු මුණගැසෙන්නේ වෙනස්ම පංති ලක්ෂණ සහිත වෙනස් කෙනෙක් විදිහට. එහි සංකේතය පුෂ්පදේව. ඒ පංතියට කවදාවත් තමන් ගතකරන ආධිපත්‍යධාරී සැප පහසු ජීවිතයට ‘මෙවන් ඉරණමක්’ අත්පත් වේ යැයි විශ්වාස කළේ නෑ. බ්‍රෙෂ්ට් කියූ විදිහට වෙනස්ව ගොස් කාගේවත් මැදිහත් වීමක් නැතිවම වෙනස් වූ ජනතාව ඒ ප්‍රභූ දේශපාලන පංතියේ සදාකාලික බව අහවර කළා.

 ‘පියාසර සමය’ අරගලය මතින් ලැබුණු උත්තේජනයක් මත ද ලියැවුණේ. නැත්නම් ඔබේ විප්රවාසී ජීවිතයේ අත්දැකීම් මුදාහරින්න ලියැවුණු  නවකතාවක් ද?

අරගලය ගැන මට තියෙන්නෙ අතිෂය ආශ්වාදනීය හැඟීමක්. එය ගෙවීගිය ශතවර්ෂ එකයි කාල තුල සිදුවුණු ප්‍රබලම ජන විමුක්ති අරගලයයි. එය 53 හර්තාලයට හා ජවිපෙ කැරලි දෙකටම වඩා සාධනීයයි. රුසියාවේ 1905 විප්ලවය හා ප්‍රංශ විප්ලවයටයි මම එය සමාන කරන්නේ. 1943 අධ්‍යාපන පනත මගින් ඇතිකරන ලද සමාජ විප්ලවයෙන් බලගැන්වුණු ජනතාවගේ විමුක්ති හැඟීම එමගින් නිරූපණය වුණා. ඒ ගැන පිබිදුනු මනසින් ඉන්න විට සියා උල් හක් පකිස්තාන නායකයාගෙන් අඹ පාර්සල් හයක් ලැබුනු ජනාධිපතිවරයෙකු ඒ හය බෙදා දුන් අයුරු ගැන කතාවක් මට දැනගන්න ලැබුණා. ඊට අමතරව නුදුරු දේශපාලන අතීතයේ සමහර සිදුවීම් මම පුද්ගලිකව  අත්විඳ තිබෙනවා. අරගලයට නායකත්වය දුන් සමහර තරුණයන් විඳි බිය ජනක තත්වයන් මම අසා දැක තිබෙනවා. එමෙන්ම නිදහස ලැබුණු ආසන්නයේ සිට නායකයන්ගේ කුස්සි කැබිනට් කතා, රහසිගත ජීවිත ගැන මම අසා තිබෙනවා.  කතා තේමාව ඔප මට්ටම් කරගන්න මට ඒ සියල්ල උපකාර වුණා.

 ප්රේමය ඔබේ නවකතාවලදි උත්කර්ෂයට නංවන මානුෂික හැඟීමක්. මේ කතාවෙදි ඔබ උත්කර්ෂයට නංවන්නෙ චමත් –මිලංකා ගේ සබඳතාව. ඒ වගේම චමත් ගේ විරහව. කියුබාවේ මෙල්සිසා – පැබ්ලෝ ප්රේමය පුෂ්පේ --අංජලී සබඳතාව අමතක කරන්න බැහැ. ප්රේමය උත්තරීතර හැඟීමක් විදිහට වගේ ම අවස්ථාවාදී හැඟීමක් විදිහටත් මේ නවකතාව ඇතුළෙදි කියවාගන්න පුළුවන්. ඔබ නොයෙක් ආකාරයෙන් ප්රේමය වර්ණ ගැන්වීම් කරනවා. විවිධ හැඩතල පෙන්වනවා. ඔබේ කතා කලාවෙදි ඔබ ප්රේමයට මේ තරම් ඉඩක් දෙන්නෙ ඇයි?

බොහෝ සමාජ දේශපාලන කාරණාවලදීත්, පෞද්ගලික ජීවන ඉරණම්වලදීත් කොහේ හෝ තැනෙක ප්‍රබල සාධකයක්ව ප්‍රේමය පවතිනවා. එය පවතින්නේ විවිධ ස්වරූපවලින් වෙන්නට පුළුවන්. අනෙක් අතට මම නිර්මාණ කාර්යයේ නියළෙන්නේ පළමු කොට මාව පිනවා ගැනීමේ අරමුණින්. එහෙයින් මා වෙනුවෙනුත් පොදු පාඨකයා වෙනුවෙනුත්  කෘතිය තුළ යම් මිහිරක් නිර්මාණය කළ යුතුයි. කිසියම් ගැඹුරක් වෙත පාඨකයා  ගෙන යාමට ඒ මිහිර අත්‍යාවශ්‍යයි. ස්ත්‍රී පුරුෂ ආදරය තරම් ඒ මිහිර කැඳවාගත හැකි අන් යමක් ලොව නෑ. අනෙක් අතට මගේ නිර්මාණ රස විඳීම් කලාපයේ ප්‍රේමයට විශේෂ තැනක් තියෙනවා. ප්‍රේමානිශංස නවකතාවේ නිරූ, සයුරු වෙත ශිෂ්ටත්වය ළඟා කරන්නේ ප්‍රේමය හරහා. පියාසර සමයේ මිලංකා , චමත්ගේ දෘඩ බව වෙනුවට නව දැනුමක් සම්පාදනය කරන්නේ ප්‍රේමය හරහා. පියාසර සමයේ මිලංකා -චමත් ආදරයත්, මෙලිස්සා- පැබ්ලෝ ආදරයත්, අංජලී- පුෂ්පේ ආදරයත්  වෙනස්ම හැඩ රටා සහිතව ප්‍රධාන තේමාවට දායක වෙනවා කියන විශ්වාෂයක් මට තියෙනවා. මගේ කෘති තුළට ප්‍රේමය පිවිසීම නිරායාස දෙයක්. එය මගේ ආත්මයේ ගැඹුරු තැනකින් මගේ නිර්මාණ විජිතයට පායන හිරු මඩලක්. 

ඔබේ කතාවල ආගමික දර්ශන බෙහෝ විට හමුවෙනවා. විශේෂයෙන් භගවත් ගීතාවේ මහායාන දර්ශනය, ඕෂෝ දර්ශනය, ඔබේ ලිවීම් ඇතුළට මේ දර්ශන ගෙන එන්න ඔබව පොළඹවන විශේෂ හේතුවක් තියෙනව ද?  

මම පුරාතනය විධිමත්ව හැදෑරූ කෙනෙක්. ඒ කාර්යය මගේ ජීවිත කාලය මුළුල්ලේම තවදුරටත් මා කරාවි. මගේ උත්පත්ති ආගම හැරුණු කොට අනෙක් ආගම් මට හමුවන්නේ එලෙස පුරාතනය හැදෑරීම නිසා. ඒවා කිසියම් සැනසුම් මාර්ගයක් ඒ ඒ ඇදහිලිවන්තයන්ට උදාකරනවා.  උදාහරණයක් විදිහට තිබ්බතයේ ලාමා දහම නිර්වාණ අවබෝධය සඳහා පමණක් නොව තමා අවට කටුක පරිසර තත්වයන් ජයගැනීමට පවා යොදා ගන්නවා. ප්‍රේමානිශංස නවකතාවේ නිරූ, පියාසර සමයේ මිලංකා හා චමත් නිරාගමිකයන් කියන්න පුළුවන්. එහෙත් නිරාගමිකයන්ටද සහභාගි විය හැකි කොටසක් සමහර ආගම්වල තිබෙනවා. උදාහරණ වශයෙන් ගත්තොත් බුදු දහමේ, සුෆි දහමේ එහෙම දෙයක් තියෙනවා. ජීවත් වීමේදී කරුණාව උපයෝගී කරගැනීම, එදිනෙදා ජීවිතය පහසු කරගැනීමට භාවනාව යොදා ගැනීම ඒ සඳහා උදාහරණ. දළයි ලාමා, ත්‍රිචි නාත් හන් වැනි උදවියගේ කරුණාන්විත මැදිහත්වීම් තමාගේ ජීවිතවලට ඇතුළු කරගැනීම අද බටහිර විලාසිතාවක් වෙලා. ඒ එමගින් සැනසීමක් ලැබෙන නිසා. මගේ නවකතාවලට මෙම දැනුම පද්ධතීන්ගෙන් උකහා ගන්නා යම් යම් දේවල් උපයෝගී වන්නේ නිරායාසයෙන්. මම ආගම් දෙස බලන්නේ එහි ලබ්ධිකයින් බලන ආකාරයටම නොවේ. ශිෂ්ටත්ව උපකරණයක් විදිහට

 මිලංකා පියාසර සමය පුරාම මතුවී නැගෙන ප්රබල ම චරිතය. මේ නවකතාව පුරාම ඒ සංස්කෘතික ගැහැනියගේ බලපෑම ප්රබලයි. චමත්ව පවා නිවැරැදිව හඳුනගන්න ලැබෙන්නෙ මිලංකා නිසා. නවකතාවේ කේන්ද්රීය චරිතය ප්රබල ස්ත්‍රී චරිතයකින් ගොඩනගන්න ඔබ හිතුවේ ඇයි?

මම ලංකාවේ දේශපාලන ලෝකය සමීපව ඇසුරු කරන සමයේ මිලංකාවරියන් (දේශපාලන බිරියන්) කිහිප දෙනෙකු සමීපව අධ්‍යයන කර තිබෙනවා. ඉන් බොහෝ දෙනා ආශ්චර්යමත් කාන්තාවන් ලෙස පිටතට පෙනුනත් ඔවුන් බොහෝ දෙනා සපත්නීරෝෂයෙන් දිවා රෑ දුක් විඳින අය. ලංකාවේ දේශපාලකයන් වඩ වඩාත් දූෂණය වෙන විට ඒ බිරින්දෑවන් ද ඒ අවකල් ක්‍රියාවන්ට අනුබල දෙන බව ඇත්ත. එහෙත් ඒ දේශපාලකයන් සිවිල් පුරවැසියන් රවටන්නා සේම තම බිරින්දෑවරුන්ද රවටනවා. එය පුද්ගල චර්යාවක වරද නෙවෙයි.  අප රටේ වැනි දූෂිත දේශපාලන රටාවක ඇති කැතකම. පියාසර සමයේ ප්‍රධාන ස්ත්‍රී චරිත කිහිපයක්ම බලය විසින් අවභාවිතාවට ලක්ව පීඩාවට පත් කාන්තාවන්. විජේවික්‍රම මැතිණිය හා අංජලී පෙරලුණු පිට හොඳයි සිතමින් එහිම ගැලී ජීවිතය ජය ගන්නට තැත් කරනවා. එහෙත් ලෝකාවබෝධයෙන් ඔවුනට වඩා ඉහළ මිලංකා තම ජීවිත ඉරණමට එරෙහිව කැරළි ගසනවා. ඇය මෙහි හමුවන සෑම පිරිමි චරිතයකටම වඩා සංස්කෘතිකයි. අප වැනි වැඩවසම් සමාජ දේශපාලන ක්‍රමයක ස්ත්‍රිය පීඩිතයි. ඇය වර නැගෙන්නේම දෙවෙනි ගනයේ පුරවැසිනියක ලෙස. එහෙත් ඉන් මිදී ස්වයං අරගලයක යෙදුණු වැඩි දෙනා ඉන් ජයගත්තේ තමන් සතු ලෝකාවබෝධයේ තරමට හා වෙනත් බල මූලාස්‍ර තමාගේ කර ගැනීමේ තරමට. මිලංකා ඔය දෙකෙන්ම පිරිපුන් ගැහැණියක්. තමාගේම  සදාචාර නියාම පද්ධතියක් තමා වෙනුවෙන් සකසා ගත් ගැහැණියක්. 

  මිලංකාව මේ තරම් ප්රබල සංස්කෘතික ගැහැනියක් ලෙසින් ගොඩනගන්නෙ ඔබේ සාහිත්ය කලා, සංස්කෘතික, දේශපාලනික හැදෑරීම්ල කියැවීම් බලපෑම් කළා ද?


ඔව්. ප්‍රේමානිශංස නවකතාවේත්, පියාසර සමයේත් ස්ත්‍රිය එහි අවශේෂ පිරිමින්ට වඩා සංස්කෘතික මානවිකාවන් ලෙස ගොඩ නගනවා. එය නිරායාස ගොඩනැගීමක්. දිගු කලක් පැරණි ලිබරල් වාමාංශික ව්‍යාපාරයෙන් හා නව වාමාංශික ව්‍යාපාර සමීපව ඇසුරු කිරීම් නිසා ඒ දැනුම් පද්ධතිවල හරයට යම්තාක් දුරකට මම සමීප වුණා. ඒවායෙන් ලැබුණු දැනුම හරහා ලිංග බේදය ඇතුළු සියලු වර්ගවාදයන්ට එරෙහි ආත්මයක් මා සතු වෙනවා. පියසීලී විජේගුණසිංහ වැනි ස්ත්‍රී මහිමාවන්ගේ සමීප ඇසුර මට බෙහෙවින් බලපෑවා. අනෙක් අතට දශක දෙකක පමණ කාලයක් බටහිර ගෙවන ජීවිතයද මේ සඳහා බලපාන්නට ඇති.


  ඔබ තමයි ලංකාවේ ලාබාලතම සම සමාජ පක්ෂ සාමාජිකයා. ඔබේ තරුණ කාලය ගෙවන්නේ වාමාංශික දේශපාලනයත් එක්ක. අපි මේ නවකතාවේ චමත්ගෙ පැත්තට හැරුණොත්, ඔහු වම එක්ක අනුරාගයෙන් බැඳුනු තරුණයෙක්. එක පැත්තකින් ඔහු නියෝජනය කරන්නෙ අරගලයට සම්බන්ධ වුණු නූතන තාරුණ්යය. ඔබේ තරුණ්යයි වම එක්ක බැඳුනු විදිහයි, චමත්ලගේ පරම්පරාව වම එක්ක තියෙන බැඳීමයි ගැන ඔබේ ජීවන අත්දැකීම් එක්ක සංසන්දනය කරන්නෙ කොහොම ද? 

මගේ යෞවනය හා තාරුණ්‍යය ගෙවෙන්නේ පැරණි වම ඇසුරේ. චමත්ගේ තාරුණ්‍යය ගෙවෙන්නේ නව රැඩිකල් වම ඇසුරේ. මගේ තරුණ කාලයේ මම ‘විප්ලවය’ විශ්වාස කළා. තරුණ චමත් තවමත් ‘විප්ලවය’ විශ්වාස කරනවා. අප දෙනොම කාල පරාස දෙකකදී විප්ලවයට අනුරාගයෙන් බැඳුනු දෙදෙනෙක්. විප්ලවය විශ්වාස කරන උදවියට පිටුබලය දෙන්නේ සාරාර්ථ දර්ශනයක්. කවුරු කෙලෙස අවලාද නැගුවත් මෙම දර්ශනය ජීවිතයට සමීකරණය කරගත් උදවිය පරාර්ථකාමීන්. ‘මම’ පමණක් නොව ‘අපි’ යන්න විශ්වාස කරන උදවිය. මම දැන් සන්නද්ධ විප්ලවය විශ්වාස කරන්නේ නෑ. එහෙත් චමත් තවමත් එය විශ්වාස කරනවා ඇති. ඇත්තටම දැන් මම වාම පරමාදර්ශ සහිත සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදියෙක්. 

 මිලංකා චමත් ගෙ උපන්දිනය සමරන්න යන්නෙ කියුබාවට. මේ සංචාරය මේ නවකතාවේ එක්තරා සංකේතයක්. චමත්ලගේ හදවතේ තියෙන වමේ රන් දෙවොල තමයි කියුබාව. ඒත් මහපොළොවේ තියෙන කියුබාව වෙනස්. චමත් ඒක කියුබාවෙදි අත්දකිනවා. මේක චමත් වගේ අනුරාගික වාමාංශිකයන්ට ටිකක් රිදෙන තැනක්. ඔබ මේ කියන්න උත්සාහ කරන්නේ නූතන ලෝකය ඇතුළෙ වම දකුණ බෙදන රේඛා පැහැදිලි නැති බව ද?  

ඔව් නේද? කියුබාව අද පත්ව ඇති ඛේදවාචී තත්වයට පත්වීමට සීතල යුද්ධයෙන් පසු ඇතිවූ සමාජවාදී කඳවුරේ බිඳවැටීම බලපෑවා. ඒ ආර්ථික වශයෙන් බිඳවැටීමට. අනෙක් අතට ස්ටැලින්වාදයේ චර්යා පද්ධතියට අනුගත වීම නිලධාරිවාදයකට පාර කැපුණා. එහෙත් අධිරාජ්‍යවාදයෙන් නිදහස් වීමට කැස්ට්‍රෝ ,චේගුවේරා ආදීන් කළ අරගලයේ පාඩම් හා පරමාදර්ශයන් මටවත් චමත්ටවත් සාරදර්ශී ගැහැණියක ලෙස මිලංකාටවත් අමතක කරන්න බැහැ.

  කියුබානු සමාජය මේ තරම් සමීප විදිහට නවකතාව ඇතුළට ගෙනැල්ලා ඔබ ඒ තැන්වල සැරිසැරුව ද?  

ඔව්. මම සිව් වතාවක් කියුබාවට ගිහින් තියෙනවා. ඔයා හිතන්න මිලංකා සමග නැතිව චමත් තනිවම කියුබාවට ගියා කියලා. ආන්න ඒ චමත් වගේ මුල් දෙවතාවෙම මම කියුබාව දැක්කෙ පුදුම අනුරාගයකින්. හතරවෙනි වතාව මම ගියේ මේ කෘතිය සඳහාමයි.

 කතාවේ අවසානය වෙනකම් මම උදේශිකාව හෙව්වා. ඒත් හමුවුණෙ නෑ. ඔබ හිතාමතාම උදේශිකා මගහැරියා ද? 

ඔබ ඒ ප්‍රශ්නය ඇසුවාම මට කිසියම් වරදකාරී හැඟීමක් ඇතිවුණා. එහෙත් මට පසුව හිතුණා චමත්ගේ සැරිසැරීම මිලංකා හමුවන තෙක්මත් හසුරුවන්නේ උදේශිකා නේද කියලා. උදේශිකා මම හිතාමතා මගහැරියේ නෑ.

 කතාව අවසන් වෙන්නෙ ඇසිඩ් ප්රහාරයට ලක්වුණු තම ඇමැති සැමියාව රැක බලාගන්න. ඇය කෙතරම් සංස්කෘතික ගැහැනියක් වුණත්, බලයට ඇති අවිඥාණික ආසාවත් ඇයගෙ ලංකා ගමනට බලපෑම් කළා ද? එවැනි අයට නව ලාංකීය දේශපාලනය ඇතුළෙ මොනවගේ ඉරණමකට මුහුණ දෙන්න වෙයි ද?

 ඒක මිලංකාගේ පෞරුෂය මනින මාපකයක් වේවි. එය කොහොම වෙයිද කියන කාරණය මට කියන්න අමාරුයි. සාමාන්‍යයෙන් නම් වෙලා තියෙන්නෙ තම සැමියා පරිහරණය කළ බලය වැන්දඹු බිරින්දන් විසින් තවදුරටත් පවත්වාගෙන යාම. එහෙත් මිලංකාගේ චරිතය වෙනස් විදිහට ගොඩ නැගෙන්නෙ. පාඨකයාට එය අනේකාකාරව නිර්වචනය කරගත හැකියි.


Tuesday, 7 January 2025

මේ කිසි දෙයක් මට ආගන්තුක නෑ.


 1. විප‍්‍රවාසී සමාජ කණ්ඩායම්, එහෙමත් නැත්නම් ඩයසපෝරාව මුහුණදෙන ගැටළු පිළිබඳව ඔබ ශ‍්‍රී ලංකාවේ සමාජ දේශපාලනික සන්දර්භය කියවා ගැනීමට මේ ඔස්සේ උත්සාහ කරනවාද?

උතුරු කොරියාව වැනි රටවල් අතළොස්සක හැර ලෝකයේ ජනවාර්ගික ප‍්‍රජාවන් 250ක් පමණ කැනඩාව, එංගලන්තය, ඔස්ටේ‍්‍රලියාව ඇමෙරිකාව, ප‍්‍රංශය වැනි රටවල ජීවත් වෙනවා. රටවල් වශයෙන් ගත්තොත් 153ක් පමණ. ලංකාවේ සමාජ ආර්ථික සංස්කෘතික හා දේශපාලන වශයෙන් සැලකිය යුතු බලපෑමක් අවරදිග රටවල ජීවත්වන විශාල ඩයසපෝරාව විසින් සිදුකරනවා. විසිවන සියවසේ මහා දේශපාලන කැළඹිල්ල ලෙස සැලකිය හැකි උතුරු නැගෙනහිර ජනවාර්ගික කැරැල්ල දීර්ඝ කාලයක් ඇඳුණේ මේ ශ‍්‍රී ලාංකික ඩයසපෝරාවේ උදව් උපකාරද සහිතව. ලංකාව ¥පතක්. එහෙත් දහනව වන ශතවර්ෂයේ සිටම මේ ¥පත ලෝකයට යා වුණේ ස්ථිර හා තාවකාලික ඩයසපෝරාව නිසා. උදාහරණයක් වශයෙන් වාමාංශික ව්‍යාපාරය ලංකාවට ගෙන ආවේ පිටරට කලක් ජීවත් වූ එවැනි විප‍්‍රවාසී පිරිස්. මගේ පියාසර සමය නවකතාවේ කැපී පෙනෙන තේමාව වන 2022 අරගලය සඳහා ශ‍්‍රී ලාංකික ඩයසපෝරාව ආශිර්වාද කළා. එය ජාත්‍යන්තරකරණය කිරීමට සක‍්‍රිය මැදිහත් වීමක් ඔවුන්ගෙන් ඉටුවුණා. නිදහස් අධ්‍යාපනයෙන් ඉගෙනුම ලබා තම නෑසියන් ලංකාවේ තනිකර දමා පැමිණි ඔවුනට ලංකාව ගැන ඇති හැඟීම සුළුපටු නැහැ. ඒක වෙනම ආකාරයක දේශපේ‍්‍රමයක්. බටහිර ජීවත් වන විප‍්‍රවාසීන් සාපේක්ෂ සුරක්ෂිත ජීවිතයක් ගතකරන බව ඇත්ත. එහෙත් ඉන් බොහෝ දෙනා ලෝක දෙකක ජීවත් වෙන්නේ. මමද ඇතුළුව. මම පියාසර සමය තුළ ඩයසපෝරාව යොදාගත්තේ ජීවිතය, නිදහස, දේශපාලනය ,පේ‍්‍රමය ආදි කාරණා පිළිබඳ සන්සන්දනාත්මක ප‍්‍රවේශයකින්.
2. අරගල ඉතිහාසය වගේම ඔබට, ඔබ ඇතුළේ තියෙන අරගලයත් පියාසර සමය නවකතාව නිර්මාණය කිරීමට නිර්මාණාවේෂය සපයා ඇතැයි මට හිතෙනවා.
මම විශ්වාෂ කරන්නේ විසිවෙනි සියවස පුරාත් අප ගෙවා දමන විසි එක්වන සියවසේ මුල් කාර්තුව තුළත් ඇතිවූ ධනාත්මක දේශපාලන නැගිටීම 2022 අරගලය කියලයි. එවැන්නක් මගේ ජීවිත කාලය තුළ දකින්නට ලැබීම මගේ භාග්‍යයක්. ඉනික්බිති එහි ප‍්‍රථිපලයත් මා දශක හතරක් පමණ දේශපාලනිකව නිරතව සිටි ව්‍යාපෘතියේ මල්ඵල ගැන්වීමක් ලෙසයි මම දකින්නේ. මේ වෙනස දක්වා රට තල්ලූ කරමින් ප‍්‍රපාතයට හෙළුෑ ප‍්‍රභූ, නිර්ප‍්‍රභූ ප‍්‍රමුඛ බලවේගයන්ගේ නියෝජනයක් පියාසර සමය තුළ තිබෙනවා. මේ පැරණි නියෝජනය මෙතෙක් රට පාලනය කළේ මහජනයාගේ හයියෙන්. ඒ ‘ජනතාව’ ඉලක්ක කරගෙන, අපේ බුද්ධිමය සමාජයෙන් බ්‍රෙෂ්ට්ගේ කියමනක් නිතර උච්චාරණය වුණා. ‘අපි පාලකයන් වෙනස් කරන්නට උත්සාහ නොකර අලූත් ජනතාවක් පත්කර ගනිමු කියලා.’ ඒත් ඒ සිද්ධාන්තයම අනාථ කරමින් ජනතාවම ඉස්සර වෙලා පැරණි පාලනය වෙනස් කරලා නව පාලකයන් පත් කළා.’ අන්න ඒ වෙනස තුල තිබුණු රසායනය නවකතාව තුල ගැබ්වී තියෙනවා කියලා මට හිතෙනවා.
3. ප‍්‍රධාන චරිත හතරක් තිබුනත් මූලික වශයෙන් මෙහි චරිත දෙකක් ඔබ කතාවේ ධාරණාව ගොඩනැංවීමට යොදාගන්නවා කියලයි මට හිතෙන්නේ. චමත්ට අරගල ආභාෂයක් තියෙනවා. මිලංකාගේ පරිසරය ඊට වෙනස්. එකිනෙකට වෙනස් තත්ත්ව තුලනය කර ප‍්‍රබන්ධගත කිරීම පහසු නොවන්නට ඇති.?
මම චමත් අයත් පංතියට අයත් කෙනෙක්. ඒ පංතියේ හැසිරීම මට ආගන්තුක නැහැ.  එහෙත් අහම්බ කාරකයක් ලෙස මිලංකා අයත් සමාජය සමීපව ඇසුරු කරන්නත් හදාරන්නත් මට පුලූවන් වුණා. ඒ සඳහා ප‍්‍රවේශ මාර්ග කිහිපයක් තිබුණා. මූලික පාර වැටෙන්නේ මම සම්බන්ධ පැරණි වාමාංශික ව්‍යාපාරය හරහා. මාර්ග ආයතනය වැනි ආයතනවල කළ රැකියා, මාණ්ඩලික ශ්‍රේණියේ නිලධාරියෙකු ලෙස කළ රජයේ රැකියා, සමීපව දේශපාලනයේ ඉහළ තන්ත‍්‍රය දැන හ\ුනා ගැනීම මේ සඳහා උපයෝගී වෙන්න ඇති. චමත් හා මිලංකාගේ පේ‍්‍රම සම්බන්ධය ලංකාවේ නම් මේ සම්මජාතියට සිදුවන එකක් නෙවේ.  ඕනෑ නම් මිලංකාගේ ලිංගික වහලෙකුගේ භූමිකාවක් චමත්ට තියෙන්න ඉඩ තිබුණා. ඒවා  ඕනෑ තරම් ලංකාවේ තියෙනවා. ඊට වඩා නින්නාද නගන පේ‍්‍රමයකට ඉඩක් නැහැ. එවැනි පතිරූප දේශයක් නෙවේ ලංකාව. මිලංකා සම්ප‍්‍රදායික පවුල් ජීවිතයේ රීතීන් දැනුවත්ව බිඳදමනවා. එහෙත් එයට අදාළ තර්කය සකසා දෙන්නේ ඔහුගේ සැමියා විසින්මයි. මිලංකා තමා වෙනුවෙන් තමන්ගේම සදාචාරයක් නිර්මාණය කරගන්නවා. සියලූ මානවීය සම්පත් අහිමි ගැහැණියක් වන්නට ඇය සූදානම් නෑ. ඒ සඳහා ඇය ශක්තිය ගන්නේ ඈ අයත් පංතියේ ශක්තියෙන්. මම පංති සමාජයේ සීමාවන් ඉක්මවා ගිය පේ‍්‍රමනීය ජීවිතයක් විශ්වාෂ කරන කෙනෙක්. මගේ ඒ අධ්‍යාත්මය මේ ප‍්‍රබන්ධකරණයට පහසුකම් සැපයූවා.
4. මිලංකාගේ චරිතය ඔබ ගොඩනංවන්නේ ඉතා ප‍්‍රවේශමෙන්. ඒ ස්ත‍්‍රී පරමාදර්ශයේ බහුවිධ ස්වරූප ගැන අවධානයෙන් කියලා මම කිව්වොත්?
වෙන්න පුළුවන්. මගේ සමීප මිනිස් ඇසුරු හා ඇගයීම් ගොඩනැගෙන්නේ කිසියම් හෘදයංගම බවක් සමඟ. ඒ හෘදයංගම බව ඇතිවීමට ඔහු හෝ ඇය කිසියම් හර පද්ධතියක් නඩත්තු කළ යුතුයි. මිලංකා විශාල ලැබීම් සම්භාරයක් සහ නොලැබීම් සම්භාරයක් සහිත ගැහැණියක්. වෙනත් බොහෝ ගැහැණුන්්ට මෙන් නොව තමන්ගේ මව තමන්ට කළ අහිමි කිරීම ගැන වෛර කරන්නත්, තමන්ට ලබා දුන් අසීමිත හිමිකම් ගැන පෙරලා සිය මවට ආදරය කරන්නත් එකවිට සිදුවන ගැහැණියක්. ලංකාව පසුගිය ආසන්න දශක කිහිපයේ බිඳවැටීමේ ප‍්‍රධාන කාර්යභාරයක් විශ්වවිද්‍යාල විසින් ඉටුකර ඇති බව මම විශ්වාස කරනවා. එම හරයාත්මකවත් සදාචාරාත්මකවත් බිඳවැටීම චෛත්‍යයක කොත බිඳවැටීමක් හා සමානයි. එහෙත් පියසීලී විජේගුණසිංහ, ආචාර්ය කුමාරි ජයවර්ධන වැනි කාන්තාවෝ මේ නරක තත්වයන් යටතේ වුනත් ඒ ගුරු භූමිකාව මනාව ඉටු කළා. මට එවැනි කාන්තාවන් පමණක් නොව සමහර ගුරුවරුන්ද මිලංකා නම් පරමාදර්ශී කථිකාචාර්යවරිය නිර්මාණයකර ගැනීමට උපකාර වුණා. මිලංකා වැනි ජීවිතයේ සුසංවාදය වෙනුවෙන් මිහිරි උත්සාහයක යෙදෙන ගැහැණුන් මට අනන්තවත් මුණගැසී තිබෙනවා.

5. විජේවික‍්‍රම මහත්මිය සහ පුෂ්පේ යන චරිත ඔබ භාවිතා කරන්නේ වෙනම අධ්‍යාශයකින්?

විජේවික‍්‍රම මහත්මිය වගේ අය තමයි කිසියම් ආකාරයකට නිමා වූ යුගයේ ඇත්ත සම්පාදකයින්. ග‍්‍රීක යුගයේ හෙට්‍්‍රාවක් වගේ. හෙට්‍්‍රාවක් කියන්නේ පාලකයින්ට ආශ්වාදය සපයන කාන්තාවන්. පෙරික්ලීස්ගෙ පාලන කාලයේ ඇස්පේසියා කියන රූපිකාව බලයේ ඇත්ත හිමිකාරිය වුණා වගේ. මං හිතන්නෙ පසුගිය වසර හැත්තෑ හයක කාලයේ පාලකයින් අතළොස්සකට හැර හෙට‍්‍රාවන් හිටියා. සමහරු හෙට‍්‍රා පිරිමි. හැබැයි විජේවික‍්‍රම මහත්මිය දේශපාලන ප‍්‍රභූ තන්ත‍්‍රයේ යහන සරසන්නියක් විතරක් නොවේ. ඇය සංස්කෘතික ගැහැණියක්. ඉහළ ධනේෂ්වරයට, අද නැති, පෙර තිබුණු, කිසියම් සාරධාර්මිකත්වයක් සහිත කෙනෙක්. පුෂ්පේ වරෙක අබිසරු පිරිමියෙකුත් පසුව පාලකයෙකුත් වෙන අධම තත්ත්වයක් නිරූපණය කරනවා. ඔහු තමයි කුණුවී  ඕජස් ගලන සමාජය නිරූපණය කරන්නේ. මේ උදවිය විසින් කලක් තිස්සේ මේ සියල්ලගේ සහායෙන් ගෙන ගිය අගතිගාමී පාලනය තවදුරටත් දරන්නට බැරිව තමයි ලංකාවේ ජනතාවගේ නිලීනව තිබුණු පුරවැසි ශක්තිය අරගලය ලෙසින් මතුවෙන්නේ.

6. ඔබේ නවකතාකරණයේ මා දකින ප‍්‍රබල ලක්ෂණයක් වන්නේ සත්‍ය චරිත හා සිද්ධි ප‍්‍රබන්ධයට නොදැනෙන සේ ඊට එක්කිරීමයි. මෙය උපක‍්‍රමයක්ද?

මා කියන්නට හදන දේ තහවුරු කිරීමට ඒ යොදා ගැනීම උපයෝගී වෙනවා. බොහෝ විට මා උපයෝගී කරගන්නේ කළ කාර්යභාරයන් නිසා හොඳින් හෝ නරකින් සමාජයේ සංස්ථාපිත වූ උදවිය. චිත‍්‍රසේන හෝ ආනන්ද කුමාරස්වාමි ගන්න. ඔවුන්ට විකල්ප නෑනේ. ඒ අයගෙ කාර්යභාරය හැඳින්වීමට වෙනත් නම් හෝ සංකේත නාම පාවිච්චි කිරීම ඒ අයට කරන අවමානයක් කියලා මට හිතෙන්නෙ.

7. ඔබට නවකතාව සජීවී අත්දැකීමක් කිරීමට අවශ්‍යද?
ඔව්. පළමුව මමත් යළි යළි කෘතිය කියවන පාඨකයාටත් ඒ වින්දනය ලබාදීමට මම උත්සාහ කරනවා. මම සංචාරයට බොහෝ පි‍්‍රයකරන කෙනෙක්. මම ස්මාරක හා ස්වභාව සෞන්දර්යය මෙන්ම ජනජීවිතය අත්විඳින්නත්  කැමතියි. පොතක් කියවීමෙනුත් මේ සංචාරය කරනවා. එය අපට ලෝකය ගැන ඥානනය කරගන්න තෙවෙනි ඇසක් ලබා දෙනවා. මම මගේ සාහිත්‍ය කෘති තුළින් උත්සාහ කරන බොහෝ දේ අතර එම සජීවී අත්දැකීමක් ලබාදීමත් එකක්.

8. මේ රටේ දේශපාලන සාක්ෂරතාව ගැන ඔබට ගැටලූවක් තිබෙන බව කෘතිය කියවද්දී ඇෙඟනවා. ලංකාවෙ දේශපාලනය හා දේශපාලන සාක්ෂරතාව ගැන කලා කෘතියකින් හෙළිදරව් කිරීම පහසු කටයුත්තක් නොවන්නට ඇති.
‘මෙරු’ හා ‘හැන්දෑදුරය’ හැරුණු විට අනෙකුත් නවකතා දේශපාලන විෂයයන් තේමා වූ කෘති. මට දේශපාලනය, කලාව තරම්ම සමීප හා නියැලෙන විෂයයක්. මගේ බොහෝ මිතුරන් ද එවැනි උදවිය. ලංකාවේ ජනයාගේ දේශපාලන සාක්ෂරතාව පිළිබඳ උභතෝකෝටිකය,  අරගලය නිසා විසඳුනා. 1943 නිදහස් අධ්‍යාපන පණතේ මහිමාව දේශපාලන ආධානාග‍්‍රාහකත්වය විසින් යටපත්ව තිබූ නමුත් එහි සිල නිවා දමන්න කවර තරම් අධම පාලකයෙකුටවත් බැරිවූ බවයි මට හැෙඟන්නේ. මම වසර හතළිහක් පමණ වාමාංශික දේ්ශපාලනයේ නිරතවීම තුළ ඔබ කියන කාරණය පහසු වුණා. වාමාංශික දේශපාලනයේ ක‍්‍රියාකාරිත්වය යනු වැඩ කිරීමත් හැදෑරීමත් යන දෙකම.
9. මේ නවකතාව ඇතුළට ඔබ විවිධ කලා සංස්කෘතික ප‍්‍රවේශ ගෙන එනවා. මේ සියල්ල එක නවකතාවක් ඇතුළේ එක්තැන් කිරීම අසීරු වුණේ නැද්ද?
අසීරු වුණේ නැහැ. මිහිරක් දැනුණා. අනෙක මේ හැම දෙයක්ම මට ආගන්තුක නෑ. අප‍්‍රමාණ මිනිස් ඇසුරට පින්සිද්ධ වෙන්න මේ විවිධ කලා ෂානර සම්මිශ‍්‍රණයක් තුළ මම ජීවත් වුණා. අදටත් එහෙමයි. කවර කලාවක් වුණත් අනෙකුත් කලාවන්ගෙන් පෝෂණය විය යුතුයි. ඒ ඒ මාධ්‍යයට අනෙකුත් කලාවන් ගලපා ගන්නට හැකියාව ලැබිය යුතුයි කියලා මං විශ්වාස කරනවා.
10. ජීවිතය හමුවන්නේ දෘෂ්ටිවාදවලින් එලියට ඇවිල්ලා නිදහස් වුණු විට බව ඔබ නොකියා කියනවා. එහෙමත් නැත්නම් මේ නවකතාවේ ධාරණාව විදියට අපට එය දැනෙනවා?
දෘෂ්ටිවාද අවශ්‍යයි. මිනිසාගේ නිරි ගති දුරලා තමා අවට ලෝකය නිර්වචනය කරගත හැක්කේ එහෙම දෘෂ්ටිවාද තිබුණොත් පමණයි. මිලංකාටත් චමත්ටත් පරස්පර වුවත් දේශපාලන දෘෂ්ටිවාද තියෙනවා. ඔවුන්ගේ ලෝක දෘෂ්ටිය සකස් වී ඇත්තේ ඒ අනුසාරයෙන්. එහෙත් ඔවුන් සතු පොදු මානව ලාලසාවන් තියෙනවා. පේ‍්‍රමය වැනි සංසිද්ධියක් මැඩගත හැකි තරමට ඔවුන්ගේ දෘෂ්ටිවාද දෘඩ නැහැ. අද ලෝකයේ වාමාංශයත් ලිබරල් වාදයත් එකිනෙක පෝෂණය වෙන තත්වයක් තියෙන්නේ. ඒ සම්ප‍්‍රදාය ලංකාවේ වුණත් පැරණි වාමාංශය තුළ තිබුණා. සෑම් ගිරිදර අරගන්න. ඔහුත් විජේවික‍්‍රම මහත්මියගේ ශෘංගාර ලෝකයේ දැවටෙන කෙනෙක්. ජීවිතය හමුවන්නේ දෘෂ්ටිවාදයන් තුළමත් වෙන්න පුළුවන්. එහෙම නොවෙන්නත් පුළුවන්.




Sunday, 5 January 2025

ගිරි මුදුනත.....

 



ගිරි මුදුනත.....

ගිරිකුළු මුදුනින්
ලාවා ගලන සැටියකි.
මුළු කන්දේ වැටි පුරාම
තෙත් කලාපීය පැල ඉන්ද වූයේ
මගේ නිවහන එහි තැනෙක තනන්නට සිතාය.
ගින්දරට පමණක් නොව ග්‍රීස්මයටවත්
අකමැති කන්දකැයි සිතා
හස්තසර ධනයම වැය කෙළෙමි.
කඳු සිරස සිහිල විහිදන
කුඹුක් ගසක් සිටුවන්නට සිතුවෙමි.
අනාගතයේ දවසක
කඳු මුදුනක සිහිල් සෙවනක
සැනහෙන අපේ නොදරුවන් වෙනුවෙන්.
කවුද සඟවා තැබුවේ ගිනි කන්ද
මේ මනරම් කඳු පත්ල?