ධර්මසිරිට කරන උපන් දින සුබපැතුමෙන් ඔබ්බට.....

ධර්මසිරිට කරන උපන් දින සුබපැතුමෙන් ඔබ්බට..... ලෙස්ටර් නම් වූ සිනමා වංශකතා පරිච්ඡේදයෙන් ඔබ්බේ ඇරඹෙන ඊළඟ පරිච්ඡේදයට සිනමා කරුවන් තිදෙනෙකුගේ නම් ඇතුලත් විය. ඉන් එක් නමකි ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක. පතීගේ සතුරෝ කෙටි චිත්‍රපටයෙන් පටන්ගෙන අහස්ගව්ව,බඹරු ඇවිත්, හා පාරදිගේ දක්වා වූ සිනමා චාරිකාව සැබවින්ම එතෙක් සිංහල සිනමාවේ ස්වරූපය සෘජුකෝණිකව වෙනස් කළේය. එකළ ප්‍රකට සිනමා විචාරකයෙකු වූ එල්.ඕ.ද සිල්වා කියන පරිදි එතෙක් පවුල විෂය කරගත් සිනමාව පතී ඉන් බැහැරට ගෙනාවේය. ධර්මසිරි වසර 30කින් මෙපිට වෘත්තාන්ත සිනමා කෘතියක් නිර්මාණය කොට නොමැත. එහෙත් සිනමා වංශකතාවේ ධර්මසිරිට තැනක් ඇත්තා සේම දියුණු රසික ප්‍රජාව ඔහු පුරෝගාමී සිනමා කරුවෙකු ලෙසද සලකයි. මගේ අදහසේ හැටියට ධර්මේගේ හංසවිලක් ඔහුගේ ප්‍රශස්තම සිනමා කෘතියයි. එහෙත් එය පතීගේ පූර්වෝක්ත සිනමා කෘති මෙන් සිංහල සිනමාවේ හැරවුම් ලක්ෂ්‍යයෙන් පසු යුගය නියෝජනය කරන්නේද? එසේ නැත්නම් එය ලෙස්ටර්ගේ දෙලොවක් අතර වැනි චිත්‍රපටයක කලාත්මක දිගුවක්ද? මා විශ්වාෂ කරන ආකාරයට පතීගේ සිනමා භාවිතය සිංහල සිනමාවේ හැරවුම් ලක්ෂ්‍යයක් ලෙස සැලකීමට අදාළ මිනුම් දඬු සම්පාදනය කළේ එකළ පැවති ප්‍රබල සිනමා විචාරයයි. විශෙෂයෙන් සුචරිත ගම්ලත් හා පියසීලී විජේගුනසිංහගේ පුරෝගාමී විචාර මෙහෙවරයි. මින් පිබිදුනු දැන උගත් විචාරකයන් ඒ කෘති අරබයා විචාර ක්ෂේත්‍රයට පිසිසුණේය. ධර්මසිරිගේ ප්‍රමුඛ සිනමා කෘති දෙකම මේ විචාර ආනුභාවයට ලක්විණි. විශේෂයෙන් තුන්වන යාමය අරබයා වූ සුචරිතගේ හා පියශීලීගෙ පරස්පර ආස්තාන දෙක චිත්‍රපටය කෙරේ රසිකයන්ගේ බරපතල අවධානයට හේතු විය. එහෙත් මේ යුගයෙන් පසු සිනමා විචාරය පමණක් නොව සමස්ථයක් වශයෙන් කලා විචාරයම බිඳ වැටුණි. එහෙත් වඩාත් දියුණු සිනමා කෘති එදා මෙදා තුර බිහිවිය. ජාතයන්තර සම්මාන හැරුණු කොට අත්‍යාවශ්‍ය සිනමා විචාරයක් හරහා ප්‍රේක්ෂක යාකිරීමක් මේ පසුකාලීන අගනා කෘති වෙනුවෙන් සිදු නොවීය. යම් පමණකට ප්‍රසන්නගේ හා හඳගමගේ සිනමාවට විචාරක සහායක් ලැබුණත් අනෙක් වැදගත් සිනමා කෘති බොහෝ ගණනකට ඒ අවස්ථාව නොලැබුණි. ධර්මසිරි ඒ අතින් වාසනාවන්තයෙකි. ඒ ඔහුගේ සිනමා ආගමනය විචාර කලාවක් පැවති යුගයක සිදුවීමය.